Πριν αξιολογήσουμε την σύμβαση προμήθειας των υποβρυχίων Τύπου 214 που συνήφθη μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της γερμανικής εταιρίας HDW-Ferrostahl πριν από 13 χρόνια θα αναφερθούμε εν συντομία στην Διοίκηση Υποβρυχίων (ΔΥ) του Πολεμικού Ναυτικού και στα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτών των υποβρυχίων που τόσο πολύ έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη εξ αιτίας της διαπλοκής των πολιτικάντηδων με μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που έρευσαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς γνωστών φυλακισμένων αλλά και εν ενεργεία πολιτικών.
Αναφερόμενοι στην ΔΥ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η πρώτη πολεμική επιχείρηση με τορπίλη στην παγκόσμια ναυτική ιστορία εκτελέστηκε από το Πολεμικό Ναυτικό όταν στις 9 Δεκεμβρίου 1912 το υποβρύχιο ΔΕΛΦΙΝ με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Στέφανο Παπαρρηγόπουλο επιτέθηκε εναντίον του τουρκικού θωρηκτού MECIDIYE στο βόρειο Αιγαίο. Η ΔΥ διαθέτει σήμερα σε υπηρεσία 7 υποβρύχια και βρίσκεται σε αναμονή για την παράδοση τουλάχιστον άλλων 3. Η ΔΥ διαθέτει το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (S 120), αρχικό υποβρύχιο του Τύπου 214 και είναι σε στάση αναμονής για την παραλαβή των ελληνικής ναυπήγησης ΠΙΠΙΝΟΣ (S 121), ΜΑΤΡΩΖΟΣ (S 122) και ΚΑΤΣΩΝΗΣ (S 123). Η παράδοση αυτών των υποβρυχίων θεωρείται άμεσης αναγκαιότητας για την κάλυψη των τομέων περιπολίας και άμυνας του Αιγαίου σύμφωνα με τα Επιχειρησιακά Σχέδια. Ο οπλισμός των υποβρυχίων Τύπου 214, εκτοπίσματος σε κατάδυση 1.858 τόνων, περιλαμβάνει 8 τορπιλοσωλήνες με δυνατότητα βολής 16 τορπιλών εναντίον στόχων επιφανείας και Υ/Β, καθώς και δυνατότητα ναρκοθέτησης και βολής κατευθυνόμενων βλημάτων Sub Harpoon από 4 τορπιλοσωλήνες. Το Υποθαλάσσιο Σύστημα Ολοκληρωμένων Αισθητήρων (ISUS) ενσωματώνει όλους τους υπερσύγχρονους ακουστικούς και μη αισθητήρες του Υ/Β. Καινοτομία αυτών των Υ/Β Τύπου 214 αποτελεί το σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης ΑΙΡ (Air Independent Propulsion), το οποίο παρέχει δυνατότητα περιπολίας 14 ημερών χωρίς ανάδυση στην επιφάνεια και κατ’ επέκταση κίνδυνο εντοπισμού. Συγκριτικά με τα παλαιοτέρου Τύπου Υ/Β 209, τα 214 έχουν τετραπλάσια ακτίνα δράσης σε κατάδυση και δεκάδες φορές χαμηλότερη ακουστική υπογραφή. Οι επιχειρήσεις που μπορεί να διεξάγουν να υποβρύχια αυτά είναι: α) επιχειρήσεις εναντίον στόχων επιφανείας, β) επιχειρήσεις εναντίον στόχων Υ/Β, γ) επιχειρήσεις επιτήρησης και τακτικής αναγνώρισης, δ) συγκαλυμμένες επιχειρήσεις, ε) επιχειρήσεις ναρκοθέτησης και ζ) επιχειρήσεις υποστήριξης ναυτικής δύναμης.
Ακολούθως θα αναφερθούμε στην σύμβαση προμήθειας (;) των υποβρυχίων 214. Η αντιμετώπιση του θέματος της σύμβασης αυτής υπήρξε τόσο ερασιτεχνική που σχεδόν όλοι, ακόμη και το Υπουργείο Άμυνας, αναφέρονται σε «σύμβαση προμήθειας των Υ/Β 214», χωρίς να είναι αυτή η σύμβαση αγοράς των Υ/Β σύμβαση προμήθειας. Όλοι όσοι έχουν εμπλακεί έστω και μια φορά στην ζωή τους με προμήθεια οπλικών προϊόντων γνωρίζουν ότι προμήθεια σημαίνει αγοράζω προϊόν το οποίο έχει κωδικό (part number). Το υπό προμήθεια προϊόν είτε πρέπει να είναι στην αποθήκη του προμηθευτή είτε το εργοστάσιό του να μπορεί να το παράγει με συγκεκριμένη παραγωγική διαδικασία και εγκεκριμένη διαδικασία ποιοτικής εξασφάλισης. Δεν νοείται δηλαδή σύμβαση προμήθειας χωρίς το προϊόν να είναι διαθέσιμο στην αγορά. Επομένως πολύ κακώς το Υπουργείο Άμυνας και όλοι οι ανευθυνουπεύθυνοι καρεκλοκένταυροι και άσχετοι γραφειοκράτες αναφέρονται σε σύμβαση προμήθειας των Υ/Β 214. Πρόκειται ξεκάθαρα για σύμβαση ανάπτυξης νέου οπλικού συστήματος και σύμβαση παραλαβής αυτού, αφού ο Τύπος 214 δεν υπήρχε ως προϊόν όταν υπεγράφη η σχετική σύμβαση.
