Κι είναι στη μέση ήλιος λαμπρός
Τέσσερα χρόνια όλο μύρο
Κι ο ήλιος ο Αρχηγός».
«Έχω πίστη στον Χριστούλη
Σεβασμό στον Βασιλιά
Σαν μεγάλο πατερούλη
Αγαπώ τον Μεταξά».
Τα παραπάνω ποιήματα, το 1ο αφιερωμένο στα 4 χρόνια διακυβερνήσεως της χώρας από το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου και το 2ο αφιερωμένο στον Εθνικό Κυβερνήτη Ι. Μεταξά, είναι γραμμένα από τον Μίκη Θεοδωράκη, μέλος τότε της νεολαίας Μεταξά.
Η επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το 1936, ήρθε ως επιστέγασμα της παρατεταμένης αδυναμίας του κοινοβουλευτισμού να δώσει βιώσιμες κυβερνήσεις. Και μάλιστα χωρίς να χυθεί ούτε μία σταγόνα ελληνικού αίματος! Την 10η βραδινή της 4ης Αυγούστου 1936, ο τότε πρωθυπουργός παραδίδει δύο διατάγματα στον Βασιλέα. Ο Βασιλεύς τα υπογράφει. Η εθνική μεταβολή έχει ήδη συντελεσθεί! Τόσο απλά! Η αποφασιστικότητα του Μεταξά απέτρεψε την εμφύλια διαμάχη και τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Ο Μεταξάς υπήρξε άνθρωπος του πνεύματος και της δράσεως. Ακόμα και ιδεολογικοί του αντίπαλοι αναγνωρίζουν τις ανώτερες στρατιωτικοπολιτικές του ικανότητες, αλλά κυρίως την ύπαρξη ιδεολογίας νέας και ελληνικής η οποία έχοντας ως βάση τον Εθνοκεντρισμό, τάσσονταν υπέρ του οργανικού κράτους ως ενιαίου βιολογικού οργανισμού και υπέρ της ιδεολογικής και οικονομικής αυτάρκεια για το έθνος. Ως κυβερνήτης ο Ι. Μεταξάς αποτελεί τον θεμελιωτή του Εθνικού Κράτους στην πράξη, προσπάθεια την οποία είχε καταβάλλει έναν αιώνα περίπου νωρίτερα ο Ι. Καποδίστριας.
Το να ονομάζει κάποιος το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δικτατορία είναι τουλάχιστον αδαής, εκτός αν το κάνει εκ του πονηρού. Η 4η Αυγούστου διέθετε ισχυρό ιδεολογικό υπόβαθρο, λαϊκό έρεισμα, ανεξαρτησία από τον ξένο παράγοντα, οργάνωση, προγράμματα και ταχεία πραγματοποίησή τους. Διέθετε πολιτισμικούς στόχους και εξελικτικές τάσεις οι οποίες σταμάτησαν διότι η 4η Αυγούστου έπεσε μαχόμενη κατά των Ιταλών και Γερμανών.
Ο Μεταξάς πίστευε ακράδαντα ότι ‘‘η νεολαία είναι το μέλλον του Έθνους, είναι εκείνη εις την οποία προπαντός θα δώσουμε την ψυχή μας όλη και όλα μας τα μέσα για να σώσουμε το μέλλον τουΈθνους”.
Οι Έλληνες νέοι πέρα από παλαιοκομματικές και ταξικές διαιρέσεις, οργανώνονται στην ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (ΕΟΝ). Κύριοι λόγοι δημιουργίας της ΕΟΝ, η ανάπτυξη Εθνικού φρονήματος, η πάταξη του στενού ατομικισμού, η αίσθηση της συνεργασίας, αλληλοβοήθειας, ιδεαλισμού και αισιοδοξίας. Επίσης η ασχολία τις ελεύθερες ώρες με μορφωτικά και πολιτιστικά θέματα αλλά και εκδρομές, κατασκηνώσεις, αθλητισμό.
Με 15 Υπουργεία, και 10 Υφυπουργεία πραγματοποιήθηκαν τα έργα της 4ης Αυγούστου. Ο Μεταξάς έχοντας την ευθύνη πέντε εξ αυτών δεχόταν ως αποζημίωση μόνο αυτή του Πρωθυπουργού. Ο Ιωάννης Μεταξάς έδωσε ιδιαίτερη προσοχή και ενίσχυσε με κεφάλαια τον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας ήδη από το καλοκαίρι του 1936.
