Ποσειδών Άρχων των Υδάτων και Κοσμοσείστης
Μυστήρια και γοητευτική η θάλασσα η ελληνική. Γεμάτη όμορφες αναμνήσεις και πάντα υποσχόμενη νέες περιπέτειες με Πλούτο συναισθηματικό και υλικό. Άλλοτε γαλήνια, άλλοτε γεμάτη λευκά κύματα που σαν λευκά άλογα μανιασμένα χτυπούν τους βράχους και τις ζωές των ανθρώπων. Για τους αρχαίους μας, Πατέρες, τον κόσμο της, εξουσίαζε ο Ποσειδώνας, γιος του Κρόνου και αδερφός του Δία.
Σύμφωνα με τους μύθους που αφορούν τη γέννηση του, η μητέρα του η Ρέα, τον είχε κρύψει στους Τελχίνες, θεούς μεταλλουργούς και τεχνίτες και στη θέση του, είχε δώσει στον παιδοκτόνο Κρόνο, ένα νεογέννητο άλογο ή κατά άλλη εκδοχή πέτρα και τον μεγάλωσε μία φοράδα αντίστοιχα με την αίγα Αμάλθεια που ανέθρεψε τον αδερφό του στην Κρήτη και τους Κούρητες που χόρευαν χτυπώντας τις ασπίδες του προκαλώντας κρότο και θόρυβο για να μην ακούγεται το κλάμα του μωρού. Γι’ αυτό και ο Ποσειδώνας έχει υπό την προστασία του τους ίππους και τα αγωνίσματα που διεξάγονται με αυτά τα υπέροχα ζώα.
Το όπλο του, είναι η τρομερή τρίαινα που αναδεύει και προκαλεί τρικυμίες και σύει τη γη και όπου τη χτυπήσει αναβλύζουν πηγές. Μία πηγή ήταν το δώρο του Κοσμοσείστη στον Κέκροπα ή ένας ίππος κατά άλλη εκδοχή για να βρεθεί η Αττική υπό την προστασία του. Τη μάχη κέρδισε όμως με το δώρο της η Αθηνά που ήταν η ελιά και ο καρπός της καθώς και τα παράγωγά του μαρτυρώντας μία πρώιμη μάχη ανάμεσα στις τάξεις και τις συντεχνίες των ναυτικών και θαλάσσιων εμπόρων με των γεωργών στην Αθήνα. Και άλλες πόλεις είχε διεκδικήσει ο Ποσειδώνας όπως το Άργος που εντέλει τέθηκε από την προστασία της Ήρας. Αντίθετα, διεκδίκησε και κέρδισε την Κόρινθο όπου ήταν περίφημη και πλούσια πόλη χάριν του ισχυρού της στόλου: εμπορικού και πολεμικού.
Όπως, ο Δίας, έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές ερωτικές περιπέτειες καρποί των οποίων υπήρξαν σπουδαίοι φωτεινές μορφές της Ελληνικής Μυθολογίας όπως ο Θησέας και ο Πήγασος αλλά και διαβόητοι κακοποιοί και εγκληματίες. Ο πιο γνωστός γιος του Ποσειδώνα, υπήρξε ο Κύκλωπας Πολύφημος, τον οποίο αντιμετώπισε ο Οδυσσέας μιας και οι σύντροφοί του γίνονταν γεύματα για τον ανθρωποφάγο Κύκλωπα όπου στη χώρα τους δεν υπήρχε Δίκαιο, όπως μας λέει ο Όμηρος. Φυλακισμένος στησπηλιά του, ο Οδυσσέας το μεθά με γλυκό κρασί και αναγκάζεται να τον τυφλώσει και όχι να τον σκοτώσει μιας και η σπηλιά ήταν σφραγισμένη με ένα βράχο που ούτε εκατό άνδρες δεν θα μπορούσαν να μετακινήσουν. Ο Ποσειδώνας θυμώνει με τον πολυμήχανο Οδυσσέα και για να τον τιμωρήσει του προκαλεί πολλές συμφορές στο ταξίδι της επιστροφής στην Πατρίδα του.
