Λόγοι γεωγραφικοί και ιστορικοί ανάγκασαν την Ελλάδα, από την αρχή της μακραίωνης Ιστορίας της, να διεξάγει συνεχείς αγώνες για την διαφύλαξη της ύπαρξής της, της ανεξαρτησίας της, της ακεραιότητάς της. Αγωνιζόμενη συνεχώς εναντίον των βαρβαρικών επιδρομών, διαφύλαττε συνάμα και διέδιδε τον ανώτερο πολιτισμό, τον οποίο η ίδια δημιούργησε. Τους αγώνες αυτούς για την Ελλάδα, την Ελευθερία και τον Πολιτισμό, διεξήγαγαν οι ικανοί προς πόλεμο Έλληνες όλων των γενεών. Η Ελλάς ουδέποτε ανέθεσε την άμυνά της σε μισθοφόρους. Ο στρατός της ήταν πάντοτε Εθνικός. Τον αποτελούσαν πολίτες ελεύθεροι, καλούμενοι στα όπλα και στελεχούμενοι από τους μονίμους στρατιωτικούς. Αυτοί έγραψαν με τις θυσίες τους τις χρυσές σελίδες της Ιστορίας μας. Δημιούργησαν τον Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες και το καταπληκτικό έπος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κράτησαν επί χίλια χρόνια την Ελληνική Αυτοκρατορία του Βυζαντίου. Ανέστησαν το γένος του 1821. Συνέχισαν τους αγώνες για την ολοκλήρωση της Εθνικής παλυγγενεσίας και για την διαφύλαξη της ελεύθερης Ελλάδας. Και χάρισαν σε όλο τον ελεύθερο κόσμο την πρώτη νίκη κατά του κομμουνισμού.
Δικαίως λοιπόν ορίστηκε μια ημέρα προς Τιμήν του Έφεδρου Πολεμιστού, ο οποίος δια μέσω των αιώνων υπεράσπισε την Ελλάδα και τα Ιδεώδη της. Η ίδια μέρα είναι αφιερωμένη και στην Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. Οι Έλληνες δεν είναι απλά οι γενναιότεροι πολεμιστές, είναι επίσης εκείνοι οι οποίοι πάντοτε πολέμησαν για την Ελευθερία και τον Πολιτισμό. Η Ελλάς ήταν πάντοτε υπέρ της δικαίας ειρήνης εν ελευθερία και ισοτιμία. Βεβαίως, όμως, υπεράνω της ειρήνης θέτει την Ελευθερία. Και οσάκις πολέμησε, το έπραξε, για να την σώσει. Για αυτό η πολεμική ικανότητα των Ελλήνων, ευρισκόμενη πάντοτε στην υπηρεσία ανώτερων Ιδανικών, αποτελεί «Αρετή». Ορθώς λοιπόν ορίστηκε μια ημέρα για να αποδίδεται φόρος Τιμής σε αυτή την Αρετή. Και η ημέρα αυτή, θαυμάσια συνδυάστηκε με εκείνη του Έφεδρου Πολεμιστού.
Η 29η Αυγούστου επελέγη γιατί εκείνη την ημέρα, κατά το 1949, το Έθνος έδωσε μία μεγάλη μάχη της Ιστορίας του και επισφράγισε με μια σωτήρια Νίκη όλους τους αγώνες του. Την ημέρα εκείνη οι Έλληνες συνέτριψαν την ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία. Δεν επρόκειτο μόνο περί εσωτερικής υπόθεσης. Επρόκειτο περί επιδρομής του σλαβισμού και του διεθνούς κομμουνισμού. Δεν αντιμετωπίζαμε το Κ.Κ.Ε. Εναντίον του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού και του σλαβικού επεκτατισμού μαχόμασταν. Τον σλαβοκομμουνιστικό νεοϊμπεριαλισμό κατανικήσαμε στο Γράμμο και στο Βίτσι. Και επιτύχαμε παγκοσμίως την πρώτη Νίκη κατά του τότε συνεχώς προελαύνοντος κομμουνιστικού ιμπεριαλισμού.Με τη Νίκη αυτή η Ελλάδα διεσώθη από τη μεγαλύτερη και πλέον θανάσιμη απειλή που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της Ιστορίας της. Διότι ο κομμουνιστικός ιμπεριαλισμός για εμάς αντιπροσωπεύει συν τοις άλλοις και εθνοφυλετικό κίνδυνο.
