Τα εξοπλιστικά προγράμματα πρέπει να υλοποιούνται με αυστηρά επιχειρησιακά κριτήρια σύμφωνα με τις ιδιαίτερες αμυντικές ανάγκες της χώρας μας. Η οποιαδήποτε διπλωματική εκμετάλλευση εξοπλιστικών αγορών δεν μπορεί να προηγείται, αλλά πρέπει να έπεται. Γραμμάτια στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν παρά μόνον για τους αφελείς. Σε καμία περίπτωση διακρατικών σχέσεων δεν υπήρξε διαρκής συμμαχία στηριγμένη στους εξοπλισμούς. Στην χώρα μας μάλιστα συνέβη κατ’ επανάληψη να δικαιολογηθεί η απόκτηση ακατάλληλων εξοπλιστικών προγραμμάτων ως «πολιτική απόφαση». Αποφάσεις που δεν βοήθησαν ούτε την ελληνική διπλωματία, ούτε βέβαια τις Ένοπλες Δυνάμεις που τις καταδίκασε να διαθέτουν στο οπλοστάσιό τους ανεπαρκή οπλικά συστήματα. Η επιλογή προμηθευτή με βάση αμιγώς πολιτικά κριτήρια έχει νόημα μόνο ως μέσο τιμωρίας και όχι ως μέσο επιβράβευσης ή προσπάθειας βελτίωσης των διακρατικών σχέσεων.
Τα περί «διπλωματίας εξοπλισμών» είναι ένα εφεύρημα της κλίκας των μεσαζόντων και λοιπών ενδιαφερομένων για να προωθούν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. Η μόνη «διπλωματία» που μπορεί να γίνει αποδεκτή και να ισχύσει στα προγράμματα προμήθειας αμυντικού υλικού είναι αυτή της συμπαραγωγής με ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες και η μεταφορά υψηλής τεχνογνωσίας. Τα εξοπλιστικά προγράμματα λοιπόν και οι προμήθειες αμυντικού υλικού από το εξωτερικό πρέπει να χρησιμοποιούνται πρωτίστως ως μοχλός πίεσης για την εξασφάλιση μεταφοράς τεχνογνωσίας και βιομηχανικού έργου που θα προσφέρει εργασία σε ελληνικά χέρια, ήτοι υποχρεωτική συμπαραγωγή, παρά για αμφιβόλου αξιοπιστίας διπλωματικά ανταλλάγματα που προωθούν οι μεσάζοντες και κινούνται πάντα στη σφαίρα του γενικού και αόριστου.
Εν κατακλείδι πρέπει να τονιστεί το εξής. Με τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια για προμήθειες αμυντικού υλικού και εξοπλιστικά προγράμματα θα έπρεπε να διαθέταμε στο οπλοστάσιό μας τα διπλάσια αμυντικά συστήματα από αυτά που έχουμε σήμερα, εφόσον οι μίζες και η διαπλοκή δεν είχαν απορροφήσει σχεδόν τους μισούς διαθέσιμους πόρους. Επίσης, εάν φρόντιζαν οι προδότες πολιτικοί σε κάθε αγορά οπλικού συστήματος να συμπεριλαμβάνουν την συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας και την μεταφορά τεχνογνωσίας σήμερα δεν θα υπήρχε ουδόλως το πρόβλημα απαξίωσης της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Εάν ίσχυε η «διπλωματία των εξοπλισμών» με τα χρήματα που διαθέσαμε για τις αγορές οπλικών συστημάτων θα έπρεπε σε διπλωματικό επίπεδο να ανήκουμε στους ισχυρούς παίκτες της γεωπολιτικής στην Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο και όχι στους παρίες που είμαστε σήμερα.
Η χώρα μας έχει άμεση και επιτακτική ανάγκη επανακαθορισμού της εξωτερικής και αμυντικής της πολιτικής, καθώς αντιμετωπίζει συγκεκριμένη στρατιωτική απειλή την οποία οι πολιτικάντηδες δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν. Βασικό δομικό στοιχείο του επανακαθορισμού της αμυντικής πολιτικής είναι η ύπαρξη ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ για την αμυντική θωράκιση της χώρας. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που διαθέτει και ΕΘΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-diplwmatia-twn-ejoplismwn-einai-efeurhma-twn-mesazontwn#.Uc226flM_RM#ixzz2XWoxkkep