Η ειδική αγωγή συνιστά έναν σημαντικό τομέα της σύγχρονης παιδαγωγικής με πολυδιάστατο πεδίο θεωρητικών και ερευνητικών προβληματισμών, αλλά και πρακτικών εφαρμογών. Ταυτόχρονα είναι και ένας τομέας που εξελίσσεται δυναμικά κι έχει ως τελικό στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες και την κοινωνικοποίησή τους. Στην Ελλάδα του «σήμερα» με τα 180.000 περίπου παιδιά με ειδικές ανάγκες, θα έπρεπε η οργάνωση της ανάπτυξης του τομέα της ειδικής αγωγής να είναι ζωτικής σημασίας, αν υπήρχε ένα ολοκληρωμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο που να την επέτρεπε.
Δυστυχώς όμως η οικονομική κρίση βαθαίνει και καθώς τα θεμέλια του προνοιακού «μνημονιακού» κράτους καταρρέουν, φορείς και κέντρα που περιθάλπουν άτομα και παιδιά με ειδικές ανάγκες, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, βυθίζοντας στην απόγνωση τις ευαίσθητες αυτές κοινωνικές ομάδες.
Ακριβώς αυτά τα προβλήματα προέβαλε ο Βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Β’ Αθηνών, Ηλίας Παναγιώταρος στο κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες των παιδιών με ειδικές ανάγκες, υποχρεώνονται να μειώσουν τις θεραπείες ή ακόμα και στην χειρότερη περίπτωση να αποσύρουν τα παιδιά τους από τα ειδικά κέντρα. Στο Κέντρο Νευροεξελικτικής Αγωγής του Παιδιού στον Πειραιά σημειώθηκε την περίοδο του 2012-13 μείωση μέχρι και 55%, η οποία υποδηλώνει καθαρά την κρατική ανεπάρκεια. Όσο και αν ιδρύματα και φορείς απευθύνουν έκκληση, η πολιτεία του μνημονίου και της τρόικα κωφεύει επικίνδυνα.
Η υποχρηματοδότηση από το κράτος, η περικοπή και καθυστέρηση υποβολής των τακτικών επιχορηγήσεων, το μεγάλο «αγκάθι» της καθυστέρησης νοσηλίων από τα ασφαλιστικά ταμεία του ΕΟΠΥΥ, οδηγούν σε ανεπανόρθωτο οικονομικό πλήγμα τις οικογένειές των παιδιών με ειδικές ανάγκες, καταφεύγοντας στη λύση των κατ’ οίκον θεραπειών. Σε όλα τα προηγούμενα έρχονται να προστεθούν και η ανισοκατανομή δομών και υπηρεσιών στις περιφέρειες και τους νομούς της Χώρας σε ό,τι αφορά σχολεία Ειδικής Αγωγής, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, η απουσία τεχνικού εξοπλισμού και το πλέον βασικό η υπολειτουργία των θεσμών ένταξης, καθώς τα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) αδυνατούν να δώσουν διαγνώσεις σε λογικά χρονικά πλαίσια, δημιουργώντας λίστες αναμονής για εξέταση που φτάνουν και τα δύο χρόνια.
Διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά, πως η αρνητική και κακοήθης συμπεριφορά της μνημονιακής κυβέρνησης απέναντι στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, δυσχεραίνει και ουσιαστικά αφαιρεί την προσαρμογή τους στην κοινωνία, τα οδηγεί σε απόσυρση, σε αγχολυτικές καταστάσεις, σε επιθετικότητα, ακόμα και σε πλήρη απόρριψη, ενώ από την άλλη πλευρά μόνον οι οικογένειες με «ανθηρή» οικονομική κατάσταση μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους με ιδιωτικούς θεραπευτές και παιδαγωγούς.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πρεσβεύει ένα κράτος δικαίου με ίσες ευκαιρίες για τους συμπατριώτες μας. Ένα κράτος αρωγός στην τιτάνια προσπάθεια που κάνουν οι εκατοντάδες ελληνικές οικογένειες με παιδιά ΑΜΕΑ και με σεβασμό στο δικαίωμα των παιδιών αυτών για ειδική φροντίδα που εγγυάται αξιοπρεπή διαβίωση, αυτονομία και ενεργό συμμετοχή στην κοινωνική πραγματικότητα. Προασπίζει το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση, με σχολεία όμως τεχνικά εξοπλισμένα, εξειδικευμένο προσωπικό, τα οποία θα τα προετοιμάσουν για την κοινωνικοποίησή τους. Ένα μεγάλο κομμάτι ευθύνης της εξαθλίωσης πέφτει και στο υπουργείο Παιδείας, το οποίο θα έπρεπε σύμφωνα με τον θεσμικό του χαρακτήρα να αναβαθμίζει διαρκώς τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της Ειδικής Αγωγής (παράγραφος 1 του άρθρου 1 του ν. 3699/2008), όπως θα έπρεπε να ισχύει σε μια δωρεάν δημόσια και εθνική παιδεία, την οποία απαιτεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Τα ΚΕΔΔΥ από την άλλη πλευρά θα έπρεπε άμεσα να στελεχωθούν, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού της Χώρας και να μπορούν να χορηγούν γνωματεύσεις σε εύλογο χρονικό διάστημα, για να συμμετέχουν οι μαθητές με προφορικές και όχι γραπτές εξετάσεις.
Πρέπει να υπάρχει στη συνείδηση όλων μας ότι στην αναπηρία τα πάντα συνδέονται σαν συγκοινωνούντα δοχεία: η έλλειψη παροχής ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, υπολειτουργίας της δημόσιας υγείας και κακής ποιότητας εκπαίδευσης οδηγούν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες σε εγκλεισμό, ένδεια, εξαθλίωση και σε πλήρη απογύμνωση από την απόλαυση των βασικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων του.
Είναι λοιπόν μείζον ζήτημα για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές να επιθυμούμε και να εργαζόμαστε για να αποκτήσουμε μία κοινωνία με ισχυρούς δεσμούς, σεβασμό προς τον συμπατριώτη και συνάνθρωπό μας, ισχυρή εθνική και κοινωνική συνείδηση, ενεργή και όχι παρωχημένη παιδεία, κρατική πρόνοια, για να μπορούν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μην αποκλειστούν, αλλά να ενθαρρυνθούν και να αποδώσουν τα μέγιστα, ως αναπόσπαστα μέλη της.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ellhnes-giatroi-paidia-enos-katwterou-theou-thewrei-h-sugkubernhsh-tou-mnhm#ixzz2qhT6wEUi