Διδάγματα από την Ιστορία και το Μύθο [#39]

Το Σκότος που απλώθηκε από την απουσία της μεγάλης πυρωμένης αιθέριας σφαίρας του Ηλίου, σκορπίστηκε στη Φύση και στις ψυχές των Ελλήνων από την απουσία των δύο Λαμπρών Αγωνιστών για μία Ελλάδα δυνατή και φωτεινή που επέφεραν οι παγωμένες σφαίρες.  Ο Σκορπιός έριξε το δηλητήριο. Από μήνας επαναστάσεων, ο Νοέμβρης, γίνεται μήνας πένθους και θλίψεως. Το Μαύρο Πέπλο της Σελήνης εκείνης της νυχτιάς που το Έρεβος επιτέθηκε στο Φως, θα φέρουμε στο στήθος φυλακτό μέχρι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ του Ματωμένου Ήλιου να λάμψει πάνω από κάθε πόλη, πάνω από κάθε χωριό, πάνω από κάθε πλατεία, πάνω από κάθε δρόμο, πάνω από κάθε νησί και πάνω από κάθε ρουμάνι της Ελλάδος.

Ο Ελληνισμός στα αρχαία χρόνια, λεύτερος και περήφανος, απλωνόταν πέρα από τη στενή και ορεινή χερσόνησο του Αίμου. Οι Έλληνες βρίσκονταν και στις δύο πλευρές του Αιγαίου αλλά και πιο βαθιά στη Μικρά Ασία. Από την Κύπρο, την Καππαδοκία, την Ιωνία αλλά και στη Δύση είχε απλωθεί ο Έλληνας. Ήσαν δε, τόσες πολλές και ακμαίες οι αποικίες των Ελλήνων στην Ιταλική Χερσόνησο, που αποκαλούνταν η Νότια Ιταλία και η Σικελία: Μεγάλη Ελλάδα.

Στη Μεγάλη Ελλάδα, είχε βρει καταφύγιο και ο σπουδαίος μαθηματικός-φιλόσοφος της αρχαιότητας: ο Πυθαγόρας. Στην ένδοξη πόλη του Κρότωνα, συνέρρεαν Έλληνες απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του αρχαίοι Ελληνισμού στη σχολή του Πυθαγόρα ακόμα και αιώνες μετά το θάνατο του μεγάλου άνδρα στους μαθητές του και τους μαθητές αυτών για να διδαχτούν από τη Σοφία του Πυθαγόρα.

ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ ΘΕΟΥΣ ΤΙΜΑ

ΕΠΕΙΘ’ ΗΡΩΑΣ ΑΓΛΑΥΟΥΣ

ΤΩΝ Δ’ ΑΛΛΩΝ ΑΡΕΤΗ ΠΟΙΕΙ ΦΙΛΟΝ ΟΣΤΙΣ ΑΡΙΣΤΟΣ

Ήσαν μερικά από τα πυθαγόρεια παραγγέλματα που τα περισσότερα όμως, ο μεγάλος σοφός τα είχε παραδώσει με τέτοιο τρόπο ώστε όσοι δεν είχαν μυηθεί στο σύστημα φιλοσοφίας και κοσμοθεωρίας της σχολής του, να μην μπορούν να τα αντιληφθούν. Για παράδειγμα: να μην κάθεσαι πάνω στο φοίνικα ή να μη δέχεσαι στο σπίτι σου χελιδόνα που σήμαιναν  να μη ζεις σαν τεμπέλης και να μη συναναστρέφεσαι φλύαρους και άμυαλους ανθρώπους που γυρνούν απο δω και από κει.

“Μη επί χοίνικος καθίζειν “

 “Μη έχειν ομωροφίους χελιδόνας “

Ο Δάμων έζησε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στις Συρακούσσες όταν κυβερνούσε ο τύραννος Διονύσιος ο νεότερος. Ήταν δε, Πυθαγόρειος, το οποίο σήμαινε πως πέρα από την καθημερινή ενασχόληση με τα μαθηματικά και την εκπόνηση κοσμοθεωριών βάσει των παρατηρήσεων σε αριθμούς και γεωμετρικά σχήματα και τις ιδιότητες αυτών, έπρεπε να ζει πολύ αυστηρά ακολουθώντας παραγγέλματα που όρισε ο φιλόσοφος πάνω σε διάφορους τομείς του βίου από την ώρα που ξυπνά μέχρι την ώρα που θα κοιμόταν: χρυσά έπη, ασκώντας το μεγαλύτερο και δυσκολότερο από τα δελφικά παραγγέλματα: γνώθι σαυτόν.

Κάποια μέρα, οι άνδρες της φρουράς του Διονύσιου, συνέλαβαν το Φιντία με την κατηγορία πως συμμετείχε σε συνομωσία δολοφονίας του άρχοντα της πόλης. Ενώ, είχε ετοιμαστεί η εκτέλεσή του, ο Φιντίας ζήτησε χάρη από τον τύραννο πριν θανατωθεί να αφεθεί για λίγες ώρες προκειμένου να διεκπαιρεώσει ορισμένες υποχρεώσεις του κυρίως απέναντι στους γονείς του, καθώς τα πυθαγόρεια παραγγέλματα όριζαν να τιμά κανείς κυρίως τους γονείς του και περισσότερο απ’ όλους ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Ο Διονύσιος δε δεχόταν γιατί φοβόταν πως η παράκκληση του νεαρού πυθαγόρειου δεν ήταν παρά ένα τέχνασμα για να ξεφύγει.

