«Η ανθρώπινη ζωή είναι Ιερή». Αυτό το οποίο υποστηρίζεται θεωρητικά από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, πρακτικά φαίνεται ότι οδηγεί σε άλλες αντιλήψεις διάφορους ψευτοανθρωπιστές, οι οποίοι «διυλίζοντας τον κώνωπα» βγάζουν διάφορα αυθαίρετα συμπεράσματα. Έτσι και τώρα, με τις περιπτώσεις των δολοφονημένων Συναγωνιστών μας, δόθηκε η ευκαιρία σε κάποιους αμετανόητους μπολσεβίκους, εμμέσως πλην σαφώς, να δείξουν ότι δεν ενοχλήθηκαν και ιδιαίτερα. Ο αρθρογράφος ενός ακροαριστερού περιοδικού (“Unfollow”), ονόματι Αυγουστίνος Ζενάκος «αναλύοντας» την δολοφονία του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη χρειάζεται να φτάσει προς το τέλος του κειμένου του για να δείξει τι πραγματικά πιστεύει. Ο «ανησυχών» για την «επαναστατική» πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (δείτε το παλαιότερο άρθρο του με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Σοσιαλδημοκρατία») φτάνοντας στο «ζουμί» των λεγομένων του για τις άνανδρες δολοφονίες στο Νέο Ηράκλειο γράφει τα εξής:
«Συνεπώς, θλίβομαι που η κοινωνία στην οποία ζω έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της σε τέτοια σκοτεινή συνθήκη, όπου δολοφονούνται άνθρωποι στους δρόμους. Θλίβομαι που δύο νέοι άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν, ώστε πάνω από όλα να έκαναν τις ζωές τους κάτι διαφορετικό, να τις άνοιγαν σε σπουδαία και δημιουργικά πράγματα, να μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες. Θλίβομαι για τις οικογένειές τους, προφανώς επειδή αυτές αγαπούσαν τους ανθρώπους τους, αλλά κι επειδή δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο. Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες».
«Ωραία» η συλλογιστική του συγκεκριμένου μπολσεβίκου. «Θλίβεται», αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να σκυλεύει την μνήμη των νεκρών. Οι δολοφονημένοι Χρυσαυγίτες θα άξιζαν αν «έκαναν κάτι διαφορετικό στις ζωές τους», αν πραγματοποιούσαν «σπουδαία και δημιουργικά πράγματα», αν «μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες». «Θλίβεται», μάλιστα, και «για τις οικογένειές τους», για τον λόγο ότι «δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο». Τουτέστιν, οι Συναγωνιστές μας είχαν έναν… άσχημο βίο και προφανώς «αν δεν ήταν φασίστες», καταρχάς, θα ζούσαν. Και κατά δεύτερον τα «σπουδαία και δημιουργικά πράγματα», τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν στην ζωή τους, θα ήταν να μισούν την καταγωγή τους, να θέλουν την Ελλάδα μια πολυπολιτισμική Χώρα, να καίνε την Ελληνική Σημαία, να αποδομούν την Ελληνική Ιστορία. Θα μπορούσαν, μάλιστα, να συμμετέχουν και στα “Gay Parade” δίνοντας μία «εναλλακτική» ερμηνεία στην έννοια του Ανδρισμού. Αυτά όλα είναι τα… φυσιολογικά πράγματα που πρέπει να κάνει κάθε νέος και νέα και όχι τις «ανωμαλίες» με τις οποίες μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν ολόκληρες γενεές Ελλήνων. Ως εκ τούτου, λοιπόν, ο «προοδευτικός» συντάκτης του κειμένου δηλώνει με στόμφο ότι «δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα». Και αυτό θεωρείται μια λογική δήλωση χωρίς κανένα ίχνος μίσους και επιλεκτικής διάθεσης, τα οποία προφανώς ισχύουν αποκλειστικά για τα συσσίτια που διοργανώνει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Όταν, λοιπόν, μοιράζουμε τρόφιμα στους Έλληνες η πράξη αυτή χαρακτηρίζεται ως «συσσίτια μίσους». Ενώ όταν η θλίψη για τον θάνατο κάποιων ανθρώπων έχει μεζούρα χαρακτηρίζεται ως μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση. Μια αντίδραση η οποία δεν επηρεάζεται από τις συνθήκες θανάτου των ανθρώπων. Αρκεί να είσαι «φασίστας» ή «αντιφασίστας». Ακόμη κι αν ο «φασίστας» δολοφονείται με τον πιο άνανδρο τρόπο, ύστερα από προσχεδιασμένη και προμελετημένη ενέργεια, ενώ ο «αντιφασίστας» τυχαία, ύστερα από καυγά. Ο «φασίστας» δηλαδή, είναι άξιος τιμωρίας για την πρακτική εφαρμογή των Ιδεών του, ενώ ο «αντιφασίστας» αποκτά ντε φάκτο το φωτοστέφανο της αγιοποίησης.
Είναι χρήσιμο να διατυπώνουν τις αληθινές τους διαθέσεις οι μπολσεβίκοι, είτε «ροζ» είτε «ορθόδοξοι». Να δείχνουν ότι το «ταξικό μίσος», που τους καθοδηγεί στον ορισμό όλων των Αξιών, επομένως και της ανθρώπινης ζωής, είναι το μοναδικό κριτήριο αποτίμησης των Πάντων. Και φυσικά αποτελεί το μόνο πραγματικό αίσθημα μίσους χωρίς εισαγωγικά και χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/kunikh-omologia-aristerou-den-thlibomai-to-idio-me-ton-fono-enos-fasista#ixzz2jn2ybUhQ