Η πρόβλεψη για τα οπλικά συστήματα του μέλλοντος και η επίδραση που θα έχουν στην έκβαση πολεμικών συγκρούσεων είναι μια προβληματική προσπάθεια πρόγνωσης και αυτό εξ αιτίας της ίδιας της φύσης του πολέμου. Η πολεμική σύγκρουση δεν είναι κάτι το στατικό, αλλά μεταβάλλεται συνεχώς και μέχρι της τελικής της έκβασης είναι πάντα ρευστή. Ένα οπλικό σύστημα το οποίο μπορεί να κρίνει την σύρραξη μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας μπορεί να μην είναι σημαντικό σε μια πολεμική επιχείρηση μεταξύ της Χεζμπολάχ και των Ισραηλινών στην Βηρυτό. Έτσι έχοντας υπόψη την ρευστή και μεταβαλλόμενη κατάσταση μιας πολεμικής σύγκρουσης θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε αυτά τα οπλικά συστήματα, τα οποία ήδη βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης, που θα αλλάξουν την φύση του πολέμου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Μη Επανδρωμένα Οχήματα
Τα μη επανδρωμένα οχήματα είναι η πλέον σημαντική εξέλιξη της αμυντικής βιομηχανίας την τελευταία δεκαετία. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας τα ονομαζόμενα UAV (Unmanned Air Vehicles) αναλαμβάνουν καθήκοντα που κατά παράδοση εκτελούσαν ανθρώπινα όντα. Η ανάπτυξή τους έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι στο μέλλον οι χειριστές των μαχητικών αεροσκαφών θα θεωρούνται απηρχαιωμένοι.
Βέβαια τα UAV που επιχειρούν σήμερα, από τα απλά βομβαρδιστικά έως τα μίνι μη επανδρωμένα ελικόπτερα, απαιτούν τον ανθρώπινο έλεγχο μέσω τηλεχειρισμού και οι εντολές για την επιχειρησιακή τους αποστολή δίδονται από ανθρώπους που βρίσκονται συνήθως χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Αυτό θα αλλάξει σύντομα. Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης θα δημιουργήσει παντελώς νέα δεδομένα στον χώρο της τεχνολογίας και λίαν συντόμως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ή μη επανδρωμένα υποβρύχια θα μπορούν μέσω της τεχνητής νοημοσύνης να λαμβάνουν μόνα τους ανεξάρτητες αποφάσεις που θα κρίνουν την ίδια τους την επιχειρησιακή αποστολή και που θα έχουν ως αποτέλεσμα την ζωή ή τον θάνατο του εχθρού. Ήδη πολλοί τύποι σύγχρονων UAV ανήκουν στην κατηγορία fire-and-forget, δηλαδή εκτοξεύονται ή απογειώνονται αφού προηγουμένως έχουν προγραμματιστεί για την αποστολή τους και οι μετέπειτα ενέργειές τους δεν εξαρτώνται από ανθρώπινη εντολή. Δύνανται να ίπτανται πάνω από τον στόχο επί πολλές ώρες και μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία, π.χ. ένα επίγειο σήμα κινητού τηλεφώνου, εξαπολύουν επίθεση με αποφάσεις που λαμβάνουν εντός χιλιοστών του δευτερολέπτου.
Δίνοντας σε ρομπότ, όπως είναι τα UAV, την δυνατότητα να αποφασίζουν, ήτοι την απόφαση για ζωή ή θάνατο, ουσιαστικά έχουμε περιγράψει την φύση του μελλοντικού πολέμου. Από την στιγμή που τα μη επανδρωμένα οχήματα θα αποφασίζουν για την εξέλιξη μιας μάχης, αφού θα μπορούν λόγω τεχνητής νοημοσύνης να αποφασίζουν πιο γρήγορα από ανθρώπινα όντα, η έκβαση των μελλοντικών πολεμικών συγκρούσεων θα εξαρτώνται από το επίπεδο ανάπτυξης αυτής της ίδιας της τεχνητής νοημοσύνης που θα έχει ενσωματωθεί στα μη επανδρωμένα οχήματα πάσης φύσεως (ελικόπτερα, υποβρύχια, αεροσκάφη, οχήματα ξηράς).
Υπερ-υπερηχητικά πυραυλικά συστήματα
Με την ικανότητά τους να μεταφέρουν με μεγάλη ακρίβεια σε πολύ μακρινές αποστάσεις κεφαλές συμβατικής (ή πυρηνικής) γόμωσης οι υποηχητικοί πύραυλοι cruise ήδη έχουν κρίνει την έκβαση σε πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις. Αλλά στο μέλλον με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, που οι αποφάσεις θα λαμβάνονται και θα εκτελούνται σε χρόνους απείρως συντομότερους από τους σημερινούς, οι πύραυλοι cruise θα είναι πολύ αργοί. Ένας πύραυλος cruise ο οποίος εκτοξεύεται από πλοίο στον αραβικό κόλπο ταξιδεύει περίπου 80 λεπτά για να βρει τον στόχο του στο Αφγανιστάν και περίπου 55 λεπτά για να βρει τον στόχο του στην Συρία. Ένας υπερ-υπερηχητικός πύραυλος με ταχύτητα άνω των 5 Mach θα έβρισκε τους ίδιους στόχους σε λιγότερα από 12 λεπτά.
