Γράφει ο Κώστας Αλεξανδράκης
«Μα κοίταξε τον γκρεμνό, τι ζυγώνει
το αιματοπόταμο όπου βράζουν όσοι
με αναγκασμό στους άλλους φέρνουν βλάβη»
Πριν το άνωθεν απόσπασμα ενταχθεί στα έγγραφα της δικογραφίας με σκοπό την επίτευξη περαιτέρω διώξεων εναντίον της Χρυσής Αυγής, ας διευκρινίσουμε ότι προέρχεται από την μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη στο έργο – μνημείο του πολιτισμού – του Δάντη, «Θεία Κωμωδία».
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ζήσαμε νέες «απίθανες» στιγμές της μεταπολιτευτικής δικτατορικής κλεπτοκρατίας, που λυμαίνεται αυτό τον τόπο. Από το πρωί του Σαββάτου τρεις οικογενειάρχες, τρεις Βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή, τρεις Συναγωνιστές, βρίσκονται ενώπιον των ανακριτριών στο κτίριο του Αρείου Πάγου, που κακώς ονομάζεται «Θέμιδος Μέλαθρον», σε μία προσπάθεια εξευτελισμού της αληθινής Δικαιοσύνης.
Αλήθεια, τι σχέση έχει η Θέμις, μητέρα της Ευνομίας, της Δίκης, της Ειρήνης και των Μοιρών, το δίκαιο της οποίας υπερίσχυε και των θεών, με το αίσχος που εκτυλίσσεται από τα μέσα του Σεπτέμβρη; Προφανώς καμία, πέραν του μανδύα με τον οποίον ενδύεται.
Το μεσημέρι του Σαββάτου ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η απολογία του Συναγωνιστή Γερμενή, διεξαγόταν μία συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ των δύο κεφαλών της μνημονιακής συγκυβέρνησης, Σαμαρά και Βενιζέλο. Την ίδια ώρα ο Συναγωνιστής Γερμενής δεχόταν ερωτήσεις καθαρά ιδεολογικού περιεχομένου, χωρίς να γίνεται ουδεμία αναφορά σε οποιοδήποτε έγκλημα, αφού στον φάκελο της δικογραφίας υπάρχει εμπάθεια, κομματικό συμφέρον, κακία και μίσος εκ μέρους των διωκτών της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν υπάρχει έγκλημα. Λίγες ώρες μετά σειρά έπαιρνε ο Συναγωνιστής Ηλιόπουλος για να δεχτεί παρομοίου τύπου ερωτήσεις που επίσης δεν είχαν καμία σχέση με οποιοδήποτε έγκλημα.
Στον κόσμο της ομοούσιας και αδιαιρέτου, μίας και μόνης εξουσίας που αφεντεύει αυτό τον τόπο, όμως, δεν έχει σημασία αν υπάρχει έγκλημα. Το συμφέρον της τρόικα και των διεθνών τοκογλύφων είναι υπεράνω και συνεπώς η απόφαση γίνεται βάσει τηλεφωνημάτων, δημοσκοπικών αναλύσεων και σχεδίου. Καμία σχέση σε κάθε περίπτωση με την νομική επιστήμη, που έχει συστηματικά βιαστεί από τους υποτιθέμενους προστάτες της.
Λίγη ώρα μετά πατεράδες ανήλικών τέκνων, το ένα εκ των οποίων μόλις δέκα ημερών, γνώριζαν το τίμημα του να έχει κανείς διαφορετική γνώμη για την τύχη της χώρας από τον Σόιμπλε, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και όσους άλλους μισούν τον Ελληνικό Λαό, μεταφερόμενοι από τους «άνδρες» της Αντιτρομοκρατικής στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, στα κελιά της Τιμής. Οι ίδιοι άνθρωποι που άφησαν τον Ξηρό ελεύθερο τώρα φρόντιζαν την φυλάκιση των οικογενειαρχών. Την επόμενη ημέρα, την ίδια μοίρα συνάντησε και ένας ακόμα οικογενειάρχης, πατέρας ανήλικών τέκνων, ο Συναγωνιστής Στάθης Μπούκουρας, ο οποίος κρίθηκε προφυλακιστέος επειδή διαφώνησε με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Θεωρούν οι ταγοί των υποτιθέμενα διαιρεμένων εξουσιών ότι διαθέτουν το «αλάθητο» και ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Αισθάνονται ασφαλείς μέσα στην διαπλοκή τους. Αισθάνονται ασφαλείς από το γεγονός ότι οι υποτιθέμενοι ελεγκτές τους έχουν τα ίδια συμφέροντα και την ίδια αναλγησία. Αλήθεια, παρεμπιπτόντως, πόση κακία μπορεί να έχει κάποιος στην καρδιά του, προκειμένου να διαπράξει μία αδικία τέτοιου μεγέθους; Ρητορικό το ερώτημα, βέβαια.
Η Ελληνική παράδοση, Χριστιανική ή προχριστιανική, όμως καταδεικνύει την κενότητα των φιλοδοξιών των συνωμοτών που καταλύουν το Πολίτευμα και στερούν από τους πολίτες τα υπέρτατα αγαθά μίας Κοινωνίας. Το γεγονός ότι οι διώκτες μας προσκυνούν ως θεό τους μόνο το χρήμα, δεν αναιρεί το γεγονός ότι Θεός υπάρχει και εν τέλει η Αλήθεια θα λάμψει, δικαιώνοντας τους δίκαιους και τιμωρώντας τους άδικους. Η μόνη φιλοδοξία που δεν θα πρέπει να έχουν οι σκευωροί και οι υποτακτικοί τους σε κάθε κλιμάκιο, όσο ψηλά ή χαμηλά και βρίσκονται είναι ότι το σκότος θα διαρκέσει. Είναι βέβαιο ότι η Αλήθεια θα λάμψει και ότι όλοι αυτοί θα λάβουν τα βάσει του νόμου και του Συντάγματος πρέποντα. Τα παραπάνω είναι αξιωματικά βέβαια και δεν γίνεται να υπάρξει ούτε δικαστική απόφαση, ούτε πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ούτε οποιαδήποτε μεθόδευση που μπορεί να αποτρέψει το πεπρωμένο, το οποίο ως γνωστόν φυγείν αδύνατον.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