Η προστασία των εργατών από τα ατυχήματα, η θέσπιση ωραρίου εργασίας, η αργία της Κυριακής , η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, η ασφάλιση του εργαζομένου, η υγιεινή διαβίωση του στο χώρο εργασίας, η ενίσχυση των αδυνάτων οικονομικά και κοινωνικά, έπρεπε να εφαρμοστεί αμέσως. Δόθηκαν ατομικά βιβλιάρια υγείας για τους εργάτες και οργανώθηκαν ιατρεία σε όλη την επικράτεια για δωρεάν παρακολούθηση της υγείας των εγκύων γυναικών. Έγιναν επιθεωρήσεις στους τόπους εργασίας, για την σωστή εφαρμογή των μέτρων. Οργανώθηκαν συσσίτια για τα παιδιά και οικοδομήθηκαν κατοικίες για τη στέγαση των προσφύγων.
Με την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, η οικονομία έχει εξυγιανθεί με επιτυχημένα μέτρα.
Το εθνικό νόμισμα έχει σταθεροποιηθεί, και ανατιμήθηκε έναντι ξένων νομισμάτων. Ο προϋπολογισμός από ελλειμματικός ισοσκελίστηκε , παρά τις ογκώδεις δαπάνες για τους εξοπλισμούς του Στρατού και της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και αυτά άνευ ανεργίας, πληθωρισμού και εξωτερικού δανεισμού και υπό εξαιρετικά δυσμενείς διεθνείς συνθήκες. Η διορατικότητα του Ι. Μεταξά υπήρξε μεγίστη, διότι η ισχύς ενός Έθνους υπό πολεμικές συνθήκες, δεν ευρίσκεται μόνον εις το φρόνημα και τις Ένοπλες Δυνάμεις του, αλλά και εις την οικονομική αυτάρκεια, ώστε να αντέξει σε δυσάρεστες συνθήκες και συνθήκες πιθανής επιστρατεύσεως.
Μόνον εντός του πρώτου εξαμήνου του 1936, είχαν γίνει 244 απεργίες και υπήρχαν 135.000 άνεργοι. Όταν ήλθε η 4η Αυγούστου του 1936, η ανεργία εκμηδενίστηκε και πλήθος φιλεργατικών θεσμών δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά. Όπως: Η Υποχρεωτική Διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η καθιέρωση της Αδείας μετ’ Αποδοχών. Η καθιέρωση του 8ώρου και των Υπερωριών. Η επιβολή κατωτάτων ορίων Ημερομισθίων και Μισθών. Η θεσμοθέτηση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ίδρυση του ΙΚΑ. Η απαγόρευση της εργασίας εις ανηλίκους. Η καθιέρωση της Κυριακής ως υποχρεωτικής Αργίας. Η ίδρυση της Εργατικής Εστίας. Η επέμβαση του Κράτους, μέσω του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου εις θέματα ιδιωτικής οικονομίας, αποτρέποντας οικονομικές ανισότητες. Καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή, αποστερώντας την έτσι από την κομμουνιστική καπηλεία. Παραλλήλως ενισχύθηκε και εδόθη μέγα βάρος εις τον αγροτικόν τομέα μέσω της αυξήσεως της γεωργικής παραγωγής, ώστε να επιτευχτεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτάρκεια προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής εν’ όψει των πολεμικών συνθηκών και του περιορισμού των διεθνών ανταλλαγών. Έγινε ευρεία διανομή νέων στρεμμάτων, πλήθος αποξηράνσεων και αρδευτικών έργων, ενώ με ειδικό Νόμο ελαφρύνθηκαν οι αγρότες από τα αγροτικά δάνεια!