Το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας προπαρασκευάζει τη «νέα επανάσταση»
Η υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας από το Κ.Κ.Ε δεν αποτέλεσε για αυτό παραίτηση από τους σκοπούς του για τη βίαιη κατάληψη της αρχής, αλλά επιτακτική ανάγκη και απαραίτητο ελιγμό για τη διάσωση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του καθώς επίσης και εξασφάλιση του απαιτούμενου χρόνου για την αναδιοργάνωση και ανασυγκρότηση των στρατιωτικών και πολιτικών του δυνάμεων. Και ενώ αποδέχτηκε τη διάλυση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ(κομμουνιστικής αστυνομίας) και την παράδοση του οπλισμού του, την ίδια στιγμή διέσωσε την ηγεσία του, αναγνωρισθέν ως πολιτικό κόμμα, δια της αμνήστευσης των πολιτικών αδικημάτων. Απόδειξη των υστερόβουλων προθέσεών του υπήρξε ότι παρέδωσε μεν τον καθορισθέντα αριθμό του οπλισμού του, ο οποίος όμως δεν ήταν ούτε ο πραγματικός αλλά ούτε ο καινούριος και εύχρηστος. Αυτός διετάχθη και αποκρύφτηκε επιμελώς στην ύπαιθρο. Παράλληλα, προς αποφυγή των συνεπειών του νόμου περί μη αμνηστευθέντων εγκληματιών, διέταξε αυτούς να καταφύγουν στην ορεινή ύπαιθρο σχηματίζοντας μικρές ένοπλες ληστρικές ομάδες ή να κατευθυνθούν προς τα όμορα κομμουνιστικά κράτη ( Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία). Τις ομάδες αυτές, για προπαγανδιστικούς σκοπούς, το Κ.Κ.Ε τις ονόμασε «Ομάδας καταδιωκομένων ενόπλων δημοκρατικών». Προς κατασίγαση της κατακραυγής για τα διαπραχθέντα ειδεχθή εγκλήματα κατά την κατοχή και το Δεκεμβριανό κομμουνιστικό κίνημα από τους οπαδούς του, έδειξε κατά τους πρώτους μήνες του 1945, νομιμόφρονα στάση. Εκμεταλλευόμενο τους όρους της συμφωνίας και την ανοχή του επίσημου κράτους για τη λήθη του εφιαλτικού παρελθόντος, επιδόθηκε μετά ζήλου στην αναθέρμανση του ηθικού των οπαδών του και την προπαρασκευή των συνθηκών οι οποίες θα του επέτρεπαν να εκδηλώσει τις επαναστατικές του προθέσεις. Ίδρυσε δήθεν «Συλλόγους Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης», επανασυγκρότησε και έθεσε σε δράση τις κομματικές και εξωκομματικές οργανώσεις του και πέτυχε τη μη πλήρη εκκαθάριση των κρατικών υπηρεσιών. Ήρθε σε συνεννόηση με τα κομμουνιστικά Βαλκανικά κράτη για τη συγκέντρωση ελασιτών και εγκληματιών στο γιουγκοσλαβικό στρατόπεδο Μπούλκες, το οποίο κατέστη το φυτώριο των καπεταναίων και στρατιωτικών αρχηγών του υπό οργάνωση νέου κομμουνιστικού στρατού.
Στο εσωτερικό και υπό το πρόσχημα της προστασίας των καταδυναστευομένων «δημοκρατικών» οπαδών του, οργάνωσε τη λεγόμενη «αυτοάμυνα» με την οποία άρχισε συστηματική προπαγάνδα κατασυκοφάντησης της χώρας στο εξωτερικό. Με τη βοήθεια και του διεθνούς κομμουνισμού, κατόρθωσε να πείσει την διεθνή κοινή γνώμη ότι η επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα ήταν αφόρητη για τους δημοκρατικούς πολίτες για αυτό και αναγκάζονται, για να προστατευτούν και να αμυνθούν, να καταφύγουν στα βουνά. Αλλά και η Ελληνική κυβέρνηση εφάρμοσε μέτρα επιείκειας εξυπηρετώντας έτσι τους προδοτικούς σκοπούς του Κ.Κ.Ε. Με την «αποσυμφόρηση» εξήλθε από τις φυλακές μεγάλος αριθμός εγκληματιών οι οποίοι αμέσως μετά έσπευσαν να ενισχύσουν τις ληστρικές ομάδες. Η προπαρασκευή αυτή του Κ.Κ.Ε διήρκησε μέχρι τις αρχές του 1946. Μέχρι τότε σε ολόκληρη την Ελλάδα ενεργούσαν ομάδες ενόπλων κομμουνιστών, διεσπαρμένες και ασύνδετες μεταξύ τους και οι οποίες λεηλατούσαν, σκότωναν, επιτίθονταν και τρομοκρατούσαν τους κατοίκους της υπαίθρου. Η σημαντικότερη ενέργεια τους έλαβε χώρα τη νύχτα της 31ης Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών, με την επίθεση κατά του σταθμού Χωροφυλακής του χωριού Λιτόχωρο Ολύμπου, στην Κατερίνη, η οποία αποτέλεσε και την έναρξη της «δραστηριότητας» του Κ.Κ.Ε και η οποία θεωρείται η απαρχή του συμμοριτοπόλεμου 1946-1949.
