Οι τεταμένες σχέσεις του παρόντος μεταξύ Ιράν – Ισραήλ και οι επανειλημμένες απειλές των Ισραηλινών να επιτεθούν στο Ιράν για να καταστρέψουν το εν εξελίξει πυρηνικό του πρόγραμμα δημιουργεί σε όλους εμάς που διαβάζουμε και σχολιάζουμε τα διαδραματιζόμενα στην Μέση Ανατολή εύλογα ερωτηματικά αναφορικά με την ιστορική μας μνήμη.
Θα ανατρέξουμε λοιπόν στο παρελθόν, διότι χωρίς την ιστορική γνώση του παρελθόντος δεν είναι δυνατόν να αναλύσουμε την γεωπολιτική κατάσταση του παρόντος.
Το Ιράν ήταν η δεύτερη μουσουλμανική χώρα μετά την Τουρκία που αναγνώρισε de facto το Ισραήλ το έτος 1950. Η διπλωματική αποστολή του Ιράν στο Ισραήλ ήταν σε επίπεδο γενικού προξενείου και οι διμερείς σχέσεις συμπεριελάμβαναν προμήθεια των Ισραηλινών με πετρέλαιο, αέριο, πρώτες ύλες, τρόφιμα και καταναλωτικά αγαθά. Οι Ισραηλινοί βοήθησαν το Ιράν στην γεωργική τεχνολογία, στην ιατρική και στην επιστημονική έρευνα. Εκατοντάδες ισραηλινοί σύμβουλοι την δεκαετία του 1950 εργάζονταν σε πολλές περιοχές του Ιράν, μάλιστα η ισραηλινή μυστική υπηρεσία Mossad σε συνεργασία με την CIA δημιούργησαν την ιρανική αντίστοιχη υπηρεσία Savak.
Με την Savak οι Ισραηλινοί συνεργάστηκαν μέχρι του έτους 1979. Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι το Ιράν ήταν η μοναδική χώρα της περιοχής που προμήθευε με πετρέλαιο το Ισραήλ μετά την κρίση του Σουέζ το 1956 και επίσης ήταν η μόνη χώρα της αραβικής χερσονήσου που αντιτάχθηκε στην έκκληση των αραβικών κρατών να καταστραφεί η κρατική οντότητα του Ισραήλ μετά τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1967. Στον πόλεμο Yom Kippur του 1973 και πάλι το Ιράν ήταν η μόνη χώρα της περιοχής που προμήθευε με πετρέλαιο το Ισραήλ. Σε ανταπόδοση όλων αυτών οι Ισραηλινοί βοήθησαν τους Ιρανούς στην κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου Bushehr το 1975 και στον σχεδιασμό του ερευνητικού πυρηνικού σταθμού του Isfahan, πριν την ιρανική ισλαμική επανάσταση του 1979. Οι δυο χώρες είχαν συνεργαστεί επίσης και στους τομείς άμυνας και ασφάλειας, πέραν της συνεργασίας Mossad με Savak. Το Ισραήλ βοήθησε το Ιράν στην ανάπτυξη της σύγχρονης αεράμυνάς του και στον σχεδιασμό του ιρανικού πυραυλικού προγράμματος.
Όλα τα ανωτέρω απεικονίζουν καλές παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ Ιρανών και Ισραηλινών. Οι σχέσεις αυτές μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν και αρχαίους ιστορικούς δεσμούς. Ο βασιλέας Κύρος ο Μέγας των Περσών πριν περίπου 2.500 χρόνια είχε εκδώσει διάταγμα που επέτρεπε στους εξόριστους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Ιουδαία και να ξαναχτίσουν τον ναό του Σολομώντα. Ο Κύρος είναι ο μόνος ξένος ηγέτης που αναφέρεται εγκωμιαστικά στα ιουδαϊκά θρησκευτικά κείμενα.