Προς μεγάλη του έκπληξη, ανάμεσα από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην αγορά της πόλης και παρακολουθούσε τις προετοιμασίες του δήμιου, ξεπρόβαλλε ο Δάμων όπου και ζήτησε να πάρει τη θέση του φίλου του. Ο Διονύσιος δέχτηκε υπό τον όρο όμως, πως εάν ο Φιντίας δεν επέστρεφε με τη δύση του Ηλίου, θα εκτελούσε στη θέση του το φίλο του.

Η ώρα περνούσε και όσο πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα, ο Διονύσιος γελούσε εις βάρος του Δάμοντα. Τον περιέπαιζε και συνεχώς του έλεγε πως ο φίλος του τον ξεγέλασε και πως τώρα, εκείνος θα βρίσκεται κάπου πολύ μακριά και θα συνεχίσει τη ζωή του, ενώ εκείνος θα εκτελεστεί. Όμως, ο Δάμων, καθόλου δεν κλονίστηκε από τα ανόητα λόγια του τύραννου. Παρέμενε στη θέση του αγέρωχος.

Ο Φιντίας, ερχόταν τρέχοντας για να προλάβει. Όμως, ο Δάμων, αρνούνταν να εκτελεστεί ο φίλος του και υποστήριζε πως είχε περέλθει η συμφωνημένη ώρα και άρα έπρεπε να εκτελεστεί ο ίδιος. Βλέποντάς τους ο Διονύσιος, να τσακώνονται για πολύ ώρα, θέλοντας να θυσιαστεί ο ένας για τον άλλο και να μη φοβούνται το θάνατο, τους ζήτησε να σταματήσουν. Τους θαύμασε τόσο πολύ που τους απάλλαξε από κάθε κατηγορία και τους παρακάλεσε να γίνει κι αυτός σύντροφος της παρέας τους.

Ο Μύθος, ή μάλλον η Ιστορία του Δάμοντα και του Φιντία από τη Μεγάλη Ελλάδα, αποτελεί Ύμνο για τη Δύναμη της Φιλίας. Τούτο πρέπει να είναι το μεγαλύτερο δίδαγμα που έχει να αποκομίσει ο Αγωνιστής του Λαϊκού Συνδέσμου. Πως πρέπει να διαλέγουμε φίλους που ασκούνται στην Αρετή και να μην τους προδίδουμε ποτέ. Παρά τις διώξεις, παρά τις χυδαιότητες των κοινών ανθρώπων, ασχέτως των αξιωμάτων που κατέχουν πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιαστούμε, να δώσουμε και τη ζωή μας για χάρη τους, πιστοί σε Αξίες ανώτερες του φθαρτού βίου. Πιστοί σε Αρχές Ουράνιες και ακλόνητοι σα βράχοι στις αποφάσεις που ορίζουν τα παραγγέλματα των Σοφών, Τρανών Προγόνων μας.

Ας είναι τούτος ο Μύθος μία απάντηση για όλες αυτές τις οχιές που ενώ απαιτούν συνεχώς από τους πάντες: “να καταδικάσουν τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται”, αυτοί ούτε καταδικάζουν τη βία αλλά τη χρησιμοποιούν στο έπακρον και σε κάθε μορφή και επιπλέον συκοφάντησαν δύο Υπερήφανους και Αγνούς Έλληνες.

Υποστήριξαν οι γραφίδες του μαρξιστικού υποκόσμου πως ο Γιώργος αντιλήφθηκε πως εκείνος ήταν ο στόχος των τρομοκρατών-δολοφόνων καθώς δούλευε “νύχτα”  και γι’ αυτό έβαλε το σώμα του μπροστά στο Μανώλη. Αγνοούν οι άθεοι, υλιστές μπολσεβίκοι που διακήρυτταν τόσες αιώνες πως δεν υπάρχει θεός, πως η θρησκεία είναι το όπιο του λαού και καθυβρίζουν συνεχώς την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τόσο τους Μύθους που έπλασαν τις ψυχές των Προγόνων μας και τους γαλούχησαν και τους έδωσαν τη δύναμη να διαπρέψουν σε ότι Αγώνα και αν καταπιάστηκαν. Επιπλέον, οι κρατικοδιαίτοι, αρχιτεμπέληδες αγνοούν πως ένας νέος στην Ελλάδα για να μπορέσει να επιβιώσει πρέπει να εργάζεται τουλάχιστον 10 ώρες ημερησίως. Βρίζουν και συκοφαντούν συνεχώς ένα Νέο μόνο και μόνο επειδή είχε στην Καρδιά του Ιδανικά Ελληνικά και όχι το μαρξιστικό, εβραϊκό, ανθελληνικό δηλητήριο.

 Και ας είναι τούτος ο Μύθος, απάντηση στους τιμητές και πιστωτές των πάντων. Ας είναι ο Μύθος ο Ελληνικός από τα βάθη των αιώνων που τιμά τη Δύναμη και την Αξία της Φιλίας απάντηση στους υποτακτικούς των σκοτεινών ανθελληνικών δυνάμεων που προσβάλλουν τη Μνήμη του Γιώργου και του Μανώλη και θέλουν να αιματοκυλίσουν την Πατρίδα των Ελλήνων.