Ο Μέγιστος των Ελλήνων, εξακολουθεί να εμπνέει ακόμη και σήμερα, καλλιτέχνες, συγγραφείς, ιστοριοδίφες και αρχαιολόγους. Τόσο για την ζωή και το εκπολιτιστικό του έργο, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο βρήκε τον θάνατό του.
Μπροστά λοιπόν σε μια αξεπέραστη Ηγετική μορφή της Οικουμένης, το προαιώνιο ερώτημα, που στολίστηκε με τον μύθο της γοργόνας που ρωτάει τους ναυτικούς, για το αν ο Μέγιστος των Ελλήνων ζει, φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ…
«Τα δεσμά που δεν λύνονται, κόβονται»
Η ιστορία του Γόρδιου Δεσμού, περιγράφει πως ο Μέγας Στρατηλάτης, μπροστά σε έναν άλυτο γρίφο της αρχαιότητας, επέδειξε τόλμη. Προειδοποιώντας με αυτήν την πράξη, εχθρούς και φίλους, ότι όταν ένα πρόβλημα αδυνατεί να λυθεί με τη λογική, λύση παίρνουν οι δυναμικές παρεμβάσεις. Συγκεκριμένα ο Αρριανός, στην Αλεξάνδρου Ανάβασης, αναφέρει: «Όταν ο Αλέξανδρος έφθασε στο Γόρδιο, κυριεύθηκε από μεγάλη επιθυμία να ανέβει στην ακρόπολη, όπου ήταν τα ανάκτορα του Γόρδιου και του γιου του Μίδα, για να δει την άμαξα του Γόρδιου καθώς και το ζυγόδεσμο της άμαξας. … Κυκλοφορούσε ακόμα η εξής παράδοση σχετικά με την άμαξα. Όποιος θα έλυνε το ζυγόδεσμό της, αυτός ήταν πεπρωμένο να εξουσιάσει την Ασία. Ο ζυγόδεσμος αυτός ήταν κατασκευασμένος από φλοιό κρανιάς και δεν φαινόταν ούτε η αρχή ούτε το τέλος του. Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να βρει τρόπο να λύσει το ζυγόδεσμο, αλλά δεν ήθελε να τον αφήσει και άλυτο, μήπως αυτό προκαλέσει κάποια αναταραχή στον κόσμο. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν ότι χτύπησε με το ξίφος του το ζυγόδεσμο, τον έκοψε και είπε ότι τον έλυσε· ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι ο Αλέξανδρος, αφού αφαίρεσε από τον άξονα το μικρό πάσσαλο, που ήταν ένα ξύλινο καρφί περασμένο πέρα-πέρα μέσα στον άξονα για να συγκρατεί το ζυγόδεσμο, τράβηξε το ζυγόδεσμο έξω από τον άξονα. Εγώ πάντως δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω, με ποιο τρόπο έλυσε ο Αλέξανδρος το ζυγόδεσμο. Αυτός όμως και η συνοδεία του απομακρύνθηκαν από την άμαξα με την πεποίθηση ότι είχε εκπληρωθεί ο χρησμός ο σχετικός με το λύσιμο του ζυγόδεσμου. Και πράγματι εκείνη τη νύχτα βροντές και αστραπές το επιβεβαίωσαν· γι᾽ αυτό την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσία στους θεούς που φανέρωσαν τα θεϊκά σημάδια και το λύσιμο του ζυγόδεσμου».
Εν έτει 2013, το όνειρο του Αλέξανδρου για μια μεγάλη αυτοκρατορία, έχει σβήσει. Μνημόνια, αυτοκτονίες, έλλειψη στοιχειώδους Εθνικής παιδείας και εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας είναι μερικά από τα προβλήματα που φορτώθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού, από τους δυνάστες αυτού του τόπου.
Η γενέτειρα και το βασίλειο, του Κοσμοκράτορα Αλέξανδρου, αμφισβητείται από τους Σκοπιανούς για την ελληνικότητά τους. Τα πρόσωπα των προδοτών έχουν ρίξει τις μάσκες τους και ο ελληνικός λαός στέκει αμήχανος μπροστά σ’ έναν νέο Γόρδιο Δεσμό, περιμένοντας αυτόν που θα τον λύσει, περιμένοντας εκείνον που θα έχει το σθένος και την τόλμη να σηκώσει το σπαθί και να κόψει τα δεσμά.
Χρέος των Ελλήνων Εθνικιστών, σαν γνήσιοι συνεχιστές της Ιστορίας και της Φυλής μας, είναι να δώσουμε αυτό το χαριστικό χτύπημα στο σύστημα… Μιας και οι σημερινοί δεσμοί και δέσμιοι της Ελλάδας, έχουν γαντζωθεί επάνω της ρουφώντας το αίμα των παιδιών της. Κι αυτός, ο σημερινός Γόρδιος Δεσμός, ας μη σημάνει την κατάκτηση της Ασίας, αλλά την επιστροφή της Γης των Προγόνων μας σε χέρια Ελληνικά.
