Υπάρχει ένας «ογκόλιθος» στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος, ο οποίος, παρότι το πολιτικό κατεστημένο στη χώρα μας έχει προ πολλού «χτυπήσει» το ηθικό και πολιτικό του «ναδίρ» ως σύστημα, οι αυθαιρεσίες της πολιτικής του συμπεριφοράς είναι τόσο μεγάλες, που αβίαστα τον κατατάσσουν στο αχαρτογράφητο χώρο πέραν αυτών των οντολογικών και εννοιολογικών υπαρκτικών ορίων.
Ο άνθρωπος αυτός, χρόνια τώρα, ως ένα είδος νομικού αλχημιστή έχει καταστεί ο ιδεολογικός ταγός όλου του «συστήματος» και σε συνεργασία με τον νυν πρωθυπουργό αποτελούν τους θλιβερούς πρωταγωνιστές του ακόμη πιο θλιβερού επιλόγου της πασοκικής πολιτικής και της αριστοτεχνικά μεθοδευμένης καταστροφής της πατρίδας μας. Πρόκειται για τον κυριολεκτικά και μεταφορικά «πολύ» κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
Έχοντας υπόψη τις γνωστές δηλώσεις του πρώην Υπουργού της Δικαιοσύνης κ. Αντώνη Ρουπακιώτη, περί πίεσης εβραιοαμερικανικών κύκλων για ηθική και φυσική εξόντωση της Χρυσής Αυγής, εύκολα μπορεί να συνδυάσει κανείς την αγαστή και απόλυτη σύμπτωση των προτάσεων Βενιζέλου για την καταστροφή του Λαϊκού Συνδέσμου, με τις επιδιώξεις των κύκλων αυτών. Μόνο που οι «ευγενείς και δημοκρατικές» προθέσεις του σοβαρού καθηγητή Βαγγέλη, είχαν γίνει γνωστές, πολύ πριν οι εχθροί της πατρίδος μας διατυπώσουν με το γνωστό απροκάλυπτο τρόπο τις αθλιότητές τους.
Πιστεύω ειλικρινά ότι δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα και όλα θα πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενα, μιας και σύμφωνα και με τον Ιπποκράτη: «γαστήρ παχεία λεπτόν ου τίκτει νόον».
Έτσι ίσως εξηγείται η ταχύτατη ολοκλήρωση της καταστροφής του πασόκ, τα «εγκώμια» που του «πλέκει» ο κόσμος στις γειτονιές, αλλά και τα αναρίθμητα «γλαφυρά» προσωνύμια με τα οποία ο εν λόγω κύριος έχει καταχωρισθεί στη λαϊκή ηθογραφία.
Αν ανατρέξουμε στις πρώτες αντιδράσεις πολιτικών παραγόντων εναντίον της Χρυσής Αυγής, μετά την είσοδο του κόμματός μας στη Βουλή, θα διαπιστώσουμε ότι ο πρώτος που διατύπωσε ολοκληρωμένη πρόταση, υπό μορφή νόμου, για την εξόντωση της Χρυσής Αυγής, ήταν αυτός ο άνθρωπος. Τα συμπεράσματα λοιπόν για την πιθανή συνάφεια του τεραστίου εκτοπίσματος πολιτικού με ανθελληνικούς κύκλους, οι οποίοι απεργάζονται όλα τα δεινά της πατρίδας μας μέσω των μνημονίων και όχι μόνον, κατά την προσωπική μου άποψη είναι προφανή και αυταπόδεικτα. Νομίζω ότι αβίαστα «κερδίζει» τα «πρωτεία» του καλύτερου «δέκτη» των έξωθεν παρεμβάσεων, οι οποίες αποσκοπούν στην εκμηδένιση ενός νόμιμα εκλεγμένου πολιτικού σχηματισμού της χώρας μας. Παρεμβάσεων όμως που βάλλουν ευθέως κατά του πολιτεύματος, καταργούν τη λαϊκή κυριαρχία και απειλούν ευθέως τους θεσμούς, την πολιτειακή λειτουργία του κράτους και κατ’ επέκταση την ιστορική επιβίωση του ελληνισμού.
Αμέσως όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου» (αυτός επινόησε τη σχετική ορολογία), έσπευσαν να «ευθυγραμμιστούν» με την αντιχρυσαυγίτικη ρητορική και πολεμική που ο ίδιος εγκαινίασε, διαγκωνιζόμενα για το ποιος θα ξεπεράσει τους υπόλοιπους στις αυθαιρεσίες εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Με αυτό τον τρόπο φτάσαμε στην απίστευτη κατάσταση, να εξαγγέλλει ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ότι θα πάψει να απαντάει στις επερωτήσεις των βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου (θεμελιώδη λειτουργία μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας) και να μην «ιδρώνει το αυτί» κανενός για την προφανή και πρωτοφανή εκτροπή, εμπεδώνοντας έτσι ένα νέο κοινοβουλευτικό «ήθος». Αυτό της καλής και κακής συνταγματικής «εκτροπής», ανάλογα με το εναντίον ποίου αυτή καταφέρεται.
