«Εξηνταοχτώ χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και βαρβαρότητα είτε αυτή εκφράζεται με τη ρίψη ατομικών βομβών σε περίοδο πολέμου, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης, πάει χέρι χέρι με την αντεργατική πολιτική των αστικών τάξεων για την υπεράσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για να πληρώσουν οι εργάτες την κρίση…».
Οι τελευταίοι στον κόσμο νοσταλγοί του χασάπη Στάλιν θα έπρεπε να ντρέπονται, να κοκκινίζουν και να το βουλώνουν τέτοιες ημέρες! Γιατί, αφενός μεν όταν οι Αμερικανοσιωνιστές έριξαν τις ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία (στις 6 Αυγούστου στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου στο Ναγκασάκι), είχαν σύμμαχο τη σταλινική Σοβιετική Ένωση. Και αφετέρου δε, το ίνδαλμά τους, ο «μεγάλος Στάλιν» εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και στις 8 Αυγούστου κήρυξε τον πόλεμο στην καθημαγμένη Ιαπωνία («προς επιτάχυνση της λήξης της παγκόσμιας σύρραξης), σαν κοράκι για να αρπάξει τη λεία! Το πτώμα της Ιαπωνίας παραδόθηκε λίγες ημέρες αργότερα (στις 14 Αυγούστου)…