Η Συνθήκη της Λωζάννης που υπογράφτηκε την 24η Ιουλίου 1923 είναι μια πολυμερής Διεθνής Σύμβαση, η οποία τέθηκε υπό την προστασία της Τουρκίας από την μια πλευρά και υπό την προστασία της Μεγ. Βρετανίας, Γαλλίας, Ιαπωνίας, Ιταλίας, Σερβίας, Ρουμανίας και Ελλάδας από την άλλη. Δηλαδή η Τουρκία ήταν μόνη αντισυμβαλλόμενη απέναντι σε 6 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 45 περί αμοιβαιότητας της Συνθήκης δεν αναγνωρίζονται εθνικές μειονότητες, αλλά μόνο θρησκευτικές, κάτι για το οποίο επέμενε φορτικά η Τουρκία για τον φόβο των Κούρδων που ζουν στην Τουρκία. Επίσης, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο επεβλήθη η αριθμητική ισορροπία μεταξύ των θρησκευτικών μειονοτήτων, δηλαδή της χριστιανικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και της μουσουλμανικής μειονότητας της Ελληνικής Θράκης. Οι δυο αυτές θρησκευτικές μειονότητες εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών, πρωτίστως για να διατηρήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο το ποίμνιό του.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης η Τουρκία ανέλαβε την ρητή υποχρέωση σεβασμού μιας εκτεταμένης αυτοδιοίκησης στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, όπου ο ελληνικός χριστιανικός πληθυσμός ξεπερνούσε σε ποσοστό το 90%.
Ας δούμε τι έκανε η Τουρκία μετά την υπογραφή της Συνθήκης το 1923. Θα ήταν βέβαια αδύνατο στα πλαίσια αυτού του σύντομου άρθρου να αναφέρουμε όλες τις βάναυσες και βδελυρές ενέργειες των Τούρκων που καταπάτησαν αυτή την Συνθήκη. Θα περιοριστούμε σύντομα και λακωνικά στα πλέον κραυγαλέα που έχουν σχέση με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την αμοιβαιότητα.
Στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος με τον νόμο 1151 που ψηφίστηκε το 1927 από την τουρκική Εθνοσυνέλευση καταργήθηκε στην πράξη το καθεστώς αυτοδιοίκησης. Υπόψη ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι αυξημένης τυπικής ισχύος που σημαίνει ότι η Τουρκία στερείται του δικαιώματος να ψηφίζει νόμους που αντιβαίνουν στις υποχρεώσεις της από την Συνθήκη. Μετά την κατάργηση της αυτοδιοίκησης στα δυο νησιά, το 1964 εφαρμόστηκε το «πρόγραμμα ερήμωσης» (εις την τουρκική eritme programi) σύμφωνα με την υπ.αρ. 35 μυστική απόφαση της τουρκικής υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας. Το πρόγραμμα περιλάμβανε την μεταφορά βαρυποινιτών από τις τουρκικές φυλακές στα νησιά και την ελεύθερη κυκλοφορία τους, καμία δίωξη για τα αδικήματα που διέπρατταν εναντίον των Ελλήνων (βιασμοί, ληστείες κλπ.) όπως και απαλλοτριώσεις περιουσιών Ελλήνων έναντι ευτελών αποζημιώσεων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μειωθεί ο ελληνικός χριστιανικός πληθυσμός από το 90% του συνόλου στο 1% ! που είναι σήμερα.
Ας δούμε τι έγινε και με τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης. Με τον νόμο 2762 του 1935 της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης (νόμος περί «βακουφίων») ανατέθηκε σε τούρκο επίτροπο η διαχείριση των ελληνικών ιδρυμάτων και σχολείων, εννοείται κατά παράβαση της Συνθήκης. Αποτέλεσμα ήταν από τα 12.000 περίπου ελληνικά ακίνητα που υπήρχαν κατά την υπογραφή της Συνθήκης σήμερα να έχουν απομείνει μερικές εκατοντάδες και αυτά υπό συνεχή και διαρκή απειλή. Τον Μάιο του 1941 επιστράτευσαν με αφορμή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο δεν πήραν μέρος οι Τούρκοι, 20 ηλικίες Ελλήνων με στόχο να τους εξοντώσουν στις ερήμους της Ανατολίας. Με την επιλεκτική επιβολή υπέρογκων φόρων, νόμος 4305 του 1942 (ο επονομαζόμενος «βαρλίκι» ), αφάνισαν οικονομικά και έστειλαν στην εξορία όσους Έλληνες αδυνατούσαν να πληρώσουν. Με τα Σεπτεμβριανά του 1955 ξεκληρίστηκαν και βιάστηκαν οικογένειες, λεηλατήθηκαν περιουσίες και έγινε επιδρομή σε χριστιανικά νεκροταφεία και σύληση τάφων. Με τις απελάσεις 12.000 Ελλήνων το 1964, γηγενών Ελλήνων που προστάτευε η Συνθήκη της Λωζάννης, και με άλλους 48.000 που υποχρεώθηκαν με διάφορες βίαιες απειλές να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες, ολοκληρώθηκε το σχέδιο των Τούρκων για τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης.
Το 1923 οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου ήταν 120.000 (σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς) και η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελληνική Θράκη 80.000. Σήμερα με την εφαρμογή ενός μακροπρόθεσμου, μελετημένου και ψυχρού σχεδιασμού εκ μέρους των Τούρκων οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου μειώθηκαν σε 2.000 και οι μουσουλμάνοι στην Θράκη αυξήθηκαν σε περισσότερους από 120.000. Αυτή η τεράστια, μεθοδική ανατροπή της αριθμητικής ισορροπίας μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων σε Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να αποκατασταθεί. Προβλέπεται από την εν ενεργεία Συνθήκη της Λωζάννης στο άρθρο 45 περί αμοιβαιότητας. Κανονικά αν είχαν φροντίσει οι προδότες πολιτικάντηδες αντί να κάνουν κουμπαριές και να χορεύουν ζεϊμπέκικα με τους Τούρκους να εφαρμοστεί η ρήτρα αμοιβαιότητας, σήμερα στην Θράκη θα έπρεπε να ζουν 1300 μουσουλμάνοι. Οι υπόλοιποι θα έπρεπε να βρίσκονται στην αγκαλιά της πολυαγαπημένης τους Τουρκίας.
Η σημερινή σκανδαλώδης αδιαφορία που επιδεικνύει η μνημονιακή συγκυβέρνηση στην ανεξέλεγκτη δραστηριότητα και τις προβοκατόρικες ενέργειες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής υποσκάπτουν περαιτέρω τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα που απορρέουν από την Συνθήκη της Λωζάννης. Στα εγχώρια όργανα των Αμερικανοσιωνιστών που ονειρεύονται ότι «θα τα βρούμε» με τους Τούρκους πάνω στα ερείπια που δημιούργησε σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο η πολύχρονη προδοτική πολιτική τους, τους λέμε ξεκάθαρα πως πλανώνται πλάνη οικτρά. Οι πλάτες που νομίζουν ότι έχουν από το Αμερικανοσιωνιστικό lobby και που τους επιβεβαιώθηκαν σε πρόσφατες επαφές τους δεν θα υπάρχουν για πολύ χρόνο ακόμη. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έρχεται και θα λογοδοτήσουν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ethnoprodotikh-adiaforia-gia-thn-katapathsh-ths-sunthhkhs-ths-lwzannhs#.UiEl2DbIbSI#ixzz2dUsRCZ8V