Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι «λίγος» ως πολιτικός ηγέτης είναι ευρέως γνωστό. Γι΄ αυτό και το επικοινωνιακό του επιτελείο προσπαθεί απεγνωσμένα να του φτιάξει το προφίλ, μήπως και καλυτερέψουν κάπως τα πράγματα. Από την σωστή άρθρωση στην ελληνική γλώσσα και τη βελτίωση στα Αγγλικά και ειδικά στην προφορά, μέχρι τις μιμητικές κινήσεις που παραπέμπουν (αποτυχημένα, πολύ αποτυχημένα) στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Φαίνεται, όμως, ότι ο προσεταιρισμός στο όνομα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται και σε άλλα σημεία, σε τέτοιο βαθμό που το όλο θέμα να οδεύει προς τη γραφικότητα. Μιλώντας το βράδυ της Πέμπτης στην Πάτρα ο Mr. Alexis, ούτε λίγο ούτε πολύ, ύμνησε τον Ανδρέα Παπανδρέου, προκαλώντας τη… ζήλεια του ΠΑΣΟΚ. Αναφερόμενος στη «στημένη» αναφορά Βορίδη γύρω από τον Παπανδρέου υποστήριξε ότι «παρέδωσε μαθήματα Ιστορίας για τον Ανδρέα Παπανδρέου και την πολιτική του το 1981-85». Είναι φανερό, ότι ο Τσίπρας ομιλεί όπως ο «πιο τελειωμένος» Πασόκος, προκειμένου να καρπωθεί τις ψήφους των νοσταλγών του λαοπλάνου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Γι΄ αυτό κι έχουν αφήσει ουσιαστικά στο απυρόβλητο τον Γιωργάκη Παπανδρέου για τις ποικίλες ευθύνες του για τη λίστα Λαγκάρντ.
Το ουσιαστικό ζήτημα της όλης υπόθεσης βρίσκεται στην ιδεολογική φτώχεια του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα πολυσυλλεκτικό μόρφωμα αντικρουόμενων θέσεων και απόψεων, δίχως συγκροτημένη ιδεολογία και συγκεκριμένη πολιτική άποψη, το οποίο έχει τόση σταθερότητα όση και ένα φτερό στον άνεμο. Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ερωτοτροπεί ανοιχτά με το καταστροφικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου άλλες συνιστώσες στραβομουτσουνιάζουν (αλλά δεν μιλάνε), γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν τον Μάο, τον Στάλιν και τον… Τρότσκι, ενώ β(ο)υλευτές του (Τατσόπουλος), μιλάνε ανοιχτά για συνεργασία είτε με ΝΔ, είτε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει τη σοβαρότητα της… γελοιότητας στην οποία βρίσκεται το αμερικανοκομμουνιστικό αυτό κατασκεύασμα.
Όσο για την προσπάθεια ταύτισης Ανδρέα Παπανδρέου με Τσίπρα είναι αποτυχημένη. Ο Παπανδρέου ήταν ένας χαρισματικός και πειστικός λαοπλάνος, ο οποίος ήξερε πολύ καλά την τέχνη της προπαγάνδας και την χειραγώγηση του πλήθους. Ο Τσίπρας είναι ένας νερόβραστος κακομαθημένος γόνος πλούσιας οικογένειας, που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τα «κατορθώματα» της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Ο Παπανδρέου ήταν άνθρωπος των Αμερικανών, ήξερε όμως να το κρύβει μέσα από τις ανώδυνες και ακίνδυνες αντιαμερικανικές δηλώσεις του. Ο Τσίπρας είναι κι αυτός ΗΠΑνθρωπος, μόνο που δεν καταφέρνει να το κρύβει. Τελευταία, μάλιστα, δεν θέλει και να προσπαθεί να το κρύψει… Και για να τελειώνουμε, ο Παπανδρέου γέμιζε τις πλατείες των πόλεων που μίλαγε με πορωμένους, αποχαυνωμένους και αφελείς οπαδούς του. Ειδικά δε την Πάτρα. Ο Τσίπρας μιλάει σε συγκεντρώσεις το πολύ μερικών εκατοντάδων, θυμίζοντας αποτυχημένη θεατρική παράσταση.
