Μια κατηγορία Ελλήνων που είχε αρχίσει να νιώθει νωρίτερα ίσως από όλους τις συνέπειες του επερχόμενου οικονομικού «Αρμαγεδδών» είναι αυτή των ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων και καταστηματαρχών. Πρόκειται για συμπατριώτες μας που κράτησαν μέσα τους την σπίθα της δημιουργίας, ρίσκαραν και αποφάσισαν να αξιοποιήσουν το «δαιμόνιο» της αξιοσύνης που χιλιετίες κουβαλά η Φυλή μας. Για ανθρώπους που κατά κανόνα στήριξαν την Πατρίδα και την αγορά εργασίας για δεκαετίες , για ανθρώπους που δεν θέλησαν να «φιλήσουν κατουρημένες ποδιές» για ρουσφέτια και βολέματα στο δημόσιο της ψηφοθηρίας.
Από τις πρώτες πληγές για το νόμιμα στεγασμένο εμπόριο ήταν φυσικά το παραεμπόριο, φορείς του οποίοι είναι στην συντριπτική πλειοψηφία λαθρομετανάστες από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Ακόμη και οι πιο μετριοπαθείς υπολογισμοί κάνουν λόγο για τουλάχιστον δέκα δισ. ευρώ που χάνονται από τον κύκλο εργασιών της ελληνικής οικονομίας σε ετήσια βάση από το παραεμπόριο, με προφανείς φυσικά συνέπειες ακόμη και βραχυπρόθεσμα, για τους νόμιμους εμπόρους και καταστηματάρχες.
Σαν να μην έφθανε η πλήρης αδιαφορία του Κράτους για την λαθρομετανάστευση και το παραεμπόριο, παράλληλα οι Έλληνες ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν την επιθετικότατη πολιτική του ασφαλιστικού τους φορέα, του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε) , του παλαιότερα γνωστού ως ΤΕΒΕ και ΤΑΕ. Όλο και περισσότεροι ήταν αυτοί που αδυνατούσαν να καταβάλουν εμπρόθεσμα το –διόλου ευκαταφρόνητο- ποσό κάθε δίμηνο με αποτέλεσμα τα πινάκια σε κάθε πρωτοδικείο της Ελλάδας να γεμίζουν από υποθέσεις για οφειλές προς τον ΟΑΕΕ. Βλέπετε δεν ήταν αρκετό για αυτούς τους ανθρώπους το ότι έμεναν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φυσικά χωρίς συντάξιμα ένσημα, έπρεπε σύμφωνα με το άθλιο Ελλαδιστάν να έχουν και ποινική μεταχείριση, με αρκετούς από αυτούς μάλιστα να βιώνουν το δράμα της φυλάκισης (!) σε αγροτικά καταστήματα κράτησης.
Το οξύμωρο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι –σε αντίθεση για παράδειγμα με τις οφειλές στο ΙΚΑ – η συγκεκριμένη κατηγορία αν έχει οφειλές στον ασφαλιστικό της φορέα δεν επηρεάζει την ασφάλιση κάποιων τρίτων παρά μόνο των ιδίων και των προστατευόμενων μελών του ασφαλισμένου, γι’ αυτό και φαντάζει εξωφρενική η ποινική οδός για μικρές οφειλές στον ΟΑΕΕ, διαδικασία άλλωστε που δεν υπάρχει για σχεδόν καμία άλλη χώρα εντός Ευρώπης.
Το τελευταίο διάστημα συγκροτήθηκε το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών (ΚΕΑΟ) το οποίο στην ουσία απειλεί με κατασχέσεις τους ήδη εγκλωβισμένους σε συσσωρευμένα χρέη εμπόρους και καταστηματάρχες. Χρέη που δημιουργήθηκαν από την πλήρη συρρίκνωση της «πραγματικής οικονομία», αυτής που θα επανεκκινούσε δήθεν ο Σαμαράς και η συγκυβέρνηση των υποταγμένων στους διεθνείς τοκογλύφους. Αντ’ αυτού οι έμποροι εισπράττουν κατασχετήρια και βιώνουν τον απόλυτο ρατσισμό χωρίς καμία ιατροφαρμακευτική κάλυψη, την ίδια ώρα που «ευπαθείς» και λαθρομετανάστες έχουν πρόσβαση φυσικά εντελώς ελεύθερη.