Τι συνέβη λοιπόν και ξαφνικά άλλαξε άρδην η στάση του Ιράν έναντι του Ισραήλ; Συνέβη η ιρανική ισλαμική επανάσταση του 1979. Εξεδιώχθη ο Σάχης Ρεζά Παχλεβί, ο οποίος τα τελευταία έτη της ηγεμονίας του είχε κυριολεκτικά λεηλατήσει την χώρα και είχε δολοφονήσει και φυλακίσει χιλιάδες αντιφρονούντες. Οι Ιρανοί μαζί με τον Σάχη εκδίωξαν και τις πολυεθνικές εταιρίες πετρελαίου και ξένες τράπεζες. Οι μεγάλοι χαμένοι ήταν η οικογένεια Rothschild. Φυσικά υπό αυτές τις συνθήκες το Ισραήλ ξεκίνησε αμέσως έναν ακήρυχτο πόλεμο εναντίον των ιρανών εθνικιστών επαναστατών, ο οποίος «πόλεμος» εξακολουθεί να παραμένει άσβεστος μέχρι των ημερών μας.
Η μεταεπαναστατική περίοδος άλλαξε δραματικά τις σχέσεις των δυο χωρών που από φιλικές εξελίχθηκαν σε τελείως εχθρικές. Κατά ένα μέρος αυτό οφείλεται και στην σιιτική θρησκεία. Ο ιδρυτής της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Αγιατολάχ Χομεϊνί πίστευε ότι το Ισραήλ που βρίσκεται στην καρδιά του ισλαμικού κόσμου αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο για την ιδέα της ισλαμικής ολοκλήρωσης και της ένωσης της παγκόσμιας μουσουλμανικής κοινότητας. Το 1981 ο Χομεϊνί δήλωσε: «Η θρησκευτική ηγεσία του Ιράν δεν θα ανεχθεί ποτέ την κατάληψη των ιερών εδαφών του Ισλάμ από τους Ιουδαίους». Στην πράξη αυτό σημαίνει την πλήρη υποστήριξη του παλαιστινιακού αγώνα εναντίον των ισραηλινών εισβολέων, όπως τους χαρακτηρίζουν οι Ιρανοί.
Η ισλαμική ιρανική επανάσταση προξένησε αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής του Ιράν. Αυτό βέβαια επηρέασε τι σχέσεις Ιράν-Ισραήλ και των αραβικών κρατών, ιδιαίτερα την προσέγγιση της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης και τον τρόπο επίλυσής της. Επί των ημερών του Σάχη το Ιράν προσπάθησε να συνδυάσει στενές σχέσεις με το Ισραήλ ταυτόχρονα με μια συνεπή υπέρ των αράβων θέση στο θέμα των ειρηνευτικών διαδικασιών για την Μέση Ανατολή. Με την εγκαθίδρυση της ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν οι γεωπολιτικές θέσεις αυτής της χώρας υποβλήθηκαν σε ριζικές αλλαγές.
Έτσι ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφτηκε το Ιράν αμέσως μετά την επανάσταση ήταν ο παλαιστίνιος Αραφάτ. Η Τεχεράνη κατά την διάρκεια αυτής της επίσκεψης δήλωσε ότι «σχεδιάζεται η ιστορική νίκη εναντίον του σιωνισμού». Η αποστολή της παλαιστινιακής οργάνωσης εγκαταστάθηκε μάλιστα στο κτήριο της πρώην ισραηλινής πρεσβείας στο κέντρο της Τεχεράνης. Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί και όλοι οι μετέπειτα ηγέτες του Ιράν, Αλί Χαμενέϊ και Χασέμι Ραφσαντζανί, υποστήριζαν την θέση ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ αν δεν ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος και δεν καταστραφεί το κράτος του Ισραήλ. Οι σχέσεις Ιράν – Ισραήλ κυριολεκτικά τινάχτηκαν στον αέρα όταν ανέλαβε την εξουσία στην Τεχεράνη ο Αχμαντινετζάντ, ο οποίος σε δηλώσεις του αρνήθηκε την ιστορικότητα του εβραϊκού ολοκαυτώματος και συνέδεσε το θέμα αυτό με τις παλαιστινιακές-ισραηλινές σχέσεις. Η άρνηση της ιστορίας του ολοκαυτώματος, που έως τότε συζητείτο σε περιορισμένη κλίμακα, έγινε ξαφνικά και για πρώτη φορά ένα σημαντικό μέρος της διπλωματικής γλώσσας ενός ανεξάρτητου κράτους, της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
Η άρνηση του ολοκαυτώματος από τον Αχμαντινετζάντ το 2006 δεν ήταν μόνο μια στρατηγική κίνηση, αλλά και μια κίνηση τακτικής. Η άρνηση αυτή υπηρετούσε και τον αντιπερισπασμό από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν που ήταν τότε στα φώτα της δημοσιότητας από τα σιωνιστικά κυρίως ΜΜΕ. Η θέση του Ιράν θα υποχρέωνε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της να διαπραγματευτούν και να κάνουν υποχωρήσεις στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος σε μια προσπάθεια να «κλείσει το στόμα του» το Ιράν.
