Αν το ρητό «μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις» ισχύει, τότε η φωτογραφία που συνοδεύει την χθεσινή συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια με τον ανεπάγγελτο και παιδί του κομματικού σωλήνα Γ. Γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα λέει πολλά. Από την μια μεριά ο Παπούλιας με βαριεστημένο ύφος, που παραπέμπει στην διεκπεραίωση μιας ακόμη υποδοχής σε μια επίσκεψη ρουτίνα, ενώ από την άλλη ο Κουτσούμπας μ’ ένα χαμόγελο ‘‘μέχρι τ’ αυτιά’’ , δείχνει να απολαμβάνει την επίσκεψη, σφίγγοντας το χέρι του ανώτατου παρελασιάρχη της Χώρας.
Μια ακόμη εθιμοτυπική συνάντηση; Εξαρτάται από το πώς θα το πάρει κανείς. Το ΚΚΕ, παρά τις όποιες μεγαλοστομίες και λεκτικές φανφάρες περί “δικτατορίας του προλεταριάτου”, “λαϊκής εξουσίας”, “όξυνση του ταξικού πολέμου” και άλλες χιλιομασημένες φράσεις βγαλμένες από το σκουριασμένο και οξειδωμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας, παραμένει ένα κατεξοχήν καθεστωτικό και αντεπαναστατικό κατασκεύασμα. Πολιτικό λείψανο σε κατάσταση αποσύνθεσης, βέβαια, αλλά χρήσιμο αξεσουάρ στην υπηρεσία του συστήματος, όποτε αυτό το χρειαστεί. Δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε το γλυκανάλατο και γεμάτο αβρότητες και φιλοφρονήσεις κλίμα συνάντησης των δυο ανδρών.
Η όλη συνάντηση θα είχε πραγματικό νόημα αν ο Παπούλιας αναφερόταν, εκτός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών, στα πολύ χειρότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης των σοβιετικών και στα γκουλάγκ της Σιβηρίας. Για τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που εξοντωθήκαν στα πλαίσια ενός αποτυχημένου ιδεολογικού και πολιτικού πειράματος. Για την ισοπέδωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τον εξευτελισμό της έννοιας της εργασίας τον ισοπεδωτισμό σ’ όλους τους τομείς της ζωής. Θα είχε, επίσης, πραγματικό νόημα αν ο Κουτσούμπας, χωρίς καθωσπρεπισμούς και αστικές ψευτοευγένειες έλεγε στον Παπούλια πως είναι εκείνος ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας, ο οποίος υπογράφει αδιαμαρτύρητα όλα τα διατάγματα της συγκυβέρνησης που προσβάλλουν βάναυσα την Εθνική μας Ανεξαρτησία, κονιορτοποιούν την Κοινωνική Δικαιοσύνη και “κινεζοποιούν” τον Ελληνικό Λαό.
Θα του έδινε, μάλιστα, και ένα συμβολικό βιβλίο για δώρο. Το βιβλίο του Λένιν «ο αποστάτης Κάουτσκι και η απάτη της σοσιαλδημοκρατίας», καθώς το μικρό όνομα του Παπούλια είναι εμπνευσμένο από τον «αυστριακό» σοσιαλδημοκράτη του 19ου αιώνος Κάρολο Κάουτσκι… Τίποτα, όμως, απ’ αυτά δεν έγινε. Το όλο καλοστημένο σκηνικό θύμισε την θρυλική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου «Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Κάπως έτσι η σεμνή αυτή παράσταση και κωμωδία έλαβε τέλος. Ο Παπούλιας θα συνεχίζει να παρίσταται στις παρελάσεις ως επικεφαλής, ενώ ο Κουτσούμπας ξεδιάντροπα και ξετσίπωτα θα μιλάει για «το Δίκαιο του Εργάτη», παρότι ο ίδιος δεν έχει εργασθεί ποτέ στην ζωή του. Η τραγωδία, στην όλη υπόθεση, είναι τα όσα ζει η Πατρίδα και ο Λαός από τις συνέπειες του μνημονίου, την προδοτική στάση της συγκυβέρνησης και την προβοκατόρικη συμπεριφορά των διαφόρων μορφωμάτων, παλαιολιθικών και μη, της αριστεράς που με την ιδεολογική τους ανυπαρξία και την πολιτική αδράνεια βοηθούν το σύστημα να επιβιώνει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/otan-o-anepaggeltos-sunanthse-ton-papoulia#.Ud8wpflM_RM#ixzz2YmKS34nX