Πρόκειται για παλιά ιστορία, απ’ αυτές που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Τον παλιό εκείνο καιρό, που οι αγελάδες ήταν πολύ παχιές γιατί έτρωγαν ξένο «καναβούρι» και τα σκυλιά τα τάιζαν με λουκάνικα τύπου Ισπανίας, ένας ευτραφής, πολύ έξυπνος αλλά και πολύ γαλαντόμος κύριος ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού.
Η χώρα είχε αναλάβει ένα πολύ μεγάλο «event» και ο καιρός που έμενε ήταν πολύ λίγος. Κατ’ αρχή δεν μπορούσε να γίνει σε ξεσκέπαστη καλύβα και γι’ αυτό έπρεπε αυτή που υπήρχε να σκεπαστεί. Ο κύριος υπουργός συναισθανόμενος την ευθύνη του απέναντι στη χώρα και την ιστορία, ζήτησε αμέσως από τις υπηρεσίες του εισήγηση για τη στέγη της καλύβας. Οι υπεύθυνοι, σοβαροί άνθρωποι, είχαν προετοιμασθεί και ευθύς αμέσως του παρουσίασαν σχέδια και προϋπολογισμό. Ο κύριος υπουργός εντυπωσιάστηκε από την ταχύτητα τους, το κόστος της κατασκευής, μόνο 40 περίπου εκατομμύρια ευρώ, αλλά όχι από την ομορφιά της στέγης. Του φαίνονταν λίγο χωριάτικη, όχι βέβαια όπως η «Greek salat» που συνόδευε τα θαλασσινά του, αλλά δεν του πήγαινε αισθητικά.
«Ce drop» (σ.σ. ντροπή) αναφώνησε. Οι υφιστάμενοι του πάγωσαν. Μα κύριε υπουργέ, ψέλλισαν, το σχέδιο είναι ήδη έτοιμο, το κόστος είναι το ποιο χαμηλό και οι διαδικασίες ανάθεσης της κατασκευής ολοκληρώνονται παρά ταύτα.
Άκυρο, ανέκραξε ο κος Υπουργός. Θα το αναλάβω μόνος μου, εσείς μην ξανασχοληθείτε. Ο νόμος ήταν σαφής. Μπορείς να αναθέτεις οποιαδήποτε δουλειά του κράτους, σε οποιοδήποτε πρόσωπο θέλεις, αρκεί αυτό που θα ζητήσεις να είναι μοναδικής ομορφιάς και να αποτελεί πνευματικό του έργο. Βλέπετε ο εν λόγο κύριος ήταν μορφωμένος, πολύ μορφωμένος, δηλαδή παραμορφωμένος.
Εύρηκα, αναφώνησε ο υπουργός σαν άλλος Αρχιμήδης και χωρίς χρονοτριβή κάλεσε τον κατάλληλο άνθρωπο, καλό τράβα ή καλά τράβα τον έλεγαν οι άλλοι μαστόροι, και του ανέθεσε την κατασκευή της στέγης, της καλύβας.
Ο μύθος λέει ότι του ζήτησε, σαν χάρη, η στέγη να έχει υψηλά τόξα για να του θυμίζει τους 289 αρχαίους προγόνους του που εμφανίστηκαν με μεγάλη επιτυχία σε ταινία του βωβού κινηματογράφου. Τόσα, 289 περίπου, ήταν και τα εκατομμύρια ευρώ που στοίχησε η στέγη. Βέβαια είναι άσχετο το γεγονός ότι με το ίδιο περίπου ποσό, άλλη χώρα, που όμως κατοικείται από βάρβαρους, έχτισε τέσσερεις καλύβες για τον ίδιο σκοπό.
Αργότερα, κι’ ενώ ο υπουργός είχε πάψει πλέον να ασκεί τα καθήκοντα του, κάποιοι περίεργοι τύποι του επισήμαναν το γεγονός αυτό. Ο ευτραφής κύριος και πρώην υπουργός τους απάντησε μονολεκτικά, «Ce drop». Το επανέλαβε όταν πληροφορήθηκε ότι ο υποτακτικός του «κατά λάθος» έκρυβε στο συρτάρι του μία «λίστα» ληστών την οποία όλοι αναζητούσαν.
Η ιστορία αυτή, έχει σχέση και μάλιστα μεγάλη, με πρόσωπα και καταστάσεις αυτής της χώρας. Συνέβη πριν από πολύ καιρό, την εποχή που ο λαός της πίστευε τους ηγέτες του και αυτοί τον οδήγησαν στην πτώχευση. Όχι τις Τράπεζες, αυτές θα σωθούν, αλλά το λαό που θα τις πληρώσει κι’ αυτές για να τον σώσουν.
Ας πρόσεχε….