Ένα κείμενο γεμάτο… συναίσθημα δημοσιεύτηκε στο «Βήμα», της ναυαρχίδας του Μνημονίου, του αντιχρυσαυγιτισμού και του ΔΟΛ, υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΟΛ, Σταύρο Ψυχάρη.
Το άρθρο εκφράζει το αίσθημα της απώλειας που αισθάνεται το καθεστώς ως απόρροια της κατακόρυφης πτώσης της επιρροής που μπορεί να ασκεί το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία. Μία πτώση που συνεπάγεται πτώση και για τα συμφέροντα που το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπούσε, τα οποία ονομάζονται κωδικά ως «δημοκρατική παράταξη», ενώ τελευταίως μπορεί κανείς να τα απαντήσει και ως «συνταγματικό τόξο».
Μελαγχολεί, εμφανώς, στο άρθρο του ο κ. Ψυχάρης, ενθυμούμενος τις εποχές της «αλλαγής», όταν ορθώθηκε η λαίλαπα της διαφθοράς που αργότερα κατέκαψε την Ελλάδα, διέλυσε την εθνική παραγωγή και παρέδωσε, εν τέλει, την Ελλάδα και τους Έλληνες στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων, που πολλάκις έχει υπερασπιστεί η εν λόγω φυλλάδα.
Λέει μέσα στο άρθρο του ότι δεν υπάρχουν πλέον επιλογές, αφού από την μία υπάρχει το ακίνδυνο σφυροδρέπανο, εννοώντας το ΚΚΕ, και από την άλλη η… σβάστικα, επιλέγοντας ακόμα και σε ένα μελοδραματικό κείμενο να συκοφαντήσει την Χρυσή Αυγή. Δεν θα μπούμε σε ιδιαίτερες αναλύσεις περί του συγκεκριμένου, αφού δεν κάνει να διακόπτει κανείς τα… ερωτευμένα, θα πούμε μόνο στον κ. Ψυχάρη να κοιτάξει την ιστορία του συμβόλου της Χρυσής Αυγής, του αρχαιοελληνικού Μαιάνδρου.
Όσον αφορά το νέο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Ψυχάρης εμφανίζεται απογοητευμένος αφού οι εσωκομματικές έριδες κατατρώγουν το «πουλέν» της λαμογιοκρατίας του παλιού ΠΑΣΟΚ, ενώ για το κόμμα του Κουβέλη το βλέπει ως απλά… μικρό. Σας παραθέτουμε αυτούσια την εξομολόγηση Ψυχάρη, άνευ περαιτέρω σχολιασμού: “Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ – Όσοι νοµίζουν ότι το ΠαΣοΚ διαλύεται βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος. Διότι το ΠαΣοΚ δεν είναι ούτε οι γνωστοί απατεώνες ούτε οι πασίγνωστοι «κηπουροί».
Ο τίτλος ΠαΣοΚ, συναισθηματικά φορτισμένος ακόμη σήμερα, έχει τη θέση του ανάμεσα στα ιερά και στα όσια της δημοκρατικής παρατάξεως. Σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο κάτω από τον ήλιο του ΠαΣοΚ συνετάχθησαν οι περισσότεροι Ελληνες για τη Μεγάλη Αλλαγή. Αλλά με την πάροδο των ετών τα πράγματα άλλαξαν. Ελειψε ο χαρισματικός ηγέτης, περίσσεψαν οι ανόητοι, απεκαλύφθησαν σκάνδαλα – τους μαύρισε ο λαός. Τι άλλο μπορούσε να πράξει;
Κοιτάζει ο πολίτης προς τα αριστερά και δεξιά – και τι αντικρίζει; Στο ένα άκρο συρρικνωμένο το ΚΚΕ ασκείται στην επαναστατική γυμναστική. Ακίνδυνο το σφυροδρέπανο, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη απέναντι η… σβάστικα που κατέχει θέσεις στη Βουλή των Ελλήνων. Επιστρέφοντες στα αριστερά θα συναντήσουμε τη νέα… Αριστερά της Αριστεράς, τον υπό τον κ. Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ, που άλλοι τον θεωρούν αυριανό πρωθυπουργό και άλλοι λένε ότι δεν θα προλάβει. Διότι, λένε, ο κ. Λαφαζάνης δεν έφυγε από τον Περισσό για να καταλήξει ένας ακόμη Συνιστωσιώτης. Ηδη φαίνεται ότι μελετά τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, που λειτουργεί με διανομή της κρατικής επιχορήγησης, δίκην μερίσματος, προς τις συνιστώσες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και υπάρχουν και άλλες πληρωμές.
Στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς είναι το κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη, ισχνό αλλά σταθερό. Μια πολιτική «μπουτίκ». Προς τα δεξιά πάλι κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τον Πάνο Καμμένο. Είναι έτοιμος να συνεργασθεί με οποιονδήποτε. Και φθάνουμε στην ουσία των πολιτικών πραγμάτων. Τα σημερινά κόμματα έχουν τερματίσει τον παραγωγικό βίο τους. Οι Κεντρώοι είναι εδώ – αναποφάσιστοι και προβληματισμένοι. Προσκλητήριο σοβαρό περιμένουν.
Με αυτά τα δεδομένα «Το Βήμα» ανοίγει τη συζήτηση για την αναγέννηση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Η συνέχεια την επόμενη Κυριακή…”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-agaph-tou-dol-gia-to-pasok#.UbXyotLwmCg#ixzz2VpPZexJ8