Η Οδύσσεια είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα του κόσμου και όλων των εποχών. Η νοσταλγία της Πατρίδας. Η επικείμενη καταστροφή ενός ολόκληρου κόσμου, έπειτα από ένα μεγάλο πόλεμο. Ο εκπορθητής της τρανής πόλης της Τροίας, ο πολυμήχανος Οδυσσέας, όταν επιστρέφει στο σπίτι του, μετά από δέκα χρόνια θαλάσσιας περιπλάνησης και κακουχιών το βρίσκει στα πρόθυρα διάλυσης.
Η κάστα των ευγενών-πολεμιστών, έχει τεθεί στο περιθώριο και τα προνόμια εξουσίας τα διεκδικεί η τάξη των εμπόρων. Μικροπρεπείς και θρασείς. Οι Μνηστήρες της Πηνελόπης, οι άνομοι νέοι που καταβροχθίζουν το βιος και την περιουσία του τρανού Οδυσσέα, δε σέβονται ούτε φοβούνται. Ούτε πιστεύουν σε κάτι άλλο από τη διασκέδαση τους. Το μυαλό τους είναι στο φαγητό, στς διασκεδάσεις και στις συνουσίες με τις δούλες. Πιστεύουν πως είναι νεκρός και είναι αδύνατο μες στο θολωμένο τους μυαλό, το θεωρούν αδύνατο να επιστρέψει έπειτα από απουσία τόσων χρόνων ακόμα και στο απίθανο ενδεχόμενο να είναι ζωντανός.
Μες στην αλαζονεία τους, προβαίνουν σε κάθε είδους ανομίας και αδικίας. Τρέφονται από τα κοπάδια του Οδυσσέα. Τρώνε το ψωμί του λαού μιας και το μυκηναϊκό παλάτι ήταν υπεύθυνο για τη διανομή σπόρων στο λαό. Σχεδιάζουν και στήνουν ενέδρα δολοφονίας στον Τηλέμαχο, στο γιο εκείνου που μαχόταν “μακριά”. Χτυπάνε τους πιστούς δούλους του Οδυσσέα και ερωτοτροπούν με τις υπηρέτριες μες στο σπίτι του, ενώ ζητούν το χέρι της γυναίκας του. Δεν εργάζονται, ούτε ενδιαφέρονται για κάτι άλλο πέρα από τη διασκέδασή τους.
Η Αθηνά, η πολεμική θεά της Σοφίας, με τη μορφή του Μέντορα, προστατεύει και παραστέκεται τον νεαρό Τηλέμαχο. Ο μυαλωμένος Οδυσσέας, ντύνεται με κουρέλια και πάει στο σπίτι του έπειτα από τόσα χρόνια ντυμένος με κουρέλια. Το μυαλό του δεν συνεπαίρνεται από τη χαρά της επιστροφής όπως ο Αγαμέμνονας. Δεν παρασύρεται από τα συναισθήματα. Αντίθετα, τα τιθασεύει και τα αφήνει να γίνουν τροφή στο θυμό του όπως γύρισε τον κόσμο, όπως μαρτυρά το όνομα του. Εκείνος που απαρνήθηκε την αγκαλιά μιας Αθάνατης νεράιδας, της Καλυψώ, την αθανασία που του προσέφερε για τη θνητή του γυναικα την Πηνελόπη και τη φτωχική του Πατρίδα, την Ιθάκη.
Και ούτε στο γιο του αποκαλύπτεται αμέσως, ούτε στη γυναίκα του, ούτε σε κανέναν γιατί γνωρίζει πως δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους θνητούς. Και όταν η θεία χάρη, τον φωτίζει να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητά του στο γιο του, τον Τηλέμαχο, στην καλύβα του φτωχού χοιροβοσκού του Εύμαιου, τον βάζει να ορκιστεί πως δε θα πει τίποτα σε κανέναν και ζητά να πληροφορηθεί για το πλήθος των μνηστήρων και για το ποιοι είναι ακόμα πιστοί στον ίδιο όχι για να τους αποκαλυφθεί αλλά για να τους δοκιμάσει με μετρημένα λόγια και για να μην τους σκοτώσει όταν θα περάσει στην υλοποίηση του σχεδίου της εκδίκησης.
Όταν ο Τηλέμαχος του λέει για το πλήθος των Μνηστήρων, του επισημαίνει πως δε γίνεται να πολεμήσουν οι δυο τους τόσους πολλούς. Ο Οδυσσέας όμως του λέει πως φτάνουν και περισσεύουν αν έχουν παραστάτες το Δία και την Αθηνά. Ο Οδυσσέας όταν τον αναγνώρισε η γριά παραμάνα του, την απείλησε πως θα τη σκοτώσει. Ούτε στο γερό Εύμαιο έδειξε εμπιστοσύνη και δεν του αποκαλύφθηκε παρά την κρίσιμη ώρα όταν πια το σχέδιο εξόντωσης των μνηστήρων είχε ξεκινήσει.
Και τούτο που μας διδάσκει ο Θείος Όμηρος, βάζοντας τον Οδυσσέα να μεταμφιέζεται σε ζητιάνο και να υπομένει ένα σωρό εξευτελισμούς προκειμένου να πετύχει το σκοπό του, είναι α) πως ο πολεμιστής, πρέπει να φτάνει στη νίκη και όχι απλά να αναζητά τον ένδοξο θάνατο χωρίς να τον ενδιαφέρει το μέλλον του οίκου-γένους-πατρίδας του. Γιατί μπορούσε ο Οδυσσέας να πιάσει μερικούς συντρόφους να ορμήξει στο παλάτι του και όσους σκοτώσει…Όμως, ο Οδυσσέας στην περίπτωση αυτή κινδύνευε να πεθάνει ή να μην αποδώσει δικαιοσύνη σκοτώνοντας όλους τους υπαίτιους της συμφοράς και όλους τους φορείς της αδικίας και ανομίας της Πατρίδας του. Το ότι μιλάει στο γιο του και βασίζεται σ’ αυτόν μόνο και μόνο στον Τηλέμαχο αποκαλύπτει το ποιος είναι πραγματικά είναι το μήνυμα πως όχι στους πιο μεγάλους και υποτίθεται πιο έμπιστους και μυαλωμένους πως πρέπει να προσδοκάς για την καταπολέμηση της αδικίας και την ανταπόδοση δικαιοσύνης αλλά, πως η ανατροπή των διαφθαρμένων βασίζεται στους Νέους που έχουν Ακλόνητη Πίστη και Αγωνίζονται.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