Οι γιοι του Ποσειδώνα φημίζονται για τη σωματική τους δύναμη και ικανότητα στην πάλη. Γιος του είναι ο Σίνις ο Πιτυοκάμπτης που δρούσε στις Κεγχρεές, περιοχή κοντά στον Ισθμό. Το όνομά του μαρτυρά και τη δράση του: λύγιζε (κάμπτει) με την υπερφυσική του δύναμη τα πεύκα (πίτυα στα αρχαία) αφού είχε νικήσει στην πάλη τους περαστικούς και έδενε τα άκρα των σώματων τους στις κορφές των λυγισμένων πεύκων που έπειτα απελευθέρωνε και διαμέλιζαν τα θύματα του με τις αντίστροφες ροπές.
Γιος του Κοσμοσείστη Ποσειδώνα είναι και ο Σκίρων που είχε το λημέρι του στην Κακιά Σκάλα που οι αρχαίοι έλεγαν για το λόγο αυτό: Σκιρωνίδες Πέτρες. Άλλοι γιοι του ήσαν οι τρομεροί και αιμοδιψείς κακοποιοί Προκρούστης και Κεκρύων. Ο Σκείρων, εξανάγκαζε τους περαστικούς με απειλές να του πλύνουν τα πόδια δήθεν πως έτσι θα τους άφηνε να περάσουν και να συνεχίσουν το δρόμο τους. Όμως, τουςκλώτσαγε και είτε έβρισκαν το θάνατο χτυπώντας στα βράχια είτε πνίγονταν στη θάλασσα είτε τους έτρωγε όπως λέει ο Μύθος μία πελώρια χελώνα. Ο Κεκρύων, είχε γίνει αφέντης στην Ελευσίνα αναγκάζοντας όποιον περνούσε απ’ την περιοχή να παλεύει μαζί του. Όμως, με την υπεράνθρωπη δύναμή του, έσφιγγε τη λαβή του τόσο δυνατά τη μέση των δύσμοιρων θυμάτων του που συνέθλιβε τα οστά τους προκαλώντας το θάνατό τους. Ο Προκρούστης, είχε το άνδρο του στη σημερινή περιοχή που λέμε Δαφνί. Αφού νικούσε τα θύματά του στην πάλη τα έριχνε σε ένα κρεβάτι: την προκρούστεια κλίνη και ότι περίσσευε το έκοβε ή αν το θύμα ήταν μικρόσωμα και το κρεβάτι μεγαλύτερο με την τρομερή του δύναμη έπιανε τα μέλη του σώματος και τα τράβαγε συνθλίβοντας τα οστά και προκαλώντας το θάνατο στους άτυχους διαβάτες.
Τους εγκληματίες αυτούς σκότωσε με τον ίδιο τρόπο που σκόρπιζαν το θάνατο και τον όλεθρο ο καθένας τους, ο επίσης γιος του Ποσειδώνα: ο Θησέας. Ως Ήρωας των μυθικών χρόνων, είχε όχι μόνο θνητό αλλά και Ολύμπιο πατέρα. Και είναι τούτο το ταξίδι του Θησέα από την Τροιζήνα στην Αθήνα, γεμάτο μάχες και περιπέτειες αλλά και γεμάτο με μορφές Αρχετυπικές και συμβολικές. Άλλοι γιοι του τρομερούΠοσειδώνα, είναι ο Γίγαντας Ανταίος στη Λιβύη και ο Βούσυρις που βασίλευε στην Αίγυπτο και θυσίαζε ανθρώπους. Και τους δύο σκότωσε ο άλκιμος γιος του Δία, ο Ηρακλής. Στις αρχαίες πηγές γίνεται λόγος πως τα δύο αυτά πρόσωπα αντιπροσωπεύουν ναυτικές αποστολές των Μυκηνών οι οποίες όμως έπαψαν να έχουν σχέσεις με τους υπόλοιπους Έλληνες, εμπορεύονταν αποκλειστικά για λογαριασμό τους, πλουτίζοντας και δεν επέτρεπαν περαιτέρω διείσδυση των Ελλήνων στις περιοχές, υπόθεση που έκλεισε με μία ολιγάριθμη αλλά αρκετά μαχητική μονάδα ο αρειμάνιος και αέναα μαχόμενος λεοντόψυχος Ηρακλής.