Οι δήθεν ρυθμίσεις που κατά καιρούς προωθεί ο ΟΑΕΕ για ρύθμιση οφειλών είναι σύμφωνα και με τις κατά τόπους Ομοσπονδίες Επαγγελματιών-Βιοτεχνών-Εμπόρων (ΟΕΒΕ) «ανέκδοτο» καθώς στην ουσία είναι μη ρυθμίσεις, αφού ζητούν μεγάλα αρχικά ποσά για ένταξη στην ρύθμιση και φυσικά μηνιαίες δόσεις δυσβάστακτες για τους οφειλέτες, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν ήδη βάλει λουκέτο στην επιχείρηση. Και όχι μόνο έβαλαν λουκέτο στην επιχείρηση αλλά δεν δικαιούνται το στοιχειώδες επίδομα ανεργίας, μιας και αυτό χορηγείται σε όποιον έκλεισε μεν την επιχείρηση του αλλά δεν χρωστά σε ταμεία και εφορία. Μα αν δεν χρωστούσε δεν θα έκλεινε! Αφήνουν δηλαδή χωρίς καμία βοήθεια και στην πείνα τον Έλληνα που είδε μέσα λίγα χρόνια την επιχείρησή του να συρρικνώνεται και τελικά να κλείνει χωρίς ο ίδιος να ευθύνεται. Τον αφήνουν χωρίς καμία δυνατότητα για δανεισμό από τα τραπεζικά ιδρύματα, ιδρύματα που τόσα πολλά κέρδισαν από τα νομοθετήματα των κυβερνήσεων τα χρόνια της κρίσης αλλά που πεισματικά δεν ανοίγουν τις κάνουλες της χρηματοδότησης. Έτσι δεν έλεγε ο Σαμαράς; Μιλούσε για κάνουλες χρηματοδότησης για την «πραγματική οικονομία» τις οποίες θα άνοιγε και αυτός χτυπά αλύπητα τον συμπατριώτη μας νόμιμα στεγασμένο έμπορο. Καμία βοήθεια για τον Έλληνα παρά μόνο φόροι, αναλγησία και υποτέλεια στους ξένους.
Είναι αλήθεια πως κάποιοι έμποροι μπορεί να φοροδιέφευγαν ή και συνειδητά να μην ταχτοποιούσαν τις ασφαλιστικές τους εισφορές ή ακόμη – ακόμη να έκαναν και κάποιες άστοχες επαγγελματικές επιλογές, κολυμπώντας στο «τσουνάμι» της ύφεσης στο οποίο βύθισαν την Εθνική Οικονομία οι πολιτικάντηδες και οι φαύλοι. Δεν είναι δυνατόν όμως το Κράτος να τους φέρεται τιμωρητικά και με βαναυσότητα ή να στιγματίζει έναν ολόκληρο κλάδο με «ταμπέλες».
Κανένα μα κανένα μέτρο πραγματικής ανακούφισης δεν πάρθηκε για εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που βλέπουν τους κόπους και τις θυσίες-αρκετές φορές πρόκειται για οικογενειακές επιχειρήσεις-πολλών ετών να βρίσκουν επίλογο στο άχαρο σχήμα ενός λουκέτου. Ευνοϊκές και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα κόμματα, για τους παράνομους μεγαλοκαναλάρχες-εργολάβους, άφθονα προνόμια για το πολιτικό προσωπικό, για τα τραπεζικά ιδρύματα και αντιθέτως εκδικητικότητα και μίσος εναντίον των εμπόρων που αποτελούν έναν από τους πυρήνες της Οικονομίας.
