Η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία την δεκαετία του 2000 είχε μια εξαιρετική περίοδο ανόδου των πωλήσεών της, πωλήσεις οι οποίες βασίστηκαν κυρίως στους πολέμους εναντίον της «τρομοκρατίας» στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Η δεκαετία που διανύουμε φαίνεται ότι θα είναι μια δύσκολη περίοδος, αν πιστέψουμε τα λόγια των ανωτάτων στελεχών των μεγαλύτερων βιομηχανιών του κλάδου αυτού στην Ευρώπη. Αυτό οφείλεται και στην οικονομική κρίση που μαστίζει τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και έχει ως αποτέλεσμα την δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών. Ταυτόχρονα η νέα τακτική πολεμικών επιχειρήσεων- επεμβάσεων σε Μέση Ανατολή, Ασία και Αφρική που βασίζεται κυρίως σε ευέλικτες στρατιωτικές μονάδες οδηγεί τις αμυντικές βιομηχανίες σε μια επανεξέταση της υλοποίησης αμυντικών προγραμμάτων.
Εξ αιτίας της «δύσκολης» αυτής δεκαετίας 2010-2020 οι μεγάλες αμυντικές βιομηχανίες της Ευρώπης θεωρούν αναγκαίο να αυξήσουν την επιρροή τους έτι περαιτέρω στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν αμυντικά προγράμματα για να συνεχίσουν να κατέχουν εξέχουσα θέση στο ευρωπαϊκό τοπίο του κλάδου αυτού. Πίσω λοιπόν από το προσωπείο των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης οι λομπίστες των αμυντικών βιομηχανιών προσδιορίζουν την πολιτική των κυβερνήσεων για τους αμυντικούς εξοπλισμούς στο Βερολίνο, στο Παρίσι και βέβαια στην μνημονιακή και ξενόδουλη Αθήνα.
Η παραγωγή-κατασκευή αμυντικού υλικού είναι κατά βάση μια πολιτική επιχείρηση (political business) που εξαρτάται από εθνικούς αμυντικούς προϋπολογισμούς και από γεωστρατηγικά κίνητρα. Οι μέθοδοι επιρροής της αμυντικής βιομηχανίας στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις περιλαμβάνουν δωρεές σε κόμματα, σε βουλευτές και βέβαια σε στελέχη και υπουργούς κυβερνήσεων. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα που είδαν το φως της δημοσιότητας στην χώρα μας, παραδείγματα που απλώς είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Μεταξύ αμυντικών βιομηχανιών, πολιτικών και στρατιωτικών υφίσταται ένα πυκνό δίχτυ συνδιαλλαγής, το οποίο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ονομαζόταν «Military-Industrial Complex». Αυτός ο ορισμός υπογραμμίζει την στενή αλληλεπίδραση μεταξύ βιομηχανίας και στρατού, που βασίζεται στην παραλληλία του οικονομικού οφέλους και των αμυντικών εξοπλισμών. Το στρατιωτικό -βιομηχανικό συγκρότημα έχει τεράστια δύναμη και επηρεάζει αποφασιστικά εθνικές πολιτικές άμυνας και ασφάλειας, πολύ ιδιαίτερα σε χώρες όπου η εξωτερική και αμυντική πολιτική είναι εντολοδόχος ξένων κέντρων αποφάσεων, δηλαδή οι πολιτικές επιδιώξεις και προσπάθειες των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών δεν περιορίζονται μόνο στην άμεση βιομηχανική πολιτική, αλλά επεκτείνονται και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική με αποτέλεσμα να καθοδηγούν και να επηρεάζουν αποφάσεις διπλωματικής και γεωστρατηγικής υφής.
Η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία καθοδηγείται αυτή την εποχή από τέσσερις αμυντικούς κολοσσούς, ήτοι τις BAE Systems, EADS, THALES και FINMECCANICA. Αυτές οι βιομηχανίες έχουν στην υπηρεσία τους ισχυρότατα Think-Tanks που μπορούν να επηρεάζουν σε πολυεπίπεδη βάση την αμυντική πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών. Τα μικρότερα και υπόδουλα κράτη, όπως η σημερινή Ελλάδα, τα επηρεάζουν απλώς με μίζες και εκβιασμούς των ξενόδουλων πολιτικάντηδων. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται και διοχετεύονται από τα Think-Tanks αντανακλούν τα συμφέροντα των αμυντικών βιομηχανιών και συνήθως αυτές οι αποφάσεις καλύπτονται από το πέπλο της μυστικότητας ή του απορρήτου και δεν κοινοποιούνται ούτε καν στα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών κρατών.
Η μεγάλη επιρροή των στρατιωτικών- βιομηχανικών συμφερόντων στην πολιτική είναι μια απόδειξη της ψευδεπίγραφης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην οποία ζούμε και θα πρέπει, εφόσον θέλουμε να είμαστε ένα ανεξάρτητο Έθνος που επιλέγει τις συμμαχίες του σύμφωνα με τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα, να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά. Το πρώτο βήμα είναι η ύπαρξη μιας εθνικής αμυντικής βιομηχανίας που θα έχει ως στόχο τις πραγματικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων για αποτρεπτική και ισχυρή παρουσία στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το Στρατηγικό Σχέδιο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία αποτελεί μια ριζοσπαστική αλλαγή προς την κατεύθυνση μιας ανεξάρτητης αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής.
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-eurwpaikh-amuntikh-biomhchania-kai-h-epirroh-ths-sthn-politikh#ixzz2oafXPjdy