Περιμέναμε καρτερικά την κατάλληλη στιγμή… Από τότε που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας και σταδιακά να αξιολογούμε τις καταστάσεις γύρω μας, γίναμε δέκτες της αλητείας και της αλαζονείας σας. Ίσως κάποτε το νεαρό της ηλικίας μας να μην μας επέτρεπε να κατανοούμε επακριβώς το κάθε γεγονός, ωστόσο το ένστικτο μας ποτέ δεν έκανε λάθος. Φαίνεται πως η δική μας πνευματική αφύπνιση είχε αρχίσει να συντελείται από πολύ νωρίς, χαράζοντας την μετέπειτα, ξεχωριστή πορεία που ήταν προκαθορισμένη να ακολουθήσουμε. Από τότε είχε έρθει η στιγμή μας. Μόνο που χρειαζόταν υπομονή, επιμονή και πίστη, μέχρι να συναντήσουμε το πεπρωμένο μας.
Όλοι εσείς, οι διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες, οι κάθε λογής υποταγμένοι στον θεό του χρήματος, οι βουτηγμένοι στην απληστία και την ανηθικότητα, μας θέλατε απλούς θεατές στο καταστροφικό σας σχέδιο, την στιγμή που υφαρπάζατε να όνειρα μας και γκρεμίζατε κάθε μας ελπίδα. Παραβλέψατε ότι η νεολαία αποτελεί την «κρίσιμη μάζα» της κοινωνίας, προσπαθώντας να την περιθωριοποιήσετε. Την θεωρήσατε ανύπαρκτη και ανίκανη να διεκδικήσει το δικαίωμα της για ένα μέλλον καλύτερο και δίκαιο. Τολμήσατε να μας απαξιώσετε. Προσπαθήσατε να μας υποβιβάσετε. Νομίζατε ότι ήσασταν οι μοναδικοί παίκτες του παιχνιδιού. Αυτό που δεν σκεφτήκατε, όμως, είναι ότι σας αφήσαμε να έχετε την ψευδαίσθηση αυτή. Σας αφήσαμε να πιστέψετε ότι είχατε τελειώσει με εμάς. Ότι δεν θα στεκόμασταν ποτέ εμπόδιο στο ξεπούλημα της πατρίδας και της ζωής μας.
Εσείς, ανθρωπάκια ασήμαντα και μικρά, γεμάτοι έπαρση και υστεροβουλία, ήσασταν αυτοί που μας θεωρήσατε πολύ αδύναμους για να αντισταθούμε. Προσποιηθήκατε πως δεν υπάρχουμε και οδηγηθήκατε μόνοι σας στην παγίδα που μας στήσατε. Και έτσι, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μαζί του έφερε την οργή που κρύβαμε στην ψυχή και την καρδιά μας, όλο αυτόν τον καιρό που περιμέναμε την μεγάλη στιγμή. Τότε που ο μεγαλύτερος φόβος σας ορθώθηκε μπροστά σας με σάρκα και οστά.
