Στην έναρξη της συνεδρίασης της Βουλής, με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο βουλευτής του Λαϊκού Συνδέσμου Συναγωνιστής Ηλίας Κασιδιάρης κατά την αγόρευσή του είπε τη φράση «… η κυβέρνηση με τους χειρισμούς της έκανε το σύνταγμα κουρελόχαρτο». Τότε ο προεδρεύων κ. Τραγάκης τον διέκοψε εγκαλώντας τον να μη χρησιμοποιεί εκφράσεις που δεν είναι ευπρεπείς, όταν προεδρεύει αυτός, διότι δεν τα επιτρέπει αυτά και ότι αν το επαναλάβει θα του αφαιρέσει το λόγο.
Παρόλο που ο Συναγωνιστής, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που διέθετε, έδωσε την κατάλληλη απάντηση σε αυτόν τον «βαρύ και ασήκωτο» αντιπρόεδρο, που δεν επιτρέπει «απρέπειες» (άραγε οι κανονισμοί της Βουλής εφαρμόζονται συναρτήσει του ποιος προεδρεύει, δηλαδή a la carte;), θα ήθελα να παραθέσω μερικά επιπλέον σχόλια.
Από αυτή και μόνο την παρέμβαση του προεδρείου της Βουλής, μπορεί να καταλάβει κανείς το επίπεδο λειτουργίας της δημοκρατίας στη σημερινή Ελλάδα, αλλά και της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Άρα και να εξηγήσει πως αυτή η χώρα έφτασε στο σημερινό της κατάντημα, αλλά και να αντιληφθεί ότι τα πολιτικά πρόσωπα που ενέπνεαν τον ποιητή Γιώργο Σουρή, πριν εκατό χρόνια, όταν έγραφε το ποίημα «Δυστυχία σου Ελλάς», συνεχίζουν να είναι εδώ και συνεχίζουν να καλλιεργούν τη δυστυχία μας.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, αν αυτοί οι άνθρωποι στους οποίους έχουμε αναθέσει την τύχη διακυβέρνησης της χώρας, διαθέτουν έστω και τον «μέσο νου»; Αν δηλαδή τους βάλεις να λειτουργήσουν ένα περίπτερο, ένα μπακάλικο ή μια στάνη με πρόβατα, θα τα καταφέρουν; Προσωπικά, πιστεύω πως όχι.
Για τους περισσότερους από αυτούς, είναι φανερό ότι η ψυχοπνευματική τους συγκρότηση παραπέμπει σε γραφικά «κουτσαβάκια» και «μαχαλόμαγκες» μιας άλλης εποχής ή σε «φλούφληδες», παιδιά του μπαμπά και της μαμάς, που ζούνε απομονωμένοι μέσα στον «ανθόκηπο» που έχει δημιουργήσει ο πνευματικός τους αυνανισμός, μετατρέποντάς τους σε «συγκάτοικους της Μαρίας Αντουανέτας». Ξεκομμένοι από το λαό και την πραγματικότητα, ασφαλώς δεν τύπτονται για την κατάλυση του συντάγματος στην οποία αναμφίβολα έχουν συναινέσει, προσποιούμενοι ότι πήραν τη δύσκολη αλλά σωστή απόφαση για το καλό του τόπου. Ενοχλούνται όμως όταν τους το λένε.
Χαρακτηριστικό δείγμα του επιπέδου του Κοινοβουλίου της Ελλάδος (και όχι Ελληνικού Κοινοβουλίου), είναι ο πρόσφατος τραγέλαφος του «Γιώργου» (Jeffrey) Παπανδρέου. Ασφαλώς όμως ο κύριος «μηδέν εις το πηλίκιον» δεν είναι ο μόνος. Ο συγκάτοικος των νεανικών του χρόνων και νυν πρωθυπουργός της δυστυχίας μας, τον «ανταγωνίζεται στα ίσα».
