Η Εξολόθρευση των Κενταύρων
Μετατρέψατε τους αρχαίους ναούς σε ερείπια και οι αρχαίοι θεοί σας τιμώρησαν μετατρέποντας σας σε χοίρους.
Περικλής Γιαννόπουλους
Σα βρεθείς, όχι σαν τουρίστας, μήτε σαν απλός επισκέπτης, μα σαν Προσκυνητής, σαν σεβαστικός Ιχνηλάτης των Τρανών σου Προγόνων στους Ναούς των Αρχαίων Πατέρων, θυμήσου τούτους τους στοχασμούς. Στου Δία και της σεπτής του Κόρης, της Πολεμικής Θεάς της Σοφίας, στην αρχαία Ολυμπία και στον Παρθενώνα, στα δύο άλλοτε ισχυρά κέντρα του ελληνικού κόσμου, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που συνδέει τη λατρεία των δύο Ολύμπιων μορφών. Τούτο το κοινό στοιχείο, είναι η “εξολόθρευση των Κενταύρων”.
Ο Μύθος
Η εξολόθρευση των Κενταύρων, έγινε στο γλέντι του γάμου του βασιλιά της Μυθικής Φυλής των Λαπιθών. Φύλλο ελληνικό που κατοικούσε στη Θεσσαλία. Βασιλιάς των Λαπιθών ήταν ο Πειρίθους. Ο Πειρίθους ήταν άντρας δυνατός που του άρεσαν τα κατορθώματα και η Δόξα. Δεν μπορούσε να ανεχτεί κανένας θνητός να τον ξεπερνά σε Φήμη, πέρα του γιου του Δία, του Ηρακλή. Γι’ αυτό και θέλησε μαζί με λιγοστούς του συντρόφους Λαπίθες, να κατέβει μυστικά στην Αττική και να κλέψει ζώα από τα κοπάδια του Θησέα, του Βασιλιά των Αθηνών. Ο Θησέας, με τα κατορθώματά του είχε καταστεί μαζί με τον Ηρακλή, ο μεγαλύτερος Ήρωας των Ελλήνων. Ο Πειρίθους, με την ενέργεια του να κλέψει ζώα από το Θησέα, σχεδίαζε να κλέψει και αίγλη και Φήμη από τον Ήρωα. Γιατί θα υποβάθμιζε τη μαχητική του Θησέα αξία μιας και θα μπορούσε να ισχυριστεί πως δε στάθηκε άξιος ούτε την περιουσία του να υπερασπιστεί. Πράγματι, ο Πειρίθους, μπήκε στην Αττική, έκλεψε κοπάδια ολόκληρα του Θησέα μαζί με τους βοσκούς τους, την απειλή των όπλων. Από κάποιους βοσκούς, που γλύτωσαν, ο Θησέας πληροφορείτε τα σχετικά. Μαζί με λίγους εκλεχτούς Νέους που κουβαλούσαν την πανοπλία και τα όπλα του, τρέχει να σταματήσει τους άρπαγες. Πράγματι, τους προφταίνει. Οι δύο άνδρες αρματώνονται και ετοιμάζονται να συγκρουστούν και να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Τρεις φορές χίμηξε ο ένας στον άλλο. Την τέταρτη όμως, θαυμάζοντας ο ένας τον άλλο για την ανδρεία, τη σωματική ρώμη και την πολεμική τέχνη, κάρφωσαν τα κοντάρια στο χώμα και αντάλλαξαν όπλα και όρκους ως σημεία ανίκητης φιλίας.
Η ζωοκλοπή ως μορφή πειρατείας, ήταν συνηθισμένη πράξη στα Μυκηναϊκά χρόνια και ως ενέργεια δεν κατακρίνονταν και ούτε επέφερε τον ψόγο. Απόδειξη γι’ αυτό βρίσκεται και στο Μύθο όπου ο Ερμής μωρό ακόμα, άρπαξε το κοπάδι που είχε επιφορτιστεί να φυλάει ο Απόλλωνας αλλά και στην Οδύσσεια, όταν ο γερο-βασιλιάς Νέστορας, φιλοξενεί τον Τηλέμαχο που με προτροπή της Αθηνάς, επισκέπτεται την Πύλο και τη Σπάρτη για να πληροφορεί αν υπάρχουν νεότερα για τον πατέρα του. Ο Νέστορας λοιπόν, ρωτά το νεαρό γιο του πολυμήχανου Οδυσσέα αν ταξίδεψε για πειρατεία ή για κάποιο άλλο λόγο.