Η ανορθόδοξος τακτική των Κομμουνιστοσυμμοριτών
Μέχρι τέλους του 1946, η τακτική που ακολούθησαν οι συμμορίτες, υπήρξε η τακτική του ανταρτοπόλεμου. Αυτή συνίσταται στην αποφυγή της μάχης , με τον Εθνικό στρατό, τη διασπορά τους σε μικρές ομάδες, την απόκρυψη τους σε ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές και τις αιφνιδιαστικές προσβολές αρχικά κατά απομονωμένων σταθμών Χωροφυλακής και χωριών και στη συνέχεια και κατά σοβαρότερων στατικών δυνάμεων Χωροφυλακής και τμημάτων Στρατού, με τη συρροή μεγαλύτερων συμμοριακών δυνάμεων. Με καταλήψεις επίκαιρων θέσεων επεδίωκαν την απομόνωση του στόχου, την ναρκοθέτηση αυτού και την διακοπή της επικοινωνίας. Μετά την προσβολή φρόντιζαν για την έγκαιρη αναχώρησή τους, αποκομίζοντας και τη «λεία» τους. Κατά το έτος 1947 συμμοριακά τμήματα στη Βόρειο Ελλάδα, άρχισαν να δέχονται τη μάχη και οι επιθέσεις τους λάμβαναν μορφή τακτικών επιχειρήσεων. Σκληρές μάχες έλαβαν χώρα κατά την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1947 με τον Εθνικό στρατό για την διεκδίκηση χώρων εγκατάστασης και προστασίας, στις παραμεθόριες περιοχές, βάσεων εφοδιασμού από τα κομμουνιστικά κράτη. Γενικά η τακτική που εφαρμόστηκε προσανατολιζόταν προς τον ορθόδοξο τακτικό τρόπο του μάχεσθαι ( συγκέντρωση δυνάμεων, αντιπερισπαστικές ενέργειες, άμυνα, αντεπίθεση κ.λ.π). Αρχές του 1948, λόγω της περαιτέρω αύξησης των Κ/Σ δυνάμεων και του άφθονου εφοδιασμού τους με πολεμικό υλικό από τους βόρειους γείτονές τους, ο προσανατολισμός προς τις ορθόδοξες αρχές της τακτικής του τακτικού στρατού, έλαβε γρηγορότερο ρυθμό, ώστε τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο 1948, και στη συνέχεια κατά το μήνα Οκτώβριο, να γίνουν οι πολύνεκρες μάχες του Γράμμου και του Βίτσι. Τέλος του ίδιου έτους εφαρμόστηκε προοδευτικά από την ηγεσία των Κ/Σ, και η τακτική των καταδρομικών επιχειρήσεων με σοβαρές δυνάμεις κρούσεως, οι οποίες διήρκησαν και κατά τους πρώτους μήνες του 1949. Κύριος σκοπός του είδους αυτού των επιχειρήσεων ήταν η εκμηδένιση των προσβαλλόμενων δυνάμεων του Εθνικού στρατού, η λεηλασία και η βίαιη στρατολογία. Μέγιστη επίσης σημασία δόθηκε καθ΄ όλη τη διάρκεια του συμμοριτισμού, στη δράση των ανταρτοομάδων, των σαμποτέρ και των ελεύθερων σκοπευτών, για την πρόκληση απωλειών, την τρομοκράτηση του πληθυσμού και την καταστροφή των συγκοινωνιών.