Γιατί το Κράτος δεν κοιτάζει πρώτα τον πραγματικά αδύναμο και εξαθλιωμένο Έλληνα; Τι χρειάζεται δηλαδή για «παγώσει» τις οφειλές των έμπορων στον ΟΑΕΕ και να τους δώσει πρόσβαση στην Υγεία και μια ευκαιρία να κρατήσουν ανοικτά τα καταστήματά τους δείχνοντας έμπρακτα ότι τους στηρίζει; Οι ίδιοι το ζητούν και μάλιστα δηλώνουν πρόθυμοι να γίνει συμψηφισμός των οφειλών όταν θα έρθει η ώρα για την συνταξιοδότηση. Και φυσικά «την νύφη» καλούνται να πληρώσουν και όσοι είναι ήδη συνταξιούχοι του ΟΑΕΕ με τις επαπειλούμενες νέες μειώσεις σε συντάξεις.
Κατέστρεψαν μεθοδικά την Εθνική Παραγωγή που τροφοδοτούσε τους εμπόρους σε μεγάλο βαθμό, διέλυσαν με «τοξικές» επενδύσεις τα ασφαλιστικά ταμεία, υπονόμευσαν με τρόπο χυδαίο την αξιοπρέπεια Ελλήνων οικογενειαρχών και τώρα δείχνουν απίστευτη αναλγησία τιμωρώντας με δριμύτητα τους Έλληνες, τους οποίους οδηγούν μεταξύ άλλων στην αυτοκτονία. Μόνο ένα πραγματικά Εθνικό Κράτος μπορεί να σώσει τον Έλληνα και δεν θα το κάνει ως «χάρη», αλλά διότι γνωρίζει ότι ο Άνθρωπος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του Έθνους και της υπόστασης της Ελλάδας. Ένα Εθνικό Κράτος που μόνο το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, μόνο η Χρυσή Αυγή έχει την βούληση να δημιουργήσει.Άλλωστε όπως επισήμανε και ο Αρχηγός μας: «Η Ελλάδα θα νικήσει, αλλά για να νικήσει πρέπει να φύγει ένα σάπιο και αμαρτωλό καθεστώς». Και είμαστε όλοι εμείς μαζί οι Έλληνες που θα το διώξουμε.
Β.Ζ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/o-argos-thanatos-tou-ellhna-emporakou#ixzz2jODIAJjF
ΨΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΜΑ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ…
Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη
Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing
Συμβούλου Επικοινωνίας
[email protected]
[email protected]
GiorgosHatzidakis @ facebook
Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin
HatzidakisGiorg @ twitter
Μπορώ μάλλον εύκολα να θυμηθώ την πρώτη φορά που ψώνισα από τύψεις – ή μήπως πάλι όχι; Σίγουρα αυτή που θυμάμαι πιο έντονα ήταν το Καλοκαίρι του 2004, το Καλοκαίρι των Καταραμένων Ολυμπιακών, της μίζας και της διαπλοκής.
Είχα ξεμείνει τότε στην Αθήνα, όχι για να δω αυτό το γελοίο πανηγύρι των αναβολικών, γιατί η εταιρία μου είχε αναλάβει ένα μικρό υποέργο. Ο τότε καλύτερος φίλος μου διοικούσε μια εταιρία promotion και είχε επανδρώσει (μάλλον επιγυναικώσει…) τα Περίπτερα των Περιφερειών της Ελλάδας στο Πεδίο Άρεως. Αυτή η έκθεση ήταν μια καλή και φιλόδοξη προσπάθεια να γνωρίσουν οι επισκέπτες της Αθήνας και την υπόλοιπη Ελλάδα και συμπληρωνόταν από ένα χώρο-έκθεση-πωλητήριο παραδοσιακών προϊόντων.
Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου, όταν συνειδητοποίησα πως και οι δύο Εκθέσεις ήταν άδειες σε καθημερινή βάση!!! Κι ήταν τόσο εύκολο να γεμίσουν… αρκούσε τα ταξιδιωτικά πρακτορεία, τα ξενοδοχεία και οι λογής-λογής «διοργανωτές» να πήγαιναν τον κόσμο εκεί με τα πούλμαν… Αλλά ΠΟΥ τέτοια λογική στους Ελληνάρες… Ακόμη και μια «φίλη» μου (προικισμένη με πλούσιο και διασυνδεδεμένο πατέρα και ελάχιστη ψυχή και μυαλό…), που δούλευε στις Δημόσιες Σχέσεις του «2004» και είχε υπ’ ευθύνη της τους Δημοσιογράφους μου είπε ευθαρσώς: «δεν είναι δική μας εκδήλωση, γιατί να πάμε τους Δημοσιογράφους εκεί;»!!!