Σε μια πρόσφατη επίσημη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο κ. Σαμαράς με τον ομόλογό του της Ιταλίας κ. Λέτα, ο έλληνας πρωθυπουργός μίλησε στα ιταλικά. Είμαι βέβαιος ότι το έκανε για να δείξει ότι μιλάει ιταλικά και να εντυπωσιάσει με την πολυγλωσσία του. Αν δεν κάνω λάθος, γνωρίζει επίσης αγγλικά και γαλλικά. Ειλικρινά όμως απορώ. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του. Ο οποίος το μόνο που κατάφερε ήταν να σπουδάζει σε μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, εκμεταλλευόμενος την οικονομική άνεση που έτυχε να έχει. Ο οποίος πέρασε μεγάλα διαστήματα της ζωής του σε διάφορες χώρες του κόσμου. Αυτός ο άνθρωπος αισθάνεται σήμερα σπουδαίος γιατί κατάφερε στα 62 του χρόνια να μιλάει δυο – τρεις γλώσσες;
Αν αυτός είναι αξιοθαύμαστος για αυτά που πέτυχε, τότε τι πρέπει να πούμε για ανθρώπους που μιλούν τις ίδιες ή και περισσότερες γλώσσες, ενώ παράλληλα είναι αυτοδημιούργητοι και εργάζονται σκληρά σε όλη τους τη ζωή, έχοντας ξεκινήσει με «μηδέν» υποστήριξη από το σπίτι τους;
Μήπως η προσωπική μειονεξία και η ανεπάρκεια που νοιώθει απέναντί τους, παίζει κι αυτή το ρόλο της στο ότι προσπαθεί να καταστρέψει με τις πολιτικές του αποφάσεις, όλους τους άξιους ανθρώπους, που κατάφεραν να φτιάξουν « πέντε» πράγματα με το μόχθο τους; Μήπως για αυτό τους μηδενίζει το «κοντέρ» της ζωής τους και «τρυγάει» για λογαριασμό των ισχυρών ξένων φίλων του τις περιουσίες τους; Μήπως οι άξιοι άνθρωποι αυτού του τόπου πρέπει να καταστραφούν γιατί είναι επικίνδυνοι για το σύστημα και τις αθλιότητές του;
Άνετα μπορεί κάποιος να πει ότι είναι ένας νέος «Γιώργος (Jeffrey;) Παπανδρέου» σε όλα του. Θα έλεγε κάποιος ότι ίσως μιλάει ελαφρώς καλύτερα ελληνικά. Ωστόσο δεν μπορώ να το δεχτώ ούτε αυτό, αφού ακόμη κι όταν πρόκειται να πει δυο τρεις προτάσεις τις διαβάζει μέσα από χαρτιά. Από στήθους δεν μπορεί να πει τίποτα. Ούτε το όνομά του.
Έκαναν «διάνα» αυτά τα «ξένα κέντρα» που τους διάλεξαν και τους δυο για πρωθυπουργούς της Ελλάδος. Πράγματι ξέρουν να επιλέγουν. Ξέρουν να προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Εμείς όμως;
Θυμάμαι πριν χρόνια έναν άνθρωπο που είχε συλληφθεί από την αστυνομία για διάπραξη σωρείας ληστειών και δολοφονιών. Ήταν ένας «ζουμπάς», ύψους 1,50 «με τα χέρια στην ανάταση», όπως λέμε. Κατά την ανακριτική διαδικασία ο άνθρωπος αυτός ομολόγησε ότι αισθανόταν ηδονή όταν έβλεπε τα υποψήφια θύματά του να τρέμουν σαν ψάρια μπροστά στην κάνη του όπλου του. Θυμάμαι επίσης ότι διάφοροι ψυχίατροι που μίλησαν για την προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου στην τηλεόραση, είπαν ότι τα κίνητρα των δολοφονιών δεν ήταν μόνο η διάπραξη ληστείας, αλλά και η εξισορρόπηση της μειονεξίας που ένοιωθε λόγω ύψους. Οι δολοφονίες τον έκαναν να αισθάνεται γίγαντας. Όταν έβλεπε «θηρία» δυο μέτρα, που δε θα καταδέχονταν να του ρίξουν ούτε μια κλωτσιά, να τον εκλιπαρούν για τη ζωή τους, αισθανόταν ότι «μετράει».
Δεν γνωρίζω αν στην πολιτική ζωή του τόπου μας σήμερα, αντιμετωπίζουμε αντίστοιχα φαινόμενα, σε επίπεδο πολιτικών ενεργειών με θανατηφόρα αποτελέσματα. Πιστεύω όμως ότι θα είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα ευρήματα μιας τέτοιας διερεύνησης με αυτό το αντικείμενο, από ειδικούς ψυχίατρους. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω για τους πολιτικούς της Ελλάδος (όχι Έλληνες πολιτικούς), αλλά και τους πολιτειακούς άρχοντες του συστήματος, είναι να τους αφιερώσω μερικούς στίχους από το γνωστό ποίημα το Γιώργου Σουρή:
Δυστυχία σου, Ελλάς.
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
Τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/dustuchia-sou-ellas#ixzz2kPtqjrOc
