«Πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι». Την αλάνθαστη αυτή λαϊκή ρήση θυμηθήκαμε ακούγοντας την είδηση ότι ο συνταξιούχος απόμαχος της πολιτικής Θεόδωρος Πάγκαλος μίλησε με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για τον Σπύρο – Άδωνι Γεωργιάδη, τον αποκαλούμενο από την σύζυγό του και ως «Μπουμπούκο».
Για την ακρίβεια ο. πληθωρικός πρώην υπουργός ΠΑΣΟΚ, αποτιμώντας θετικά κατά την γνώμη του την παρουσία του «Μπουμπούκου» στα δρώμενα του υπουργείου του δήλωσε ότι «έχω την εντύπωση ότι ο κ. Γεωργιάδης είναι ένας εξαιρετικά δραστήριος υπουργός. Εμένα αυτό με ικανοποιεί».
Είναι γνωστό ότι ο Πάγκαλος, εκτός από την προσωποποίηση του θράσους και της αναίδειας με εκφράσεις όπως «μαζί τα φάγαμε», «Το Μνημόνιο είναι ευτυχία για τον Τόπο», «οι Αξιωματικοί είναι ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος» κλπ, αποτελεί έναν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Μνημονίου και της συγκυβέρνησης που το στηρίζει με κάθε ανήθικο και παράνομο τρόπο.
Ταυτόχρονα, φανατικός υποστηρικτής του Μνημονίου αποδεικνύεται μέσα από τις δηλώσεις του και ο Γεωργιάδης. Ποιος ξεχνά, άραγε, μια από τις περιβόητες «ατάκες» του, όπως αυτή όπου υποστήριζε ότι “καλά έκανε και μας έβαλε στο Μνημόνιο ο Παπανδρέου”, “Η υποστήριξη του Μνημονίου είναι η πιο μεγάλη πατριωτική πράξη που μπορούσα να κάνω”, “Οι δανειστές μας, μας κάνουν χάρη που μας το έχουν φέρει”; Το ζητούμενο δεν είναι, φυσικά, το ποιος είναι ο πιο γλοιώδης υποστηρικτής των διεθνών τοκογλύφων. Αλλά το ότι αυτοί οι θλιβεροί τύποι, εκφραστές ό, τι πιο υποτελούς στις σημερινές συνθήκες, έχουν το δικαίωμα να λένε «ό, τι κατεβάζει η κούτρα τους» και αναμφίβολα έχουν την δική τους αρνητική συμμετοχή στην υποδούλωση της Χώρας.
Αντιθέτως, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που εκφράζει ένα υπαρκτό μεγάλο ρεύμα ψηφοφόρων, το οποίο καθημερινά αυξάνεται, όχι μόνο δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα στην άποψη, αλλά κατασυκοφαντείται συστηματικά σε καθημερινά βάση. Αυτή είναι η ουσία του «συνταγματικού τόξου».
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/etsi-leitourgei-to-mnhmoniako-susthma-o-pagkalos-apothewnei-ton-mpoumpouko#ixzz2rdIWw2jq