Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος.
Εάν, τυχαία, ρωτήσετε στο δρόμο εκατό Έλληνες για το Ολοκαύτωμα της Ουκρανίας, το επονομαζόμενον «Γολοντομόρ» (Голодомор) ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα σας απαντήσουν πως γνωρίζουν κάτι περί αυτού. Κι όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως! Αντιθέτως, εάν ρωτήσετε για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, σίγουρα όλοι θα γνωρίζουν να σας πουν. Βλέπετε, ουδείς ασχολήθηκε με το Ολοκαύτωμα της Ουκρανίας.
Ούτε οι δυτικές κυβερνήσεις, ούτε οι «διανοούμενοι» (παρανοούμενοι…), ούτε οι διάσημοι ιστορικοί, ούτε βεβαίως οι σκηνοθέτες του Χόλλυγουντ. Κανένας απολύτως! Παρότι, όπως ευστόχως παρατηρεί η συγγραφεύς του βιβλίου «Γκουλάγκ – Η αληθινή ιστορία», Anne Applebaum, «Στις περιοχές αυτές σημειώθηκε ο φοβερός λιμός της δεκαετίας του 1930, στην διάρκεια του οποίου ο Στάλιν σκότωσε περισσότερους Ουκρανούς από τους Εβραίους που δολοφόνησε ο Χίτλερ». Προφανώς, στην ανωτέρω σύγκριση κρύβεται ο βασικός λόγος της αποσιωπήσεως του ουκρανικού Ολοκαυτώματος. Οι διεθνείς σιωνισταί έχουν «κατοχυρώσει» τον όρο «Ολοκαύτωμα» για τους δικούς τους και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να τους χαλάσει την… αποκλειστικότητα!
Το Ολοκαύτωμα της Ουκρανίας, έλαβε χώρα την διετία 1932-1933, δια τεχνητού λιμού και είχε ως αποτέλεσμα τον χαμό 7 εκατομμυρίων ανθρώπων! Να σημειώσουμε, πως η γη της Ουκρανίας (οι «μαύρες γαίες») είναι η πιο εύφορη όλων των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ και δικαίως χαρακτηριζόταν «σιτοβολώνας της Ευρώπης». Το 1932, ήρθε η ώρα της μαζικής κολεκτιβοποιήσεως. Ειδικά συνεργεία, προέβαιναν σε κατασχέσεις –κατ’ αρχάς- των σιτηρών (από τα χωράφια και τις αποθήκες) και εν συνεχεία όλων των προϊόντων και των ζώων. Ταυτοχρόνως, απαγορεύθηκε η μετακίνηση του πληθυσμού από τις αγροτικές περιοχές προς τις πόλεις. Για τον σκοπό αυτόν, στις 27 Δεκεμβρίου 1932, καθιερώθηκε το «εσωτερικό διαβατήριο», όπου η οποιαδήποτε μετακίνηση ακόμα και σε γειτονική πόλη απαιτούσε άδεια της Αστυνομίας (τέτοια δεν δινόταν σε κανέναν). Με την καθιέρωση του «εσωτερικού διαβατηρίου», οι Ουκρανοί αγρότες καταδικάστηκαν σε αργό και βασανιστικό θάνατο από την πείνα! Και γιατί όλα αυτά;
Η αντίδραση των Ουκρανών στην κολεκτιβοποίηση της γεωργίας ήταν η αφορμή κι όχι η αιτία της γενοκτονίας τους. Δια της κολεκτιβοποιήσεως, ο Στάλιν βρήκε την ευκαιρία να δώσει ένα καλό μάθημα στους Ουκρανούς εθνικιστές, που από πολύ παλαιότερα είχαν έντονες αποσχιστικές τάσεις. Και να δώσει κι ένα μήνυμα στους υπολοίπους λαούς της ΕΣΣΔ που είχαν παρόμοιες διαθέσεις, να υποταχθούν στην κακή μοίρα τους!
Το έγκλημα γενοκτονίας εις βάρος 7 εκατομμυρίων Ουκρανών, έμεινε στο περιθώριο και αποδόθηκε επισήμως στην… ξηρασία. Μετά την αυτοδιάλυση της ΕΣΣΔ, ακούστηκαν οι πρώτες φωνές για αναγνώρισή του. Εν τέλει, σε μια πανηγυρική σύνοδο της Ουκρανικής Ράντα (βουλής), στις 28 Νοεμβρίου του 2006, ψηφίστηκε ο Νόμος 376 – V, με τον οποίο αναγνωρίστηκε επισήμως η γενοκτονία κατά του ουκρανικού λαού και καθιερώθηκε η 25η Νοεμβρίου, ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Η ρωσσική κυβέρνηση αναγνώρισε αυτό το τρομερό έγκλημα του κομμουνισμού, το 2010, με την επίσημη επίσκεψη του τότε προέδρου Μεντβέντεφ στο μεγαλοπρεπές «Μνημείο των Θυμάτων του Μεγάλου Τεχνητού Λιμού της Ουκρανίας». Καλά όλα αυτά, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα, το σύνηθες σ’ αυτές τις περιπτώσεις: δεν τιμωρήθηκαν οι ένοχοι!
