Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκε ένας μήνας από την άνανδρη δολοφονία του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη. Από την 1η Νοεμβρίου και μετά τίποτε πλέον δεν είναι ίδιο. Μέχρι τώρα το σύστημα της παρακμής, της σήψης, της διαφθοράς, της Εθνικής υποτέλειας και της Κοινωνικής αναλγησίας έκανε ό,τι μπορούσε για να σταματήσει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η πολιτική ανηθικότητα συναντούσε την παράνομη αντιμετώπιση και η άκρατη λασπολογία στα ΜΜΕ εναλλασσόταν με την συνωμοσία σιωπής. Μέσα σ’ όλα αυτά η βία εναντίον του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών ήταν παρούσα με διάφορες μορφές. Απαγόρευση εκδηλώσεων, επιθέσεις εναντίον μεμονωμένων μελών, βομβιστικές ενέργειες.
Εδώ και λίγο καιρό, όμως, φαίνεται ότι κράτος και παρακράτος έχουν χάσει τελείως την ψυχραιμία τους, με αποτέλεσμα να μην κρατούν κανένα πρόσχημα. Το επίσημο κράτος του μνημονίου πετά στην άκρη κάθε επίφαση νομιμότητας και με εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες φυλάκισε τόσο τον Αρχηγό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ όσο και τους Βουλευτές του Κινήματος, Γιάννη Λαγό και Χρήστο Παππά. Το αριστερό παρακράτος, που έθρεψε η μεταπολίτευση, προχώρησε πολύ πιο πέρα από τις φυλακίσεις και τις δικαστικές διώξεις. Με απίστευτη θρασύτητα σ’ έναν από τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, την Λεωφόρο Ηρακλείου, κάποιοι ακροαριστερά καθάρματα δολοφόνησαν ύπουλα τους δύο Συναγωνιστές μας και τραυμάτισαν βαρύτατα έναν ακόμη εξαίρετο Συναγωνιστή μας, τον Αλέξανδρο Γέροντα. Μετά από αυτό το εγκληματικό περιστατικό οι ζωές όλων των Χρυσαυγιτών, Ανδρών και Γυναικών, έχουν αλλάξει για πάντα. Οι λέξεις Τιμή, Αξιοπρέπεια, Πίστη, Καθήκον, Χρέος αποκτούν από εδώ και πέρα μια έννοια πολύ σπουδαιότερη, καθώς πλέον βαραίνουν με το Αίμα των αδικοχαμένων Συντρόφων μας. Ποιος Χρυσαυγίτης έχει το ηθικό δικαίωμα να κάνει πίσω, να δειλιάσει, να εγκαταλείψει το Κίνημα, να ξεπουλήσει τις Ιδέες του, να «αδειάσει» τους Συναγωνιστές του, μετά τις δολοφονίες του Γιώργου και του Μανώλη; Ποιος Χρυσαυγίτης θα λογαριάσει τις όποιες δυσκολίες, τις συνεχιζόμενες διώξεις του ανθελληνικού συστήματος, τις ενδεχόμενες νέες φυλακίσεις από τους αδίστακτους πραιτοριανούς του καθεστώτος, όταν γνωρίζει ότι δύο Δικοί μας Άνθρωποι έφτασαν στο υπέρτατο σημείο Πίστης και Αφοσίωσης, πέφτοντας νεκροί ενώ φύλασσαν τα Γραφεία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Ποιος Χρυσαυγίτης θα σκεφτεί με ατομιστική διάθεση, όταν γνωρίζει ότι δύο εξαίρετοι Συναγωνιστές του έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες διεθνιστών αλητών, δίνοντας ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, δηλαδή την Ζωή τους;
Με όλα αυτά, μου έρχονται στον νου τα εξής λόγια του Ιταλού φιλοσόφου Ιουλίου Έβολα: «Εμπρός από έναν κόσμο παρακμής που έχει σαν αρχή του: “ποιος σου είπε να το κάνεις” ή “πρώτα το στομάχι και το τομάρι σου -αυτό το τόσο αξιόλογο τομάρι- και έπειτα το ήθος” ή “δεν είναι καιρός που επιτρέπεται η πολυτέλεια του χαρακτήρα” και τέλος “εγώ έχω οικογένεια, πρέπει να με καταλαβαίνεις”, ξέρουμε πολύ καλά να αντιπαραθέσουμε καθαρά και ξάστερα: “Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, αυτός είναι ο δρόμος μας, αυτή είναι η ύπαρξη μας”». Παρομοίως, λοιπόν, σ’ έναν παρακμιακό κόσμο που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπου η ευθυνοφοβία και ο χυδαίος ατομικισμός αποτελούν την προτεινόμενη από το καθεστώς συμπεριφορά, ενώ η φρικτή υβριστική ρήση του παρελθόντος «δεν υπάρχει βλακωδέστερο ιδανικό από το να είσαι ήρωας» αντηχεί την άποψη ολόκληρου του πολιτικού και κοινωνικού κατεστημένου, έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους τους Χρυσαυγίτες, ως Συνειδητοποιημένους Έλληνες, να σταθούν στο Ύψος των Περιστάσεων και να τηρήσουν μια Στάση, η οποία θα Τιμά τους Νεκρούς Συναγωνιστές μας, τους Ήρωες και Μάρτυρες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και της Εθνικιστικής Ιδέας. Μια Στάση και έναν Τρόπο Ζωής που θα αντανακλά έναν Φόρο Τιμής και τον ανάλογο Σεβασμό στον Γιώργο και τον Μανώλη. Το σώμα μας, το «τομάρι» μας, δεν έχει καμία αξία ως μια ατομική οντότητα διαχωρισμένη από την Υπεράσπιση της Ιδέας και την Τίμηση της Μνήμης των δολοφονημένων Συναγωνιστών μας. Η ύπαρξη μας, όμως, ως Χρυσαυγίτες που αγωνιζόμαστε για την πολιτική απελευθέρωση της Χώρας από τα μνημονιακά δεσμά και τους διεθνείς τοκογλύφους, είναι πολύτιμη. Και είναι πολύτιμη γιατί έχουμε μια Υποχρέωση, ένα Καθήκον: να συνεχίσουμε τον Αγώνα για όλα όσα ενστερνίζονταν και υπερασπίζονταν με τίμημα την ίδια την Ζωή τους, ΔΥΟ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ, ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! Γκρεμίζοντας, λοιπόν, κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τον αστισμό, την μεμψιμοιρία, την ηττοπάθεια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν μπορούμε, ποτέ πια, να φερθούμε διαφορετικά. Αυτός είναι ο μόνιμος πλέον Δρόμος μας, αυτή είναι η ουσία της Ύπαρξής μας. Να τιμούμε τα Αδέρφια μας, συνεχίζοντας την Πορεία τους. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/timoume-ta-aderfia-mas-sunechizoume-thn-poreia-tous#ixzz2mznmSx1f