Άρθρο-κόλαφο κατά του χαρακτήρα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, των θεσμών και των ηγετών αυτής, φιλοξενούν οι Financial Times. Όσα ορθώς επισημαίνει ο αρθρογράφος δεν αποτελούν παρά την επιβεβαίωση εκείνων που ο Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή καταλογίζει σε βάρος της μορφής και των στόχων της Ε.Ε. και κατ’ επέκταση κατά της εγχώριας πολιτικοοικονομικής συμμορίας, της Χούντας Βενιζέλου-Σαμαρά, η οποία εκτελεί με πρωτοφανή ζήλο τις εθνοκτόνες και απόλυτα καταστροφικές εντολές των διεθνών δανειστών.
«Η πτώση και οι αποτυχίες της σημερινής ελίτ (πολιτικής και οικονομικής) κυρίως στην Ευρώπη έχουν άσχημα αποτελέσματα, καθώς η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει στην άνοδο της ακροδεξιάς και στη συνταγματική κρίση», αναφέρει το δημοσίευμα. Κατόπιν, προχωρά στην καταγραφή και παράθεση τριών βασικών, εμφανών αποτυχιών της ελίτ, οι οποίες και συνέβαλαν τα μέγιστα στην διαμόρφωση της σημερινής δραματικής κατάστασης.
«Πρώτον, η οικονομική, πνευματική και πολιτική ελίτ παρεξήγησε ως επί το πλείστον τις συνέπειες της απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών», γράφει ο συντάκτης, επισημαίνοντας πως οι οικονομίες κατέρρευσαν, η ανεργία ανέβηκε και το δημόσιο χρέος εξερράγη ενώ η ελίτ που κατευθύνει την χάραξη της πολιτικής στιγματίστηκε από την αποτυχία της να αποτρέψει την καταστροφή. Επήλθε αναπόφευκτα, ως εκ τούτου, η απαξίωση της πολιτικής, της οικονομικής και της πνευματικής ελίτ, αλλά «η ισχυρή πεποίθηση ότι θυσιάστηκαν οι φορολογούμενοι για τα συμφέροντα των ενόχων είναι σωστή».
Στη συνέχεια ο συντάκτης περιγράφει την αποξένωση των πολιτικοοικονομικών παραγόντων από τους Λαούς τους, ήτοι την εθνική αποδόμηση που συντελείται ώστε να διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο υπερκέντρο εξουσίας και λήψης πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων: «δεύτερον, κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε δει την εμφάνιση μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της οικονομικής ελίτ. Τα μέλη της έχουν γίνει όλο και πιο αποστασιοποιημένα από τις χώρες που τους παρήγαγαν. Κατά τη διαδικασία αυτή, η κόλλα που δεσμεύει κάθε δημοκρατία – η έννοια της ιδιότητας του πολίτη – έχει αποδυναμωθεί».
Μάλιστα ο αρθρογράφος προβαίνει και σε μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα εκτίμηση της καταστάσεως: «αν η μάζα του λαού βλέπει την οικονομική τους ελίτ να ανταμείβεται πλουσιοπάροχα για τις μέτριες επιδόσεις της και να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό της, αλλά να περιμένει και να την σώσουν, όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, οι δεσμοί σπάνε. Μπορεί να είμαστε στην αρχή αυτής της μακροχρόνιας αποσύνθεσης».
Εν κατακλείδι, ο συντάκτης του άρθρου δίνει δομική διάσταση στην εντεινόμενη δυσαρέσκεια των Ευρωπαϊκών Λαών κατά των Βρυξελλών, σημειώνοντας οτι: «τίποτα δεν ήταν πιο αναμενόμενο από ό,τι οι τριβές μεταξύ των Ευρωπαίων για το πώς γινόταν η διαχείριση ή κακοδιαχείριση στα χρήματα τους. Ωστόσο, η συνταγματική διαταραχή της ευρωζώνης είναι λιγότερο γνωστή. Εντός της ευρωζώνης, η εξουσία συγκεντρώνεται σήμερα στα χέρια των κυβερνήσεων των πιστωτριών χωρών, κυρίως της Γερμανίας, και ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι λαοί των χωρών που θίγονται δεν έχουν καμία επιρροή επάνω τους. Οι πολιτικοί οι οποίοι είναι υπόλογοι σε αυτούς είναι ανίσχυροι . Αυτό το διαζύγιο μεταξύ της υποχρέωσης λογοδοσίας χτυπά δυνατά στην καρδιά της κάθε έννοια δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η κρίση της ευρωζώνης δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνταγματική»!
Εισέρχεται λοιπόν στην ατζέντα της συζήτησης για την μορφή της Ε.Ε. η ολοένα και αυξανόμενη ασυδοσία μιας πανίσχυρης μειοψηφίας δίχως Πατρίδα και με αυξημένες αρμοδιότητες, οι οποίες υπερβαίνουν τα εθνικά κράτη και περιφρονούν τα πραγματικά συμφέροντα των Λαών της Ευρώπης, προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων και των τραπεζιτών. Σ’ αυτή την πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις των εθνικών κρατών δεν αποτελούν παρά πολιτικές μαριονέτες, οι οποίες εκτελούν τις εντολές του υπερκέντρου, ενάντια στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών Λαών. Είναι λοιπόν, απόλυτα φυσιολογική η στροφή των Λαών προς τα Εθνικιστικά Κινήματα, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, το οποίο χαίρει της ραγδαία αυξανόμενης υποστήριξης του Ελληνικού Λαού.
Ο φόβος της παγκόσμιας ελίτ, περιγράφεται στον επίλογο του άρθρου, με τη φράση «η οργή που οδηγεί στην άνοδο των Εθνικιστών, μπορεί να μας καταπιεί όλους». Είθε!
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/financial-times-h-ee-den-ekproswpei-tous-laous-anapofeukth-h-anodos-twn-eth#ixzz2qVsXMQBo