Ποιοι είναι οι ένοχοι; Εκτός βεβαίως από τον Στάλιν που πήρε την απόφαση της εξοντώσεως δια του τεχνητού λιμού, τους Μολότωφ, Καγκάνοβιτς και Γιάγκοντα (που είχαν μεταβεί στην Ουκρανία και είχαν αναλάβει -ως επικεφαλείς Εκτάκτων Επιτροπών- τον συντονισμό της «συλλογής των εισφορών» – δηλαδή της κατασχέσεως των προϊόντων), όλα τα τότε κορυφαία στελέχη των μπολσεβίκων που είτε υποβοήθησαν την γενοκτονία από τα πόστα που κατείχαν, είτε γνώριζαν και δεν την απέτρεψαν, υπάρχουν και τα τοπικά στελέχη του Κ.Κ. και της μυστικής αστυνομίας, τα οποία έπαιξαν τον ρόλο του εκτελεστού του Ολοκαυτώματος.
Ιδού κάποιοι εξ’ αυτών, όπως αναφέρονται στο βιβλίο – ντοκουμέντο «КОМУ БУВ ВИГИЛНИЙ ГОЛОДОМОР»: Σβάρτς Ισαάκ του Ισραήλ, Λεπλέβσκι Ισραήλ του Μωϋσή, Κάτσελσον Ζηνόβι του Μπορίς, Χατενέβερ Ααρών του Μαέρ, Μπλιούμαν Βίκτωρ του Μιχαήλ, Ρουμπινστάϊν Ναούμ του Λεβί, Δζίπιν Δαϋίδ του Ισραήλ, Σοκολίνσκι Δαϋίδ του Μωϋσή, Τσερδάκ Μωϋσής του Γκριγκόρι, Ράϊχμαν Λεβ του Ιωσήφ, Σαμουήλωφ Σαμουήλ του Ισαάκ, Σαπίρ Αβραάμ του Βλαντιμίρ, Νίκελμπεργκ Γαβριήλ του Λαζάρου, Μπρουκ Σολομών του Σολομώντος, Κόγκαν Μπορίς του Ισραήλ, Χαστ Μιχαήλ του Ισραήλ, Λιφάρ Δανιήλ του Γαβριήλ, Σαμουήλωφ Σαμουήλ του Ισαάκ, Γράνσκυ Ιωσήφ του Αβραάμ, Αλμπτέϊτσερ Σολομών του Αβραάμ, Μπουτόφσκι Ισραήλ του Μιχαήλ, Αχμάτωφ Λεβί του Σολομώντος, Νίκελμπεργκ Γαβριήλ του Λαζάρου, Κόγκαν Μπορίς του Βενιαμίν, Ρόϊτμαν Δαϋίδ του Σαμουήλ, Σιμχόβιτς Αβραάμ του Μιχαήλ, Κρούπνικωφ Εφίμ του Βενιαμίν, Σοκολίνσκι Δαϋίδ του Μωϋσή, Ντολίνσκι Συμεών του Μωϋσή, Σοκολώφ Ισαάκ του Ιωσήφ, Σαπίρο Ισαάκ του Ανανία, Γκόλντμαν Σολομών του Ισαάκ, Ούμωφ Ίλια του Αβραάμ, Μάζο Σολομών του Σαμουήλ, Νταβίντωφ Δαϋίδ του Μωϋσή, Ολσάνσκι Συμεών του Αβραάμ κ.α. Παρατηρούμε ότι όλοι οι παραπάνω έχουν μη ρωσσικά, αλλά… βιβλικά ονόματα. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για σιωνιστές. Εκτελεστές, λοιπόν, του Ολοκαυτώματος ήσαν οι σιωνιστές! Ο πιο σπουδαίος λόγος για να παραμείνει το συγκεκριμένο Ολοκαύτωμα στα σκοτάδια της Ιστορίας!
(ΥΓ): 17 χώρες έχουν αναγνωρίσει επισήμως το Γολοντομόρ. Φυσικά, σ’ αυτές δεν συμπεριλαμβάνεται η μαρξιστοκρατουμένη Ελλάς των Σαμαρο-βενιζέλων…