Η εξάλειψις, επίσης, της κομμουνιστικής απειλής, υπήρξε καθ’ όλη την τετραετία πολύ επιτυχής. Η εκπληκτική πολιτική του Υφυπουργού Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκη, εις την εξάρθρωση των δικτύων και την γελοιοποίηση των κομμουνιστών, σε συνδυασμό με την κοινωνική μεταρρύθμιση και τα φιλεργατικά και φιλαγροτικά μέτρα τα οποία αποστέρησαν από το ΚΚΕ, την δυνατότητα καπηλείας αιτημάτων, συνέτριψαν ιδεολογικώς και πολιτικώς την ισχύ του αντεθνικού κομμουνισμού! “…Σε δύο πόδια στηρίζεται η κοινωνία: Στους αγρότες και τους εργάτες. Επάνω σ’ αυτούς τους στύλους, στηρίζεται το οικοδόμημα της αστικής κοινωνίας” είχε πει πολύ σωστά, ο Εθνικός Κυβερνήτης και μέγας κοινωνικός μεταρρυθμιστής, ενώ μεγάλη φροντίδα έδειξε και για την Τέχνη και την Δικαιοσύνη, όπου συνέταξε για πρώτη φορά Αστικό Κώδικα. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα για τα χουνέρια που έκανε ο Κυβερνήτης Μεταξάς στα κομμουνιστικά απολειφάδια (όπως το να εκδώσει 2ο «Ριζοσπάστη» και να τους κάνει να χάσουν τον ύπνο τους), αλλά καλύτερα να δώσουμε βάση στο τεράστιο μεταρρυθμιστικό του έργο.
Ε.Ο.Ν.
Το μέγιστον όμως έργον Εθνικής Ενότητος και η μεγάλη αγάπη του, υπήρξε η Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας). Όλα τα παιδιά της Ελλάδος οργανώθηκαν εις αυτή την προστρατιωτικήν οργάνωση, η οποία είχε ως σκοπό την ανάπτυξη του Εθνικού Φρονήματος της Ελληνικής Νεολαίας, την πάταξη του πνεύματος στενού ατομικισμού και την ανάπτυξη του αισθήματος αλληλεγγύης, Ιδεαλισμού και ηρωϊκού – αγωνιστικού τρόπου ζωής. Η επαναφορά Εθνικού Ιδανικού εις τους νέους και η ψυχική τους προετοιμασία , δια τον υπέρ Πάντων Αγώνα, υπέρ της Πατρίδος όταν θα χρειάζονταν ! Η προπαρασκευή στρατιωτικής εκπαιδεύσεως και η εξοικείωση σε πολεμικές συνθήκες. “Σήκω επάνω, Ελληνική Νεολαία!”ανεφώνησεν εις τον πρώτον λόγον του μετά την 4ην Αυγούστου του 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς: “Δεν υπάρχει δια σε άλλη πραγματικότητα παρά η Ελληνική Πατρίς! Μόνον εκεί θα ξαναβρείς τον εαυτόν σου!”
Και προς τους φοιτητές λίγο αργότερα εξηγούσε: “…Tο Κράτος σκέφθηκε να σας συνένωση και να σας συγκεντρώσει εις ένα σύνολον, να σας οργανώση μέσα εις το σύνολον αυτό, ώστε ο καθένας από σας να αισθάνεται μέσα του όχι μόνον την ιδικήν του δύναμιν αλλά και όλων των άλλων χιλιάδων συντρόφων, ώστε να αισθανθείτε πλέον στην πραγματικότητα τι σημαίνει αλληλεγγύη”. “Μία μέρα εσείς τα αγόρια θα μπείτε εις τον Στρατό και σεις τα κορίτσια σε μια στιγμή θα έλθετε και σεις να προσφέρετε τας υπηρεσίας σας εις τον Στρατό ως νοσοκόμοι και εις άλλες υπηρεσίες που αρμόζουν στις γυναίκας. Όταν θα κληθείτε , πρέπει να μπείτε μέσα με την απόφαση της αυτοθυσίας, διότι τα Έθνη δεν γίνονται μεγάλα παρά όταν οι πολίτες έχουν μέσα τους το αίσθημα της αυτοθυσίας και όταν εις κάθε στιγμή της ζωής των εν πλήρη ειρήνη και μέσα στην μεγαλύτερη ευτυχία έχουν το αίσθημα ότι είναι έτοιμοι, αν τύχη και τους ζητήσει εκείνην ακριβώς την στιγμήν να δώσουν την ζωή τους για την Πατρίδα».
