«Ιερή αγανάκτηση» έπιασε όλους τους ψευτοδημοκράτες χθες στην Βουλή μετά τα όσα είπε ο Συναγωνιστής Ηλίας Κασιδιάρης τόσο για τα γεγονότα της Κύπρου όσο και για τον «εθνάρχη» της μεταπολίτευσης, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Για μια ακόμη φορά διαπιστώσαμε την επιλεκτική ευαισθησία των διαφόρων πολιτικών εκπροσώπων του συστήματος, καθώς και την αδιάκοπη προσπάθεια παραχάραξης της Αλήθειας.
Ο Γιάννης Δραγασάκης, με την γνωστή θρασυδειλία που τον διακατέχει, έδρασε και πάλι όχι με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Βουλής αλλά ως φτηνός κομματάρχης, ο οποίος εκμεταλλευόμενος πλήρως τον θεσμικό του ρόλο προέβη ξανά σε ρεσιτάλ αυθαιρεσίας διαστρεβλώνοντας, ως συνήθως, την πραγματικότητα. Αντί ο Δραγασάκης να βγάζει το μένος του και να αοριστολογεί τραυλίζοντας ασυναρτησίες, ας ασχοληθεί καλύτερα με τα του οίκου του…
Η «αποκάλυψη», βεβαίως, της χθεσινής ημέρας ήταν «η κόρη του μπαμπά» Σοφία Βούλτεψη, η οποία εξευτελίστηκε πλήρως με τις ημερομηνίες κατά τις οποίες οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο. 15 (!) και 20 Ιουλίου υποστήριξε ότι έγιναν οι δυο αποβάσεις της επιχείρησης ‘‘Αττίλας’’, ενώ είναι πασιφανές – σ’ όσους τουλάχιστον έχουν μια στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας – ότι στις 15 Ιουλίου έγινε απόπειρα ανατροπής του Μακαρίου, στις 20 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε ο ‘‘Αττίλας 1’’ και στις 14 Αυγούστου, επί μεταπολιτεύσεως, ο ‘‘Αττίλας 2’’. Όσο για την φοβερή ατάκα της, ότι την ξεκάθαρα ηττοπαθή και προδοτική φράση «η Κύπρος κείται μακράν» ο Καραμανλής την είπε ειρωνικά, είναι αχρείαστο να σχολιαστεί το χαμηλό όσο και ανόητο επίπεδό της.
Είναι, όμως, ενδεικτικό της αμηχανίας του καθεστώτος η άμεση λειτουργία των αντανακλαστικών του, κάθε φορά που ακούγεται μια αρνητική αναφορά στο πρόσωπο του Καραμανλή από κάποιον εκπρόσωπο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Σε κάποιους άλλους, ίσως, φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι ο ψευτοεθνάρχης έχει μια υπερκομματική κάλυψη και αποδοχή από όλα τα καθεστωτικά κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου». Σε Εμάς, πάντως, δεν προξενεί καμία εντύπωση αυτή η κοινή αποδοχή και συναίνεση στο πρόσωπο του απαλαχθέντα λόγω κώφωσης από τον Ελληνοϊταλικό του 1940, Καραμανλή.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο τύπος αυτός είναι κάτι παραπάνω από ένα πολιτικό πρόσωπο συγκεκριμένης κομματικής προέλευσης και απόχρωσης. Αποτελεί ένα κοινό σύμβολο αφοσίωσης και απόδοσης Τιμών στο καθεστώς της μεταπολίτευσης, το οποίο επιβλήθηκε στην Πατρίδα μας από το 1974 μέχρι τις μέρες μας. Σ’ αυτό το διεφθαρμένο σύστημα της μνημονιακής εξουσίας, των ανθελληνικών κομμάτων του «συνταγματικού τόξου», της μίζας, της διαφθοράς, της ρεμούλας και των διάφορων λιγουριών της εξουσίας που παριστάνουν, εκ του ασφαλούς φυσικά, τους αντιμνημονιακούς, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Πέρα από τις όποιες στενές κομματικές διαφωνίες τους, υπάρχει ως απαράβατος όρος η κοινή πολιτική τους ιδιότητα και προσήλωση προς την σαπίλα, την παρακμή, την εθνική προδοσία και την κοινωνική εκμετάλλευση.
Ως ένα τέτοιο σύμβολο, λοιπόν, ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, είναι απολύτως κατανοητό να αντιμετωπίζεται σαν «ιερή αγελάδα» και να λατρεύεται ως ίνδαλμα, τόσο από το δεξιό όσο και από το αριστερό κατεστημένο της μεταπολίτευσης σ’ όλους τους τομείς δράσης του: πολιτικό, οικονομικό, εκδοτικό, κοινωνικό. Η λαγνεία προς τον ψευτοεθνάρχη είναι η ταύτιση με ότι ακριβώς έχει οδηγήσει την Πατρίδα και τον Λαό στην σημερινή τραγική κατάσταση. «Οι άλλοι» έχουν τους δικούς τους συντηρητικούς λόγους να τιμούν αυτόν τον σκοτεινό τύπο. Εμείς, όχι! Αντιθέτως, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία, θα απομυθοποιούμε την θλιβερή αυτή φιγούρα αποκαλύπτοντας την πραγματικά ανθελληνική και αρνητική διάστασή της. Αποτελεί Χρέος και Καθήκον απέναντι στην Ιστορία αυτού του Τόπου. Και γι’ αυτό είμαστε Υπερήφανοι για τα όσα λέμε και κυρίως για τα όσα πράττουμε!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-chrush-augh-o-pseutoethnarchhs-kai-oi-uperkommatikoi-gleiftes-tou#.UfvCIZJM_-Q#ixzz2ap2QSaYI