Ο μεγαλύτερος αγοραστής οπλικών συστημάτων παγκοσμίως είναι το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Επομένως αν στην Ελλάδα των πολιτικάντηδων δεν θέλαμε να ανακαλύψουμε για πολλοστή φορά τον τροχό θα μπορούσαμε να ζητήσουμε επίσημα από τον μεγαλύτερο αγοραστή και την κυβέρνησή του απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα για τις περιπτώσεις απόκτησης νέων οπλικών συστημάτων και σύναψη σχετικών συμβάσεων. Πώς διαμορφώνονται οι συμβάσεις; Πώς γίνεται το Project Management; Πώς χωρίζεται το έργο σε φάσεις; Πώς γίνονται οι πληρωμές; Πώς συσχετίζονται οι πληρωμές με τις φάσεις ολοκλήρωσης; Οι Αμερικανοί επισήμως θα μας απαντούσαν με το έγγραφο «DoD 5000.2» του Υπουργείου Άμυνας (US Department of Defense) το οποίο περιγράφει επακριβώς και τα πάντα για αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν Defense Acquisition ( Απόκτηση Αμυντικού Εξοπλισμού). Αν πάλι κάποιοι δεν ήθελαν να ρωτήσουν τους Αμερικανούς αντίστοιχα έγγραφα υπάρχουν στο ΝΑΤΟ και στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας, στην υπηρεσία απόκτησης αμυντικού εξοπλισμού BWB ( Bundesamt fuer Wehr und Beschaffung).
Σύμφωνα με το έγγραφο «DoD 5000.2» τα έργα ανάπτυξης και απόκτησης νέων οπλικών συστημάτων χωρίζονται σε τέσσερις διακριτές φάσεις: 1. Ανάπτυξη από τον πωλητή του σκεπτικού και της τεχνολογίας του νέου οπλικού συστήματος 2. Ο πωλητής παράγει το προϊόν- πιλότο και το παρουσιάζει στον αγοραστή 3. Εφόσον ο αγοραστής συμφωνήσει με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του προϊόντος- πιλότου γίνεται η συνολική παραγωγή της παραγγελίας 4. Γίνεται υποστήριξη του οπλικού συστήματος μέχρι του τέλους της συμφωνημένης ζωής του. Παρεμπιπτόντως είναι ακριβώς αυτές οι φάσεις που τηρούν και απαιτούν οι υπεύθυνοι του ΥΕΘΑ όταν αγοράζουν νέα οπλικά συστήματα από τις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες. Τι έπραξαν οι πολιτικάντηδες και οι ανευθυνουπεύθυνοι του Υπουργείου Άμυνας για την σύμβαση των 214; Δεν ασχολήθηκαν με τίποτε από αυτά που αναφέραμε. Αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί το Ελληνικό Δημόσιο αντιμέτωπο με την καταγγελία της σύμβασης από τους αναδόχους παρά το γεγονός ότι είχε καταβάλλει από το 2006 το 80% του συνολικού τιμήματος (περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ) για τα 4 υποβρύχια 214 χωρίς να έχει γίνει καμία παραλαβή. Ουσιαστικά δηλαδή υπογράψαμε την σύμβαση στην 1. φάση του « DoD 5000.2» , δώσαμε προκαταβολή το 80% της αξίας των 4 υποβρυχίων και παραλείψαμε παντελώς και περιέργως την 2. φάση. Στην 2. φάση θα έπρεπε να έχουμε παραλάβει ως παραδοτέο το πρώτο υποβρύχιο προϊόν- πιλότο. Με βάση αυτήν την παραλαβή και την πληρωμή της αξίας του πρώτου υποβρυχίου θα αποφάσιζε το Ελληνικό Δημόσιο αν θα συνέχιζε στην παραγγελία των υπολοίπων 3 υποβρυχίων και τις επιμέρους πληρωμές ανά φάσεις κατασκευής και παράδοσης. Δηλαδή σύμφωνα με τα ανωτέρω δεδομένα που προκύπτουν από το έγγραφο «DoD 5000.2» το Ελληνικό Δημόσιο θα έπρεπε ως σήμερα να έχει πληρώσει την αξία του πρώτου και μοναδικού παραληφθέντος υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ αξίας περίπου 500 εκ. ευρώ και όχι 2 δις ευρώ που έχει καταβάλλει. Ουδείς εχέφρων πιστεύει ότι όλα αυτά έγιναν τυχαία ή ως αποτέλεσμα άστοχων χειρισμών.
Καταλυτική ευθύνη για το θέμα των υποβρυχίων 214 και το δαιδαλώδες σύστημα διαπλοκής, μιζών και συμφερόντων που στερούν από το Π.Ν. υποβρύχια που είναι άκρως απαραίτητα για την προστασία του Αιγαίου φέρουν όλοι αυτοί που διετέλεσαν πρωθυπουργοί και υπουργοί Άμυνας από την υπογραφή της σύμβασης το έτος 2000 έως και σήμερα. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν θα αφήσει κανέναν ατιμώρητο.
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/upobruchia-tupou-214-mia-technokratikh-proseggish-ths-sumbashs-anaptujhs-pa#ixzz2o2CREvoM