Η Ελλάς μάχεται εναντίον όλου του σλαβισμού
Σε καθένα από τα κομμουνιστικά κράτη, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, κατά την περίοδο της προπαρασκευής του συμμοριτοπόλεμου και εν συνεχεία κατά την έναρξη και διάρκεια αυτού, οργανώθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης Κ/Σ. Οι κυβερνήσεις τους για την επιτυχία του συμμοριτοπόλεμου έθεσαν στη διάθεση των Κ/Σ τεράστιες ποσότητες υλικού σε πυροβόλα, ατομικά και βαρέα όπλα, νάρκες και πυρομαχικά, μέχρι και τρόφιμα, υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό. Οι κυριότερες αποθήκες ανεφοδιασμού των συμμοριτών βρίσκονταν εντός του εδάφους των κομμουνιστικών κρατών. Η περίθαλψη και αποθεραπεία των ασθενών και τραυματιών γινόταν σε νοσοκομεία τα οποία είχαν παραχωρηθεί στους προδότες της Πατρίδας. Επί πλέον διέθεσαν απροκάλυπτα, κατά το σύνηθες του σλαβισμού, τα εδάφη τους για την είσοδο και έξοδο των Κ/Σ Ελλήνων και την ενέργεια εκ τούτων των ελιγμών και επιθέσεων κατά της Ελλάδας, με την υποστήριξή τους με όπλα, από τον σλαβικό στρατό. Μετά την συντριβή των συμμοριτών, το 1949, για να σώσουν το τομάρι τους, κατέφυγαν στις Ανατολικές χώρες περίπου 40.000 αντάρτες του «δημοκρατικού Στρατού».
Η σημασία της Νίκης κατά του ξενοκίνητου Κομμουνιστοσυμμοριτισμού
Στις 29 Αυγούστου 1949 ένα νέο κεφάλαιο ανοίχτηκε στη χρυσότομη Ιστορία του Ελληνισμού, η οποία φέρει σαν επικεφαλίδα τις λέξεις ΓΡΑΜΜΟΣ-ΒΙΤΣΙ=Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Πάνω στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι γράφτηκαν αθάνατες σελίδες Δόξας και Αυτοθυσίας. Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι η πρώτη αποφασιστική νίκη του στρατού μας κατά τη μακρά πολεμική περίοδο, η οποία αρχίζει τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, κερδήθηκε στο Γράμμο και στη Πίνδο και η τελευταία επίσης, εννέα χρόνια αργότερα το 1949, στο Γράμμο. Η ιστορική αυτή επανάληψη συμβολίζει από κάθε αφηρημένο συλλογισμό, την ουσιαστική ταυτότητα του Αγώνα. Πρόκειται περί εισβολής του κομμουνισμού διότι η αποφασιστική μάχη δόθηκε στην ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΕΙΣΒΟΛΕΑ!
Πάνω στα άγρια βουνά του Γράμμου και του Βίτσι η Ελληνική ψυχή έδειξε για άλλη μια φορά το μεγαλείο της. Πολέμησε και νίκησε! Οι ήρωες , που έβαζαν με τη θυσία τους το μεγάλο φλογισμένο θαυμαστικό του έπους της μεγαλειώδους πορείας του Ελληνισμού ανά τους αιώνες, ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΔΙΚΑ! Σαν άλλοι Μαραθωνομάχοι, έφραξαν για μια ακόμη φορά το δρόμο στην Ασιατική προέλαση στην Ευρώπη. Και είναι ΝΙΚΗ αυτό! Και ο λαός μας σίγουρα δεν θα ξεχάσει αυτό το φοβερό έγκλημα των συμμοριτών του Κ.Κ.Ε («πολιτικών προσφύγων» μετά τη συντριβή τους), το οποίο με εντολή της Μόσχας και της Σόφιας και με την ολόπλευρη συμπαράσταση και κάλυψη των εδώ συνοδοιπόρων του, κατέστρεψε την Πατρίδα μας, κατέσφαξε το λαό μας, επώνυμα και ενυπόγραφα και παραχώρησε τη Μακεδονία και τη Θράκη μας στους «γείτονές» μας. Δεν θα ξεχάσει τη «γενναιοδωρία» που παρείχαν οι δεξιοί πολιτικοί στους προδότες με την παραγραφή των αδικημάτων και την νομιμοποίηση των εγκλημάτων, πράξεις που συνετέλεσαν στην έναρξη της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς. Και ούτε θα συγχωρέσει …. Και αν κάποτε χρειαστεί θα ανέβει άλλη μια φορά στο Γράμμο και στο Βίτσι!
Ελένη Κλαπανάρα
Τ.Ο Τρικάλων
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-hmera-ths-polemikhs-areths-twn-ellhnwn-29-augoustou-1949-grammos-bitsi#.Uh8fEDbIbSI#ixzz2dLsSUx14