Πράγματι όταν η στιγμή έφτασε , ο φαλλαγγίτης της ΕΟΝ, μετετράπη εις τον ηρωικό μαχητή του 1940-41 και η φαλαγγίτισσα, εις την ηρωική αγωνίστρια των μετόπισθεν.
Πέραν λοιπόν, των συγκλονιστικών στρατιωτικών εξοπλισμών, του μεγάλου διπλωματικού αγώνος και του ανεπαναλήπτου επιτελικού χειρισμού της Μάχης του Έθνους, ο Ιωάννης Μεταξάς, κατά την ένδοξη τετραετία της προπαρασκευής, δημιούργησε και τις οικονομικές, κοινωνικές και ηθικές προϋποθέσεις που επιβάλλοντο για τον επερχόμενο πόλεμο.
Ουδεμία πλευρά της Εθνικής ζωής, δεν έμεινε ανεκμετάλλευτη. Στρατός – Εξωτερική πολιτική – Νεολαία – Οικονομία – Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Όλα αυτά συνέβαλλαν εις την ανεπανάληπτη και ηρωική, υλική και ηθική προετοιμασία του Έθνους και εις την εξύψωση του Εθνικού φρονήματος και της κοινωνικής γαλήνης αφανίζοντας κάθε διχαστική τάση και εξασφαλίζοντας μίαν μοναδική Εθνική Ενότητα. Και όταν ήλθε η στιγμή, το Έθνος πάνοπλο, υπερήφανο, φανατισμένο, πανέτοιμο και αυτάρκες σε όλους τους τομείς, ενώθηκε ως μία γροθιά και επιτέλεσε το θαύμα. Το Έπος του 1940 – 41!
Η 4η Αυγούστου 1936, κατά την τυπική νομική έννοια υπήρξε πραξικόπημα, αφού η μεταβολή προήλθε εκ των ήδη κυβερνώντων και όχι εκ των κάτω. Κοινωνιολογικώς όμως, μετεβλήθη σταδιακώς εις Επανάσταση ευρύτατης σημασίας. Και αυτό διότι δεν ήλθε ως στάσιμος δικτατορία, αλλά ως θέσις. Έθεσε σκοπούς με συγκεκριμένη ιδεολογία και ευρεία έκταση και προχώρησε προς την εκπλήρωση του σκοπού της. Το αντίκρισμα της, μόνον ωφέλιμο για το Έθνος μπορεί να χαρακτηρισθεί .
Υπήρξε Εθνική Επανάσταση με διαταξικό και υπερπαραταξιακό περιεχόμενο και Κοινωνική Επανάσταση με την έννοια της ειρηνικής κοινωνικής μεταρρυθμίσεως. Αποτέλεσμά της υπήρξε, η δημιουργία του Έπους του 1940-41, το οποίον ανήκει αποκλειστικώς εις το έργον της και την ιδιοφυΐαν του Αρχηγού της, Ιωάννου Μεταξά.
Ο Μεταξάς υπέδειξε με λόγους και έργα ότι η Ελληνική κοινωνία παραδοσιακά έχει βασιστεί επί αιώνες στην οικογένεια και την θρησκεία, αφού τακτικά συχνά χρειάστηκε να υποδουλωθεί ή να μεταναστεύσει. Η διατήρηση της γλώσσας και της Θρησκείας έμεινε στην ευθύνη της οικογένειας και είναι αλληλένδετες έννοιες. Η έννοια της Πατρίδας ως συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας είναι η πιο πρόσφατη. Αρχίζει από το 1821 και μετά όταν οι Έλληνες αποκτούν εδαφική ανεξαρτησία και Κρατική Εξουσία. Έκανε σύνθημα το Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια, γιατί αυτό υπήρξε επί αιώνες ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής Κοινωνίας ελεύθερης ή υποδουλωμένης.
Τελειώνοντας ας δούμε πως αν έχεις αγάπη για την πατρίδα και τον λαό σου και δεν είσαι υποταγμένος σε προσωπικά οφέλη και δεν είσαι δοσίλογος ,προδότης και πολιτικός αλήτης τι μπορείς να καταφέρεις .
Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο που είχε συνάψει με βελγική τράπεζα . Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις…
Η κυβέρνηση εκείνης της εποχής υπέβαλε υπόμνημα στο δικαστήριο, όπου, ανάμεσα στα άλλα, προέβαλε τους παρακάτω ισχυρισμούς, οι οποίοι και έγιναν πανηγυρικά δεκτοί από το δικαστήριο αυτό:
«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για την διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» .
Η υπόθεση τράβηξε σε μάκρος και το 1938, η τότε ελληνική κυβέρνηση – η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά -, υπέβαλε νέο υπόμνημα, όπου τόνιζε τα παρακάτω αυτονόητα:
«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;… Η θεωρία αναγνωρίζει σ’ αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει, ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».
Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό της ελληνικής κυβέρνησης, δικαίωσε την Ελλάδα και φιλοτέχνησε ένα ουσιώδες νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες ανάμεσα σε αυτές και η Αργεντινή του προέδρου Νέστορ Κίχνερ, ο οποίος το 2003 επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.
ΓΙΑΤΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΕΤΗΣ!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Κορίνα Πενέση – Τ.Ο. Άνω Λιοσίων
Τα έργα του Ιωάννου Μεταξά
«Η Ελλάς από της 4ης Αυγούστου έγινε κράτος αντικομμουνιστικό, κράτος αντικοινοβουλευτικό, κράτος ολοκληρωτικό, κράτος με βάση αγροτική και εργατική και κατά συνέπειαν κράτος αντιπλουτοκρατικό. Δεν έχει βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα είναι όλος ο λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς». (Ι. Μεταξάς)
1ον) Καθιερώθηκε το 8ωρο ημερησίως και το 48ωρο εβδομαδιαίως, καθώς και η πληρωμή των υπερωριών.
2ον) Καθιερώθηκε η υποχρεωτική αργία της Κυριακής.
3ον) Απαγορεύθηκε αυστηρώς και δια ροπάλου η παιδική εργασία.
4ον) Καθορίσθηκαν κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων – το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και υπογράφηκαν οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
5ον) Ιδρύθηκε το ΙΚΑ.
6ον) Ιδρύθηκε η Εργατική Εστία, με αυξημένες δραστηριότητες για «μετά την εργασίαν ψυχαγωγίαν των εργατών» και «εξασφάλισιν στέγης εις αυτούς»
7ον) Καθιερώθηκε η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
8ον) Καθιερώθηκε η άδεια μετ’ αποδοχών.
9ον) Ιδρύθηκαν κρατικοί παιδικοί σταθμοί.
10ον) Η ανεργία σχεδόν εξαφανίσθηκε. Για τους ελαχίστους ανέργους δημιουργήθηκε η «Εργατική Οργάνωσις Μετακινήσεως και Προστασίας Ανέργων» (πρόδρομος του ΟΑΕΔ), η οποία παρείχε επιδόματα ανεργίας και φρόντιζε για την οργανωμένη μετακίνηση των ανέργων σε περιοχές που υπήρχε εργασία.
Αντιθέτως, όπου επικράτησαν οι μαρξιστές επέβαλλαν εργασιακό μεσαίωνα και εξαθλίωση των εργατών, σύγχρονο δε παράδειγμα είναι η κομμουνιστική Κίνα. Στην Ελλάδα σήμερα, το ΚΚΕ, επικαλούμενο την οικονομική κρίση, απολύει σωρηδόν τους εργαζομένους στις επιχειρήσεις του και μάλιστα χωρίς αποζημίωση! Βεβαίως, όλα τα ως άνω επιτεύγματα του Ι. Μεταξά, καταργούνται ή πρόκειται να καταργηθούν λίαν συντόμως από την συγκυβέρνηση της δυστυχίας μας.
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
“Ο αγρότης ήταν δούλος του τοκογλύφου… Ο Μεταξάς τον ελευθέρωσε!” Σύνθημα πιο επίκαιρο από ποτέ
Αμέσως μετά το Ιστορικό “ΟΧΙ”
ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-ethniko-kathestws-ths-4hs-augoustou-kai-o-iwannhs-metajas-binteo-fwtogra#.Uf4dQJJM_-Q#ixzz2azUGQ8Ae