Η άρνηση του ολοκαυτώματος αποτέλεσε για το Ισραήλ μια κρισιμότατη πράξη εχθροπραξίας και είχε μια άμεση και αρνητικότατη επίδραση στις σχέσεις των δυο χωρών. Όλα αυτά τα τεκταινόμενα εξυπηρέτησαν τα σχέδια της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας και των άλλων αραβικών εμιράτων που ήθελαν να δουν το Ισραήλ να επιτίθεται στο σιιτικό Ιράν, το οποίο αμφισβητούσε και αμφισβητεί την κυριαρχία τους στην αραβική χερσόνησο. Η σουνιτική μοναρχία προσπάθησε μάλιστα να πείσει τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν σε μια ολοκληρωτική επίθεση όλων των σουνιτικών κρατών του αραβικού κόλπου εναντίον του Ιράν.
Τον Μάρτιο του 2010 μια επίθεση των ΗΠΑ, Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας ήταν επικείμενη. Το ναυτικό των ΗΠΑ βρισκόταν σε πολεμική ετοιμότητα στην περιοχή ενώ τα ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη επανδρωμένα με πυραύλους μακρού βεληνεκούς ήταν έτοιμα να επιτεθούν σε στόχους στο Ιράν. Τα σιωνιστικά ΜΜΕ κραύγαζαν υστερικά για την ιρανική πυρηνική απειλή και για την απειλή της «εξαγωγής» της σιιτικής επανάστασης στον αραβικό κόσμο. Την τελευταία στιγμή τα σχέδια επίθεσης ακυρώθηκαν, πιθανότατα με διπλωματική παρέμβαση και αντίδραση της Ρωσίας. Αμέσως μετά, με χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, ξεκίνησε η λεγόμενη «αραβική άνοιξη», η ανατροπή του Καντάφι στην Λιβύη και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και ο πόλεμος για την ανατροπή του Άσσαντ στην Συρία. Μπορεί η απ’ ευθείας επίθεση στο Ιράν το 2010 να ακυρώθηκε αλλά η ανατροπή της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν παραμένει ως σχέδιο και η ολοκλήρωσή αυτού συνεχίζεται με άλλο τρόπο, ήτοι με την ανατροπή καθεστώτων φιλικών προς αυτή την χώρα και με την στρατηγική περικύκλωσή της. Οι αγγλοαμερικανικοί σχεδιασμοί παραμένουν ανεπηρέαστοι ως προς το τελικό αποτέλεσμα, απλώς άλλαξε η τακτική.
Τα κράτη και τα έθνη της Μέσης Ανατολής θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο πραγματικός εχθρός της περιοχής είναι η ριζοσπαστικότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και οι Σαλαφιστές, ο επεκτατισμός των βαχαμπιστών της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ και κυρίως αυτοί που κινούν τα νήματα στο σκοτεινό παρασκήνιο που δεν είναι άλλοι από τους Αγγλοαμερικανούς σιωνιστές.
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-parelthon-kai-to-paron-twn-schesewn-iran-israhl#ixzz2hoGQmrQD