Ο Βασιλιάς των Μακεδόνων, έδειξε τον Δρόμο για την Ελευθερία και την Εκδίκηση: Τα δεσμά που δεν λύνονται, κόβονται…
«Το χρήμα είναι ο αυτοσκοπός των μη αρίστων»
Για τα αίτια του θανάτου του Μεγαλέξανδρου, υπάρχουν πολλές εικασίες. Σύγχρονοι ιστορικοί, δίνουν μια νέα οπτική για το ποιοι συνωμότησαν εναντίον αυτού του Μεγάλου Ανδρός της Ελληνικής Ιστορίας. Ο ίδιος ο Αρριανός ωστόσο, ρίχνει άπλετο φως, αναφέροντας στην Αλεξάνδρου Ανάβασης: «Κάτι ύποπτο υπήρχε σ’ αυτό απ’ τους Χαλδαίους, οι οποίοι όχι από μαντεία άλλα μάλλον για δική τους ωφέλεια εμπόδιζαν την είσοδο του Αλεξάνδρου (στην Βαβυλώνα)… ο Αλέξανδρος είχε κατά νου την ανοικοδόμηση (των ναών και γενικότερα της Βαβυλώνας), όταν όμως αυτός αποχώρησε (για την εκστρατεία των Ινδιών), αυτοί (οι ιερείς) με αδιαφορία απέφυγαν του έργου… και επειδή οι Χαλδαίοι τα του θεού ενέμοντο, φάνηκαν ύποπτοι στον Αλέξανδρο, γιατί δεν ήθελαν να εισέλθει στην Βαβυλώνα, για να μη στερηθούν ούτε προς ολίγον (λόγω των επισκευών) των χρημάτων την ωφέλεια».
Η χρηματική ικανοποίηση, λοιπόν, η προσωπική ευμάρεια φαίνεται ότι στο ρου της Ιστορίας, ήταν αυτή που καταδίκαζε θνητούς και Αθάνατους. Μπροστά στον εκπολιτισμό, το ίδιον όφελος πρωτοστατεί και στέλνει στο θάνατο τους Αρίστους. Οι Χαλδαίοι ιερείς ήταν αυτοί που προειδοποίησαν τον Αλέξανδρο, να μην εισέλθει στην Βαβυλώνα, γιατί είχαν προσωπική ωφέλεια, και σύμφωνα με τον Αρριανό, μόνον ο Αλέξανδρος είχε υποψίες για τους υπαίτιους του θανάτου του, για τις οποίες κανείς δεν έδωσε συνέχεια (ακόμη και μετά τον θάνατό του).
Στην σημερινή εποχή, οι Χαλδαίοι έχουν φορέσει κοστούμια και γραβάτες, κρύβουν το δηλητήριό τους πίσω από τα μεγάλα και όμορφά τους λόγια. Η Βαβυλώνα τους, απέκτησε μεγάλα θησαυροφυλάκια και από αυτά δίνουν το χρήμα τους με αντάλλαγμα τις ζωές των ανθρώπων. Με αντάλλαγμα τον ίδιο τον θάνατο.
Χιλιάδες αυτοκτονίες, έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα, και το μέλλον μοιάζει αβέβαιο μιας που η Ελλάδα φαίνεται να οδεύει προς το θάνατό της. Παρόλο που κάποιοι είχαν υποψίες κανείς δε θέλησε να τους ακούσει. Ακόμη και σήμερα, οι Ιδέες τους, φαίνονται σαν το απόλυτο κακό, κανείς δε θέλει να δώσει συνέχεια…
Ο Μεγαλέξανδρος, όταν τον συνάντησαν οι Χαλδαίοι σοφοί και του έδωσαν τον χρησμό ότι δεν θα του έβγαινε σε καλό η είσοδός του στη Βαβυλώνα απάντησε:
«Άριστος μάντης είναι εκείνος πού βγάζει πετυχημένα συμπεράσματα»
«Ο Δρόμος της Αθανασίας»
Οι Άριστοι, είναι πάντα αυτοί που επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο, ακόμη κι όταν γνωρίζουν εξ αρχής ότι οδεύουν προς τον ίδιο τους τον Θάνατο. Έτσι και ο Βασιλιάς Αλέξανδρος, αγνόησε τους χρησμούς, ακολουθώντας το πεπρωμένο του και την Αθανασία.
Τα συμπεράσματα των χρησμών, πέρασαν στα ψιλά γράμματα, μπροστά στην Ανδρεία, την Τόλμη, την Δικαιοσύνη και το Έργο του Μέγα Στρατηλάτη.
Καθώς, ο θάνατός του πλησιάζει, μας τείνει το χέρι κρατώντας το δακτυλίδι του: «Τῷ κρατίστῳ»
Σ’ ένα σάπιο πολιτικό κατεστημένο με ψηλά τις Σημαίες μας πορευόμαστε…
Σε μια άρρωστη κοινωνία, σ αυτούς που ξέχασαν, σε όσους ακολουθήσουν… οι Φωνές μας ήρθαν για το Αύριο
Μαρία Σιδηροπούλου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/zei-o-basilias-alejandros#.UbxJj_lM_RM#ixzz2WHWy0FYp
