Γράφει ο Χρίστος Γούδης.
Κι έπεσε η βροχή, κι ήλθαν οι ποταμοί,
και φύσηξαν οι άνεμοι, και κλόνισαν το σπίτι.
Και το σπίτι έπεσε, κι η πτώση ήταν μεγάλη…
Η αδυναμία του πολιτικού κατεστημένου να κατανοήσει την ανάγκη σχηματοποιημένης έκφρασης της αγανάκτησης, της οργής, της απογοήτευσης, και της αποδοκιμασίας του ελληνικού λαού για τα όσα υφίσταται αυτός και η πατρίδα του, σε υλικό, ψυχικό, πνευματικό και εθνικό επίπεδο, από την ακαταλληλότητα και απληστία των πολιτικών ταγών, την αναλγησία των οικονομικών ολιγαρχών, και την δουλικότητα των μιντιακών υπηρετών τους, των πάντα πρόθυμων να υπερκαλύψουν την πραγματικότητα με επικοινωνιακές πομφόλυγες που καθώς διαρρήγνυνται μας ψεκάζουν μαζί με τον σίελο και τα εμέσματά τους, το οδήγησε πρόσφατα να προβεί σε διώξεις, και απειλές νέων διώξεων, κατά των αντισυστημικών πολιτικών του αντιπάλων, τους οποίους βαπτίζει, λόγω της εμφανούς καχεξίας του να αντιπαρατεθεί πολιτικά μαζί τους, ως εγκληματικές οργανώσεις.
Η απουσία καθρέφτη στα πολυτελή γραφεία του πολιτικού μας κατεστημένου ενισχύει το θράσος του, γενεσιουργός αιτία του οποίου, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ή η άγνοια ή η βλακεία, χωρίς να αποκλείεται ένας συνδυαστικός πολλαπλασιαστής των δύο. Είτε όμως το αντιλαμβάνεται είτε όχι, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, είναι κοινή λαϊκή πεποίθηση ότι όλοι όσοι υψώνουν την φωνή τους ενάντια στα κακώς κείμενα ή προβαίνουν σε συμβολικές δράσεις απόρριψης της κοινωνικής αδικίας, της κρατικής διαφθοράς και ολιγωρίας, της υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας, της μεθοδευόμενης εθνοφυλετικής μετάλλαξης, και της βαθύτερης υφέρπουσας και διάχυτης θεσμικής ανομίας, δρώντες έστω και καθ’ υπέρβασιν μιας πλασματικής και πολλές φορές υποκριτικής αστικής ευπρέπειας, δεν παύουν να διακρίνονται για την αυθεντικότητα της διαμαρτυρίας τους και την αποφασιστικότητά τους για κάθαρση ενός σαθρού κοινωνικού συστήματος, που εν τοις πράγμασι λοιδωρεί, προσβάλλει, καθυβρίζει, καταπιέζει, φτωχοποιεί, χλευάζει, και περιθωριοποιεί τον λαό και το έθνος των Ελλήνων.
Η φίμωση της λαϊκής έκφρασης και η καταστολή της εθνικής αφύπνισης, με ηθικά διάτρητες νομιμοφανείς διαδικασίες, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε επικίνδυνη συσσώρευση αρνητικής λαϊκής ενέργειας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μετατραπεί σε ομόθυμη και αυθόρμητη Λαϊκή Θέληση για μια μείζονα κοινωνική ανατροπή, με άγνωστες και απρόβλεπτες συνέπειες. Η χύτρα ταχύτητος είναι έτοιμη να εκραγεί. Ο σεισμός των διώξεων είναι απλά προσεισμός.
Ο κύριος σεισμός έπεται.
Οι αναδυόμενοι καπνοί προειδοποιούν για την επερχόμενη έκρηξη του ηφαιστείου και την επικείμενη καταστροφή της έκλυτης Πομπηΐας. Το «ες έδαφος φέρειν την Καρχηδόνα» καθίσταται μέρα με τη μέρα ολοένα και επιτακτικότερη λαϊκή επιταγή. Μετανοείτε, όσο είναι ακόμη καιρός. Ο καιρός γαρ της κρίσεως εγγύς!
Αυτά διδάσκει η Επιστήμη. Σαφής εν τη ασαφεία της και σοφή εν τη σοφία της. Αν το πολιτικό κατεστημένο δεν επιθυμεί να την ακούσει και προσβλέπει στην εγκαθίδρυση και διατήρηση ενός «Κολοβού Κοινοβουλίου», με ότι αυτό συνεπάγεται, τόσο το χειρότερο για το πολιτικό κατεστημένο.
Η πτώση θα είναι μεγάλη…
