Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν τραβάει» αποτελεί μια πολιτική πραγματικότητα, η οποία γίνεται διάχυτη ολοένα και περισσότερο στην Κοινωνία. Την ώρα που αυτή ακριβώς η Κοινωνία βράζει, που δέχεται απανωτά χτυπήματα από την αναισθησία και την αναλγησία της μνημονιακής συγκυβέρνησης, που τα νοικοκυριά γονατίζουν κάτω από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των ντόπιων υπαλλήλων των διεθνών τοκογλύφων ο ΣΥΡΙΖΑ τρώγεται με τα ρούχα του, χαμένος στον κόσμο των συνιστωσιακών παραισθήσεων και τις συνεχείς εναλλαγές στην διατύπωση των απόψεών του.
Ένα κόμμα το οποίο αποδεικνύει καθημερινά ότι διαθέτει ψηφοφόρους, δεν διαθέτει όμως μέλη, πόσο μάλλον οπαδούς. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα και το προσωρινό, το εφήμερο του όλου εγχειρήματος.
Η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο και περισσότερες φιλομνημονιακές θέσεις, έστω και με αργό ρυθμό, έχει ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο, την επαύριο των εκλογών του 2012. Το πρόσφατο Συνέδριό του επικύρωσε ουσιαστικά την μεταστροφή αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, για όποιον μελετήσει προσεκτικά τις αποφάσεις αυτού του Συνεδρίου.
Ακόμη και δημοσιογράφοι της άκρας Αριστεράς, όπως ο Γιώργος Δελαστίκ από το «Έθνος της Κυριακής», επισημαίνουν τις μεταστροφές αυτές του ΣΥΡΙΖΑ και τον θεωρούν ανίκανο να διαχειριστεί επιτυχώς την κρίση. Πολύ περισσότερο αναφέρουν την ευκαιρία που έχει το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα να γίνει ο πρωτοπόρος και ο πρωταγωνιστής των πολιτικών εξελίξεων. Γράφει χαρακτηριστικά ο Δελαστίκ:
«Πού θα οδηγήσει η έκρηξη αυτή δεν το γνωρίζουμε. Το τυφλό μίσος εναντίον όλων των πολιτικών που έχουν συμμετάσχει στην διακυβέρνηση της χώρας, αυτοί ή τα κόμματά τους, είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί. Σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με κατώτερο πολιτικό κριτήριο συμπαρασύρει μάλιστα το μίσος αυτό και τα κόμματα που δεν έχουν ποτέ κυβερνήσει.
Αριστερή στροφή, πάντως, προς μια φιλολαϊκή μετατόπιση της ασκούμενης πολιτικής είναι αδύνατη, αν προηγουμένως δεν υπάρχει ηγεμονία της αριστερής πολιτικής – και κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται στην Ελλάδα σήμερα.
Το «κοινωνικό αντάρτικο» που διεξάγουν όλο και περισσότερες δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων με δυναμικό ή ηπιότερο τρόπο αναζητεί επειγόντως πολιτική διέξοδο. Αν δεν μπορέσει να του τη δώσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη Αριστερά, τότε θα καταστεί εφικτός ο εγκλωβισμός αυτών των μαζών στην «αντισυστημική» υποκρισία της Ακροδεξιάς. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα ».
Ουσιαστικά ο Δελαστίκ παραδέχεται την πρακτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί επιτυχημένα την λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Πολύ περισσότερο κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου» ότι η «ακροδεξιά» θα είναι αυτή η οποία θα εκμεταλλευτεί προς όφελός της την κατάσταση. Όσο για την πίκρα που βγάζει ο Δελαστίκ περί «αντισυστημικής υποκρισίας της Ακροδεξιάς» και «σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με κατώτερο πολιτικό κριτήριο συμπαρασύρει μάλιστα το μίσος αυτό και τα κόμματα που δεν έχουν ποτέ κυβερνήσει» τι να κάνουμε;
Φαίνεται πως ο Λαός ταυτίζεται με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους εθνομηδενιστές της ΑΝΤΑΡΣΙΑ (ή ANTAPCIA για τους πιο ψαγμένους…), στην οποία άλλωστε συμμετέχει και ο αρθρογράφος του Έθνους («αντιμνημονιακός», αριστερός, «επαναστάτης» και γράφει στην καθεστωτική φυλλάδα του Μπόμπολα. Τι να πει κανείς…). Και αυτό ακριβώς είναι που εκνευρίζει, εξοργίζει και πανικοβάλλει όλες τις πτυχές του συστήματος, τόσο από την Δεξιά όσο και από την Αριστερά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/delastik-sto-ethnos-an-den-mporesei-o-suriza-o-laos-tha-paei-sthn-akrodejia#.Ue7j341M_-Q#ixzz2ZtxraBJN