Η συγχώνευση δυο επιχειρήσεων περιγράφεται ως ο τρόπος με τον οποίο ενώνονται δυο εταιρίες με σκοπό να επιτύχουν συγκεκριμένους στρατηγικούς στόχους. Πριν πραγματοποιηθεί η οποιαδήποτε συγχώνευση πρέπει να αξιολογηθούν οι παράγοντες και τα κριτήρια βάσει των οποίων πρέπει να κινηθεί μια επιχείρηση για να υποστηρίξει στρατηγικά το αποτέλεσμα της συγχώνευσης. Συγχώνευση σημαίνει συνένωση δυο ή περισσοτέρων επιχειρήσεων κάτω από την ίδια διεύθυνση, έλεγχο, οικονομικούς στόχους και συμφέροντα. Αυτά ισχύουν σε κράτη με σοβαρές κυβερνήσεις και διοικήσεις επιχειρήσεων που γνωρίζουν το αντικείμενο και δεν είναι διορισμένες από παραμάγαζα κομματικών και άλλων συμφερόντων.
Στην περίπτωση ΕΑΣ-ΕΛΒΟ θα είχαμε να κάνουμε με μια οριζόντια συγχώνευση, οριζόντια είναι αυτή η συγχώνευση που αφορά στον ίδιο κλάδο δραστηριότητας (κλάδος αμυντικής βιομηχανίας). Το κίνητρο της οριζόντιας συγχώνευσης είναι κατά βάση οικονομικό, που σημαίνει μεγιστοποίηση του κύκλου εργασιών, ήτοι των κερδών της επιχείρησης. Η μεγιστοποίηση των κερδών μπορεί να προέλθει είτε α) από την αύξηση της αποτελεσματικότητας που οδηγεί σε μείωση του κόστους των προϊόντων είτε β) από την αύξηση της δύναμης στην αγορά. Η αυξημένη αποτελεσματικότητα επιτυγχάνεται μέσω της επίτευξης συνεργειών σε λειτουργικό επίπεδο. Οι λειτουργικές συνέργειες μπορούν να προκύψουν από οικονομίες κλίμακας. Η αύξηση της δύναμης στην αγορά είναι ένας άλλος τρόπος, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της κερδοφορίας της ενιαίας επιχείρησης, καθώς κάτι τέτοιο οδηγεί σε μονοπωλιακά κέρδη (αύξηση της τιμής λόγω έλλειψης ανταγωνισμού).
Ας δούμε λοιπόν στην υποθετική συγχώνευση ΕΑΣ-ΕΛΒΟ τι από τα παραπάνω επιτυγχάνονται, ξεκινώντας από την αύξηση της δύναμης στην αγορά. ΔΕΝ επιτυγχάνεται η αύξηση της δύναμης στην αγορά διότι οι δυο εταιρίες δεν διαθέτουν στην αγορά κοινά προϊόντα. Η μεν ΕΛΒΟ κατασκευάζει τεθωρακισμένα οχήματα τα δε ΕΑΣ οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Δεν μπορεί λοιπόν να επιτευχθεί οποιαδήποτε αύξηση του κύκλου εργασιών λόγω μονοπωλιακών καταστάσεων είτε στην ελληνική είτε πολύ δε περισσότερο στην διεθνή αγορά. Εξ άλλου υπήρξε το παράδειγμα της συγχώνευσης ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ σε ΕΑΣ το 2004, η οποία όχι μόνον δεν επέφερε αύξηση της δύναμης των ΕΑΣ στην αγορά τα 9 τελευταία χρόνια, αλλά απεναντίας η συγχώνευση επέφερε μείωση της δύναμης της νέας εταιρίας.
Όσον αφορά την αύξηση της αποτελεσματικότητας με οικονομίες κλίμακας αυτό πρακτικά σημαίνει ότι συγχωνεύονται υπηρεσίες των δυο εταιριών ΕΑΣ και ΕΛΒΟ. Δεν μπορούν να συγχωνευτούν παραγωγικές δραστηριότητες διότι δεν υφίστανται επικαλύψεις προϊόντων, ο δε μηχανολογικός εξοπλισμός των δυο εταιριών είναι διαφορετικής τεχνικής κλίμακας (άλλες οι ανοχές του πυρομαχικού και άλλες της λαμαρίνας του τεθωρακισμένου). Δεν μπορούν να συγχωνευτούν υπηρεσίες πωλήσεων και marketing διότι έχουμε να κάνουμε με διαφορετικά προϊόντα και η στρατηγική πωλήσεων απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις. Άρα απομένουν για επίτευξη οικονομιών κλίμακας οι οικονομικές και διοικητικές υπηρεσίες. Με την σημερινή δύναμη προσωπικού των δυο εταιριών είναι ζήτημα εάν προκύψουν 20 έως 30 θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να συγχωνευτούν.
Οι καρεκλοκένταυροι σύμβουλοι των αρμοδίων Υπουργών, οι οποίοι απεργάζονται σχέδια συγχώνευσης δεν έχουν ποτέ διοικήσει μια επιχείρηση, ούτε καν περίπτερο, και δεν έχουν ιδέα από βιομηχανική παραγωγή πόσο δε μάλλον από βιομηχανική παραγωγή αμυντικών προϊόντων. Αυτοί που νομίζουν ότι επιτυγχάνουν οικονομίες κλίμακας με 20-30 θέσεις εργασίας είναι επικίνδυνοι και καθοδηγούμενοι από ξένα συμφέροντα. Τα προβλήματα της Αμυντικής Βιομηχανίας δεν έχουν σχέση με συγχωνεύσεις αλλά έχουν σχέση κυρίως με την έλλειψη παραγγελιών από τον φυσικό πελάτη που είναι το Υπ. Άμυνας (έχουμε αναλύσει διεξοδικά το θέμα αυτό στην ιστοσελίδα μας) και την έλλειψη ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ που αναφέρουμε στο Στρατηγικό μας Σχέδιο.
Το παραμύθι λοιπόν της συγχώνευσης και αναδιάρθρωσης ΕΑΣ-ΕΛΒΟ που διαχέεται ως δήθεν σωτηρία της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας από την συγκυβέρνηση των υποτακτικών αποσκοπεί πιθανότατα στην δημιουργία τετελεσμένων με στόχο απόλυση εξειδικευμένου προσωπικού και κλείσιμο παραγωγικών μονάδων εθνικής σημασίας. Προωθείται δηλαδή μια συγχώνευση χωρίς απολύτως καμία μελέτη και στρατηγικό σχέδιο με μόνο γνώμονα την απόλυση προσωπικού, την καταστροφή της αμυντικής βιομηχανίας και την εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων (οικόπεδα πολύ μεγάλης αξίας) σε γνωστούς ομοτράπεζους των Υπουργών της Συγκυβέρνησης.
Η συγκυβέρνηση προωθεί τα σχέδια των τοκογλύφων και θέλει να διαλύσει την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία προς όφελος ξένων συμφερόντων με ανυπολόγιστες συνέπειες για την εθνική στρατηγική ισχύ. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει πρόταση και Στρατηγικό Σχέδιο για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-paramuthi-ths-sugkubenrhshs-gia-thn-sugchwneush-kai-anadiarthrwsh-eas-el#.Ud3Jf_lM_RM#ixzz2Yg8gmALk
