Είναι ολοφάνερο πια, ότι το «σύστημα» δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με νόμιμο τρόπο το εθνικιστικό κίνημα. Η υπεροχή και η ανωτερότητα των δικών μας φιλοσοφικών, πολιτικών, πολιτιστικών και κοινωνικών ιδεών και προτύπων, είναι ξεκάθαρη.
Οι ιδέες μας νίκησαν. Εκεί οφείλεται ο πανικός τους. Γι’ αυτό και μας κυνηγούν με αθλιότητες και έκνομες ενέργειες, που δεν έχουν ούτε όριο, ούτε τέλος. Γι’ αυτό και δεν τολμούν να δώσουν λόγο και στα δικά μας στελέχη να απαντήσουν στις χαλκευμένες κατηγορίες και τους ψευδομάρτυρες. Αλλά όσο περισσότερο μας κυνηγούν, τόσο αποκαλύπτεται η αδυναμία τους να μας αντιμετωπίσουν επί «ίσοις όροις» και η αλήθεια των λόγων μας επιβεβαιώνεται. Τόσο περισσότεροι άνθρωποι αφυπνίζονται και εντάσσονται στο Κίνημά μας.
Η εκτελεστική εξουσία κατέλυσε το Σύνταγμα, όταν για να αιφνιδιάσει τους διωκόμενους συναγωνιστές μας και να τους «πιάσει εξ’ απήνης», προχώρησε στις συλλήψεις τους, χωρίς να άρει την ασυλία τους. Κι αυτή είναι μόνο μια από τις αμέτρητες εκτροπές.
Ό,τι και να πει κανείς για την ηθική κατάπτωση της κυβέρνησης της Ελλάδος (κι όχι Ελληνικής Κυβέρνησης) και των εκπροσώπων των κομμάτων του «συνταγματικού» τόξου, από τους οποίους θα περίμενε κανείς να τιμήσουν τον όρκο τους απέναντι στον ελληνικό λαό, υπερασπιζόμενοι όχι φυσικά το Λαϊκό Σύνδεσμο, αλλά το Ελληνικό Σύνταγμα, είναι πραγματικά λίγο.
Όταν η νοσηρή ιδιοτέλεια υποβιβάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά σε επίπεδο στοιχειωδών αντανακλαστικών, ο άνθρωπος εντάσσεται σε τέτοιου είδους «τόξα» και οι δημοκρατία αποκτά τα χαρακτηριστικά που έχει η δική μας σήμερα.
Και όταν ο άνθρωπος καταφέρνει να βάλλει το «εμείς», πάνω από το «εγώ», όπως μας δίδαξε και ο στρατηγός Μακρυγιάννης, ξεφεύγει από τα όρια του κοινού θνητού και περνάει στο χώρο των ηρώων. Στο χώρο των «Ελεύθερων Πολιορκημένων».
Με μεγάλο δέος και απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς όλους τους αγωνιζόμενους πολιτικούς μας κρατούμενους και τους ηρωικά μαχόμενους υπόδικους και μη, συναγωνιστές μας βουλευτές, αφιερώνω λίγους στίχους του Διονυσίου Σολωμού, από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»:
Φωνή ‘πε: “Ο δρόμος σου γλυκός καί μοσχοβολισμένος·
στην κεφαλή σου κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος·
παλληκαρά καί μορφονιέ, γειά σου, καλέ, χαρά σου!
Άκου, νησιά, στεριές της γης, εμάθαν τ’ όνομά σου!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/eleutheroi-poliorkhmenoi#ixzz2hgglzzxM