Ο Νέστορας, ο γηραιότερος και ο πιο σοφός από τους άρχοντες του Μυκηναϊκού Κόσμου, όπως μας πληροφορεί ο Ποιητής στους πρώτους κιόλας στίχους της Ιλιάδος, βρισκόταν ανάμεσα στους καλεσμένους του Πειρίθους για το γάμο του. Πήρε μέρος στη μάχη ενάντια στους δράκους των βουνών. Οι Κένταυροι, που απεικονίζονται ως άνθρωποι από τη μέση και πάνω και ως άλογα από τη μέση και κάτω, ήσαν φυλή που δημιουργήθηκε από συνεύρεση ανόσια και ανίερη. Σύμφωνα με τη Μυθολογία κατοικούσαν στις κορφές του Πηλίου. Ο πιο σοφός τους, ήταν ο Κένταυρος Χείρων ο οποίος ήταν και ο δάσκαλος του Αχιλλέα. Στο γλέντι που ακολούθησε τη θρησκευτικής εορτής του γάμου, οι Κένταυροι, που τους άρεσε να πίνουν, μέθυσαν και θέλησαν να σμίξουν με τις όμορφες κοπέλες των Λαπιθών. Άρχιζαν να τις αρπάζουν και να προσπαθούν να τις βιάσουν. Οι Λαπίθες, χωρίς να δειλιάσουν καθόλου, με πρώτους τον Πειρίθους και το Θησέα παιρνούν στην ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Η μάχη, γίνεται σώμα με σώμα. Οι Λαπίθες εξολοθρεύουν τους Κενταύρους, τους Δράκους των Βουνών. Όσοι επιζήσουν, θα συνθλιβούν από το ρόπαλο του Ηρακλή.
Διδάγματα
Η μάχη Λαπιθών και Κενταύρων ενέπνεε πάντα τους Έλληνες. Ο Ναός του Δία, έφερε τη Διακόσμηση αυτή στο Αέτωμα όπου κεντρική μορφή είναι ο “Επιδέξιος Απόλλων” που στηρίζει-προστατεύει στη μάχη απλώνοντας το δεξί του χέρι στο Θησέα. Ο Ναός της Παλλάδας διακοσμούνταν από μονομαχίες σώμα με σώμα Λαπιθών-Κενταύρων στο διάζωμα. Χαρακτηριστικό όλων των συγκρούσεων η αμφίρροπη και μη εξασφαλισμένη νίκη. Δηλωτικό πως οι μάχες των ανθρώπων ενάντια στις άλογες και χαοτικές δυνάμεις και τους φορείς τους δεν είναι πάντα νικηφόρες και πάντα κρίνονται από τη Θεϊκή Παρέμβαση και τη Θέληση για Νίκη. Τούτο, είναι το πρώτο που πρέπει να διδαχτεί ο Αγωνιστής του Λαϊκού Συνδέσμου από τη Σοφία των αρχαίων Πατέρων που αποτύπωσαν πάνω στα Μνημεία που σμίλεψαν και μας κληροδότησαν.
Στον Κόσμο των Ιδεών οι Κένταυροι συμβολίζουν τον άνθρωπο που λειτουργεί χωρίς λογική και έχει υποταχτεί στην ηδονή από τα ζωώδη ένστικτα: το φαγητό, το πιοτό και την ακόλαστη επιθυμία για ερωτικό σμίξιμο γι’ αυτό και από τη μέση και κάτω είχαν σώμα αλόγου. Ίσως οι μορφές τους, να είχαν εμπνευστεί από βάρβαρα φύλα, πιθανώς Σκυθών που να είχαν εισβάλει και εγκατασταθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και βρίσκονταν συνεχώς πάνω σε άλογα (οι Μυκηναίοι δεν ίππευαν) και είχαν παρόμοια ζωώδη συμπεριφορά μέχρι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που γκρέμισε το άγαλμα του βασιλιά των Βαρβάρων Σαρδανάπαλου που έφερε την επιγραφή: “Πίνε. Τρώγε. Συνουσιάζου. Όλα τ’ άλλα μηδέν.”
Τέλος, ας είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα από την εποχή του Μύθου για τη μάχη ενάντια στους σύγχρονους Κένταυρους, που πέρα από το όνομα φέρουν και ως καπιταλιστές το δόγμα του Σαρδανάπαλου. Καταχραστές και υβριστές κάθε έννοιας, λέξης και Ελληνικής Αξίας.
Ο Θεός είναι μαζί μας.
Η Νίκη είναι δική μας.
ΖΗΤΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