Πολλά μπορεί να μας διδάξουν οι Μύθοι που έπλασαν οι αρχαίοι Σοφοί Πατέρες μας με τη μορφή του Άρχοντα των Υδάτων που προκαλεί σεισμούς. Ας διδαχτούμε εμείς οι Εθνικιστές, πως το κακό και το καλό μπορεί πολλές φορές να έχουν την ίδια προέλευση, την ίδια ρίζα. Όπως οι κακοποιοί γιοι του που είχαν κοινή καταγωγή με Ήρωες. Το βλέπουμε άλλωστε και σήμερα όπου πολλοί Έλληνες προκαλούν τον πόνο και σκορπίζουν το κακό στο Λαό και την Πατρίδα όπως οι εγκληματίες- αρχέτυπα στο Μύθο του Θησέα: ο Σίνις ή ο Προκρούστης που προκαλούσαν πολλές συμφορές στον απλό λαό των Ελλήνων. Και πρέπει το κακό να σταματήσει με τον ίδιο τρόπο που επιβάλλεται. Οι φορείς των δύο αντίθετων πόλων συγκρούονται και είναι αδέρφο και το κακό πρέπει να σταματήσει με τον ίδιο τρόπο που εξαπλώνεται: Παλεύοντας μαζί του.
Η δύναμη χρησιμοποιείται για ατομικούς σκοπούς προς βρόσιν χαμερπών υποχθόνιων ενστίκτων ή όπως οφείλει ο Αγωνιστής του Λαϊκού Εθνικισμού, ο Χρυσαυγίτης, να χρησιμοποιεί τη Δύναμη για τα ανώτερα Ιδανικά της Πατρίδος και της Υστεροφημίας που εξυψώνουν την Κοινότητα και το Έθνος ώστε οι Νεκροί να γίνονται Ήρωες και να παραμένουν φωτεινοί οδηγοί ως τα άστρα στον Ουρανό για τις στρατιές των Αγέννητων.
Και ας διδαχτούμε από το Μύθο του Πολύφημου για τα όσα σοφά έπραξε ο πολυμήχανος Οδυσσέας και όσα αστόχησε να πράξει και προκάλεσε την οργή του τρομερού Ποσειδώνα, αρχή των δεινών του και της μακροχρόνιας απουσίας του από την αγαπημένη του Πατρίδα. Γιατί ο Θησέας, φρόντισε για να καθαρθεί θρησκευτικά από τους φόνους και ας ήταν φόνοι εγκληματιών και ας αναγνωρίσουμε την ανωτερότητα του θρησκευτικού υπερκόσμιου Νόμου από τους νόμους των σημερινών ανθρώπων που δεν είναι παρά σαν την κλίνη του Προκρούστη ή όπως έλεγε ο σοφός Σόλωνας σαν τους ιστούς της αράχνης όπου πιάνονται τα μικρά ζωύφια ενώ τα μεγάλα τον σπάνε. Γιατί ο κάθε ένας εγκληματίας, έχει και μία αρχή που τον προστατεύει και αυτό μαρτυρά στο σημείο αυτό η Ολύμπια καταγωγή των εγκληματιών στο Μύθο. Σημείο που γίνεται ορατό σήμερα, αν θυμηθεί κανείς τις συμμορίες των αλλοδαπών που δρούσαν υπό τη σκέπη των πολιτικών σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας ώστε να μειωθεί η αξία των ακινήτων ή πχ όταν θέλουν να σταματήσουν τους Εθνικιστές όπου προτρέπουν οι εξουσιαστές και δυνάστες της Ελλάδος ανενόχλητους στοιχεία του υποκόσμου να μας επιτεθούν.
Και είναι ο Ποσειδώνας, γνήσια ελληνική θεότητα, βγαλμένη από τα βάθη τα μαγικά της ελληνικής ψυχής.Και έχει το παλάτι του στα βάθη των ωκεανών, συντροφιά με τα ωραία δελφίνια, τους Τρίτωνες και τις Νηρηίδες. Το Γέροντα Γλαύκο και τα μυστικά των ναυαγίων στα βάθη των Θαλασσών μαζί με τους Αθάνατους Ήρωες όπως τους τρεις Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού που σκοτώθηκαν στα Ίμια. O Ποσειδώνας είναι ο Έλληνας που θαλασσοκρατεί: Ταξιδεύει. Εξερευνεί. Μάχεται. Παλεύει. Σείει τη Γη.
ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ
