Απόσπασμα από το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα “Δημοκρατία” που καταδεικνύει την πλήρη αναλγησία του σαθρού πολιτικού κατεστημένου για την δολοφονία του Γιώργου και του Μάνου στο Ν. Ηράκλειο.
“Η πλήρης αναλγησία για τη δολοφονική επίθεση – Μερικές σκόρπιες σκέψεις για τη δολοφονική επίθεση των τρομοκρατών εναντίον της ζωής μελών της Χρυσής Αυγής. Συγκρίσεις με όσα επακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αλλά και προβληματισμοί για τις επιπτώσεις που θα έχει το γεγονός στην πολιτική ζωή του τόπου.
Σκέψη πρώτη: Στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί έχουν ψυχή. Δηλώσεις για τον Παύλο Φύσσα έκαναν αμέσως μετά το γεγονός τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας. Δηλώσεις για τους Φουντούλη – Καπελώνη, ουδείς. Γιατί; Δεν είναι Έλληνες αυτοί; Δεν έχουν ψυχή οι ακροδεξιοί; Επειδή είμαστε μετωπικά αντίθετοι απέναντί τους, σημαίνει ότι δεν μας περισσεύει δάκρυ για τη ζωή τους;
Σκέψη δεύτερη: Από τις δηλώσεις που έκαναν οι εντεταλμένοι των ηγεσιών (Κεδίκογλου, Παπαδημούλης) έλειπε το ελάχιστο συναίσθημα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκφώνησε μια δήλωση που προφανώς δεν είχε γράψει ο ίδιος, αλλά δεν περιείχε τη λέξη «συλλυπητήρια». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να πάρει αποστάσεις από τις υποθέσεις που έκαναν κανάλια για την «ακροαριστερή» ιδεολογία των δολοφόνων (αυτή ήταν η αγωνία του), ενώ με τη δήλωσή του νουθετούσε εμμέσως τους τρομοκράτες! «Δεν αντιμετωπίζεται έτσι ο φασισμός» είπε.
Σκέψη τρίτη: Εμείς οι δημοσιογράφοι. Άκουσα έναν «κορυφαίο» να διατυπώνει την ανησυχία του, επειδή η επίθεση των τρομοκρατών έγινε σε πολυσύχναστο μέρος και θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί «άνθρωποι». Δηλαδή αυτοί που δολοφονήθηκαν πως είναι καταχωρισμένοι στο μυαλό μας; Ως σκυλιά; Άκουσα επίσης ότι «στόχος είναι η δημοκρατία». Σωστά. Αλλά τι έκανε αυτή η δημοκρατία, όταν άφηνε τους τρομοκράτες να βγουν σαν κύριοι από τον Κορυδαλλό λόγω της παρέλευσης του 18μήνου; Και ποιος ακριβώς από αυτή τη δημοκρατία τιμωρήθηκε γι’ αυτό; Λυπάμαι – κλείνω το πρώτο μέρος της ανάλυσης -, η δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής αντιμετωπίστηκε από το πολιτικό σύστημα με πρωτοφανή αμηχανία, αναλγησία και ρατσισμό. Στάση που κάνει ακόμη και τον ξένο προς αυτό το κόμμα – «εγκληματική οργάνωση» να αγανακτεί”.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/efhmerida-dhmokratia-h-plhrhs-analghsia-gia-th-dolofonikh-epithesh#ixzz2jlaJHj2y