ΚΑΙ ΝΤΡΑΠΗΚΑ… Ντράπηκα τους ανθρώπους που ήρθαν από τις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας και πλήρωσαν και ταλαιπωρήθηκαν για να πουλήσουν τον τίμιο μόχθο τους… Ντράπηκα που εμείς, οι «πρωτευουσιάνοι» άνθρωποι του Marketing, κυττούσαμε πως θα αρπάξουμε καμμιά μεγάλη «ανάθεση» του Δημοσίου ή τίποτα «κονδύλια» της Ε.Ε. για να φτιάξουμε μεγαλύτερα σπίτια, να αγοράσουμε ακριβότερα αυτοκίνητα και βεβαίως να λαδώσουμε τους αναθέτοντες…
ΚΙ ΕΤΣΙ ΨΩΝΙΣΑ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ… Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να μη νιώθω φρικτά τα βλέμματα των αθώων αυτών ανθρώπων που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν γιατί τα περίπτερά τους ήταν άδεια ενώ η Αθήνα ήταν γεμάτη… Δυστυχώς το 2004 είχα ήδη βρεθεί έξω από το συρφετό των Μεγαλοδιαφημιστών, αφού δεν μπορούσα να τους ακολουθήσω στις μηχανορραφίες και την υποκρισία τους, ενώ οι γνώσεις μου ήταν μάλλον περισσότερες από όσες τους ήταν ανεκτές… Έτσι δεν μπορούσα να κάνω περισσότερα…
Είχα ελπίσει ότι αυτό δε θα επαναλαμβανόταν. Κι όμως να που μετά το «χρυσό» 2008 άρχισα να βλέπω την ίδια απελπισία στα βλέμματα των καταστημαρχών, κυρίως του Κέντρου. Ειδικά μετά τις αθλιότητες που διέπραξαν κάποιοι αλήτες και οι αλλοδαποί πλιατσικολόγοι το Δεκέμβριο, άρχισε ο ατελείωτος κατήφορος…
ΚΙ ΕΤΣΙ ΞΑΝΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΨΩΝΙΖΩ ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΝΤΡΟΠΗ… Ντροπή γιατί αποτέλεσα μέρος αυτού του σάπιου συστήματος που οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους σε αυτό το χάλι… Ντροπή γιατί ως Διαφημιστής και Marketeer έθεσα τις γνώσεις και το μυαλό μου στην υπηρεσία όσων είχαν στόχο να καταστρέψουν τον υγιέστερο τρόπο ζωής της Δύσης, αυτό του μικροεμπορίου… Ντροπή γιατί είχα τη δυνατότητα να μιλήσω σε δικαστήρια ενάντια σε πολιτικούς, δημόσιους και ιδιωτικούς λειτουργούς που τους κουβάλησα (για λογαριασμό τρίτων – εγώ ήμουν πάντα «μικρό ψάρι») χρήματα… ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ και αντί να βγω να τα βροντοφωνάξω κρύφτηκα στο λαγούμι μου…
Κι έτσι ψωνίζω από ντροπή… Φοράω ακόμη τις παντόφλες (σιχαίνομαι τις παντόφλες…) που αγόρασα από ένα μαγαζάκι της Σταδίου του κτηρίου Αρσάκη επειδή δεν άντεχα το βλέμμα των δύο υπέργηρων καταστηματαρχών… Κρατάω σημειώσεις σε gothic(!!!) σημειωματάρια που ψώνισα από το VideoClub-πολυμάγαζο με memorabilia κοντά στο σπίτι μου (έχει γίνει πιτσαρία πια…)…
Θα έπρεπε να είχα λαιμό καμηλοπάρδαλης για να φορέσω όλα τα φουλάρια-πασμίνες που αγόρασα από το τίμιο μαγαζάκι με τα Κουκουλάρικα Μεταξωτά Σουφλίου της Αλεξάνδρας που κλείνει (αυτό το προλαβαίνετε ακόμη…). Κι αν ήμουν η Θεά Κάλι με τα 8 χέρια θα είχα κλάσμα του χώρου που χρειάζομαι για να αποσβέσω τα άπειρα μανικετόκουμπα που αγοράζω από το φίλο μου το Δημήτρη στο Δαίδαλμα στη Σκουφά…
Ελπίζω να μου αναθέσουν να γράψω χειρόγραφη την ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΚΑ γιατί μόνο έτσι θα αναλωθούν οι τόνοι μελάνης που πρέπει πλέον να έχω στο σπίτι, καθώς και τα άπειρα στυλό από το φίλο μου ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ με το καλύτερο κατάστημα στυλό στην Ευρώπη στη στοά Κολοκοτρώνη που είδε τον κύκλο εργασιών του να συρρικνώνεται στο ¼…
Αλλάζω τα περιστήθια των σκύλων πριν καν φθαρούν, γιατί ντρέπομαι που δεν αγοράζω πια την τροφή τους από το μαγαζάκι της γειτονιάς (τι να κάνω, είναι πανάκριβη και τη βρίσκω με σημαντική έκπτωση στη χονδρική…). Και για να χειροτερέψει το πράγμα, τώρα αγοράζω και από όλα τα bazaars που καταφέρνω να πάω και συνήθως το μόνο που βρίσκω είναι λουριά….
Οι περιπτώσεις που πρέπει να κάνω δώρα (λιγοστές πλέον…) έχουν γίνει πραγματικός εφιάλτης. Ποιό από τα παραπαίοντα καταστήματα να αδικήσω και ποιό να προτιμήσω; Έχω να πάω σε δύο γάμους και ήδη αγόρασα τέσσερα δώρα…
Ξέρω ότι πολλές φορές «πιάνομαι κώτσος» και μερικές πραγματικά «μου τη δίνει». Όπως για παράδειγμα όταν είπα να στηρίξω ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα μαγαζιά της οδού Ηλιουπόλεως (μοιάζει κρανίου τόπος το πάλαι ποτέ κέντρο των επίπλων… τριπλό το χτύπημα: κρίση, η γελοία μανία με το ΙΚΕΑ και η αλητεία-METROmall) και παρήγγειλα ένα χαλί gaben για να εμφανιστεί ο μαμουχαλοιδιοκτήτης με το Αφγανοπακιστανό να κουβαλάει (μη και πιαστεί το πουλάκι μου…), έχοντας πρώτα απαιτήσει να πληρωθεί μεταφορικά αν δεν αγοράζαμε (!!!), έκανε λάθος σε αυτό που έφερε, ξαναήρθε, προσπάθησε να με κλέψει στην έκπτωση (!!!) και κατόπιν ανακάλυψα ότι το είχα πληρώσει σε 3πλάσια τιμή από ότι «παίζει» τώρα στην αγορά.
Και ξέρω ότι πολλές φορές οι άνθρωποι που θεωρώ ότι βοηθώ έχουν όσα δε θα αποκτήσω ποτέ στη ζωή μου σε σπίτια και ακίνητα…
Αλλά γνωρίζω επίσης ότι κάποιοι θα με ευγνωμονούν ακόμη και μόνο για την απλή, καλή κουβέντα που τους είπα, όπως εκείνη η κοπέλα με το καταπληκτικό μαγαζάκι με είδη εμπνευσμένα από τα ζωάκια (συγγνώμη που το ανακάλυψα τόσο αργά…) που τη συμβούλευσα να κάνει bazaar με Φιλοζωϊκές αντί μόνη της και μου είπε: «πρέπει να είστε πολύ καλός στη δουλειά σας» ή η άλλη που πουλούσε σέλλες (!!!) αλόγων στο Μοναστηράκι και της είπα να τις κάνει σκαμπώ για να πουληθούν… Αυτοί οι έπαινοι θα είναι για εμένα σημαντικότεροι από τα βραβεία των κλικοεπιτροπών που πήρα ή που δεν πήρα!!!