Κάτι αντίστοιχο με τα γνωστά φληναφήματα περί βίας. Η οποία όταν είναι «αριστερής» προέλευσης και κατευθύνεται εναντίον εθνικιστών, θεωρείται «ιερή» και δεν καταδικάζεται από κανέναν. Γι’ αυτό άλλωστε και τα τόσα περιστατικά βίας εναντίον χρυσαυγιτών ή γραφείων του Λαϊκού συνδέσμου, ποτέ δεν καταδικάστηκαν από κανέναν «δημοκράτη». Περιστατικά πραγματικά και όχι «μούφα» σαν αυτά που αποδίδονται σε «επιθέσεις χρυσαυγιτών». Επιθέσεις όμως που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν και δεν αποδόθηκαν στη Χρυσή Αυγή με πραγματικές αποδείξεις, παρά μόνο με τα γνωστά χαλκεία και τα «θεατρικά δρώμενα» των ΜΜΕ.
Έτσι, ενάμισι χρόνο περίπου μετά τις εκλογές στις οποίες ο λαός έφερε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή με ένα σημαντικό ποσοστό, η εκστρατεία εξόντωσης του κόμματός μας έχει οδηγηθεί σε πλήρη αποτυχία. Ο κύριος εμπνευστής των διώξεων του Λαϊκού Συνδέσμου Ευάγγελος Βενιζέλος, παρότι στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Σαμαρά βρήκε έναν πρόθυμο υπηρέτη των νοσηρών του εμπνεύσεων, το μόνο που κατάφερε ήταν να εκτοξεύσει την επιρροή της Χρυσής Αυγής στα ύψη και να φέρει τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου σε πορεία παράλληλη με αυτή του πασόκ. Ήτοι καταστροφική για τα ίδια, αλλά δυστυχώς και για τη χώρα.
Μεγάλο κλάμα λοιπόν έχει πέσει στα “στρατόπεδα” των συστημικών κομμάτων ως αποτέλεσμα των κατευθυντήριων οδηγιών αυτού του «μάγου» της πολιτικής που ηγείται της επίθεσης στη Χρυσή Αυγή και χαίρει τόσο μεγάλης εκτίμησης στο εξωτερικό. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν, μόνον εκεί. Γιατί στην Ελλάδα, οι πάντες πλέον γνωρίζουν ότι ο βίος του πασόκ τελειώνει το βράδυ των ερχόμενων εκλογών, οψέποτε κι αν αυτές λάβουν χώρα.
Ο λαός, αναγνωρίζοντας την άμεση ή έμμεση, μικρότερη ή μεγαλύτερη συμμετοχή του κάθε πολιτικάντη στην σημερινή εξαθλίωση της χώρας, γυρνάει την πλάτη κάθε μέρα όλο και περισσότερο προς τους «πατέρες του Έθνους», πυκνώνοντας όλο και περισσότερο τις τάξεις του Λαϊκού Συνδέσμου.
Ιδιαιτέρως μετά την παταγώδη αποτυχία όλων τους, να επωφεληθούν τον τραγικό θάνατο του άτυχου νέου στο Κερατσίνι, εξοντώνοντας τη Χρυσή Αυγή και ενισχύοντας τα εκλογικά τους ποσοστά διαμοιράζοντας τα «ιμάτιά» της, έχουν περιέλθει σε απελπιστική θέση. Τόσο απελπιστική, ώστε να μην μπορούν να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα κατά την κοινοβουλευτική λειτουργία και να εκδηλώνουν το αβυσσαλέο μίσος τους εναντίον των εκπροσώπων του κόμματός μας με απροκάλυπτο πλέον τρόπο.
Με εμπνευστή και πρωτεργάτη τον πληθωρικό Ευάγγελο, το πολιτικό σύστημα έχει διαπράξει εναντίον του ελληνικού λαού μια πρωτοφανή «Ύβριν». Την «Ύβριν» διαδέχθηκε η «Άτη» (θόλωση, τύφλωση του νου που οδηγεί σε νέες μεγαλύτερες «ύβρεις» και σε α-νοησίες). Το δίπολο αυτό ενεργοποίησε τη συμπαντική νομοτέλεια του διπόλου: «Νέμεσις» – «Τίσις».
Μένει λοιπόν τώρα όλοι τους να δοκιμάσουν την επερχόμενη λαϊκή εκλογική «Νέμεσιν», η οποία σύμφωνα με τις αντιλήψεις των αρχαίων μας προγόνων ακολουθείται και επισφραγίζεται από την φοβερή «Τίσιν». Κάτι δηλαδή σαν την τιμωρία του Οδυσσέα στους ελεεινούς «μνηστήρες» της Ομηρικής Οδύσσειας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/gasthr-pacheia-lepton-ou-tiktei-noon#ixzz2iM8pbxdm