Η στρατιωτική επιθυμία για ταχύτατες επιθέσεις σε όλα τα σημεία του πλανήτη οδήγησε τους Αμερικανούς σε ένα πρόγραμμα που είναι γνωστό ως «άμεσο παγκόσμιο κτύπημα» (Prompt Global Strike), το οποίο δημιουργήθηκε το 2001. Το υπερ-υπερηχητικό όχημα cruise (Hypersonic Cruise Vehicle, HCV) X-51A που αναπτύχθηκε με την συμμετοχή της DARPA (Defence Advanced Research Projects Agency), της NASA και της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας είναι αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος και δείχνει το μέλλον των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η Ρωσία, η Κίνα και δευτερευόντως η Ινδία αναπτύσσουν επίσης υπερ-υπερηχητικά οχήματα που σημειωτέον θα είναι σε θέση να φέρουν πέραν των συμβατικών και πυρηνικές κεφαλές.
Πολλοί αναλυτές εκφράζουν την άποψη ότι αυτός ο τομέας της στρατιωτικής τεχνολογίας θα πυροδοτήσει έναν νέο γύρο στον εξοπλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων Κίνας, Ρωσίας και ΗΠΑ.
Διαστημικά Οπλικά Συστήματα
Πολλές χώρες και κυρίως ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα αναπτύσσουν τεχνολογίες που θα καταστήσουν το διάστημα το μελλοντικό πεδίο μάχης. Πολλές από αυτές τις τεχνολογίες θα έχουν βαθιά επίδραση στην φύση των μελλοντικών πολέμων και μια από αυτές τις τεχνολογίες είναι ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός (Electromagnetic Pulse, EMP). Υπό την επίδραση ηλεκτρομαγνητικού παλμού που θα «εκτοξεύεται» από δορυφόρο σε διαστημική τροχιά θα τίθενται εκτός λειτουργίας τα ηλεκτρικά δίκτυα, οι τηλεπικοινωνίες, οι δορυφόροι, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα δίκτυα επιτήρησης και αναγνώρισης του εχθρού, ο οποίος έτσι δεν θα μπορεί να διευθύνει ή να διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις. Ανάλογα με το μέγεθος του EMP η επίθεση από το διάστημα θα μπορεί να θέσει εκτός λειτουργίας, να «τυφλώσει», μια ολόκληρη περιοχή ή μια χώρα.
Η χρήση ενός τέτοιου όπλου στο μέλλον θα μπορεί θεωρητικά να λήξει έναν πόλεμο πριν καν αυτός αρχίσει και πριν πέσει έστω ένας πυροβολισμός. Ο μόνος τρόπος να τεθούν αυτά τα όπλα εκτός μάχης είναι οι πύραυλοι εδάφους-διαστήματος μεγάλης ακριβείας ή πυραυλικά συστήματα σε διαστημική τροχιά, τεχνολογία που κατέχουν 2-3 χώρες παγκοσμίως. Τα αντίμετρα όμως στο EMP δεν μπορεί να είναι και πολύ αποτελεσματικά αφού ο χρόνος αντίδρασης σε μια τέτοια επίθεση με ηλεκτρομαγνητικό παλμό είναι σχεδόν μηδενικός.
Ένα άλλο διαστημικό οπλικό σύστημα είναι το Laser υψηλής ενέργειας με χρήση από δορυφόρο (High Energy Space Based Lasers, SBL). Το Laser αυτό θα δύναται να στοχεύει διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους κατά την διάρκεια της εκτόξευσής τους, λόγω της αργής φάσης εκτόξευσης, και να τους καταστρέφει. Με πολλές χώρες, πέραν των γνωστών μεγάλων δυνάμεων, να αναπτύσσουν πυραύλους μεγάλης ακτίνας δράσης το SBL θα αποτελέσει στο μέλλον ένα σημαντικό όπλο ανάσχεσης τέτοιων βαλλιστικών πυραύλων.
Ηλεκτρομαγνητικά επίγεια οπλικά συστήματα
Τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα (Electromagnetic guns, EM guns) χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο, αντί του συνηθισμένου στα όπλα χημικού προωθητικού (πυρίτιδα ή καύσιμη ύλη), για να προωθήσουν τα βλήματα σε μεγάλες αποστάσεις με ταχύτητες περίπου 2,5 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Η τεράστια αυτή ταχύτητα και μεγάλη εμβέλεια των EM όπλων προσφέρει πλεονεκτήματα σε επιθετικό και αμυντικό επίπεδο. Ένα από τα πλεονεκτήματα αυτής της τεχνολογίας είναι ότι δεν απαιτείται η αποθήκευση επικίνδυνων, ισχυρών και εύφλεκτων εκρηκτικών που απαιτούνται για την εκτόξευση συμβατικών βλημάτων, πράγμα ιδιαιτέρως σημαντικό για τα πολεμικά πλοία.
Θα χρειαστούν βέβαια αρκετά χρόνια έως ότου οι επιστήμονες αναπτύξουν πυκνωτές γεννητριών που θα μπορούν να παράγουν τις υψηλές ενέργειες που απαιτούνται για ένα τέτοιο όπλο, ήδη όμως το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναπτύσσει πρωτότυπο που θα έχει δραστικό βεληνεκές 320 χιλιομέτρων και θα χρησιμοποιεί ενέργεια ίση με 65 mega joules. Η Κίνα επίσης αναπτύσσει ηλεκτρομαγνητικά όπλα στο πεδίο δοκιμών πυροβολικού στο Baotou της Μογγολίας.
Σίγουρα ο κατάλογος των μελλοντικών οπλικών συστημάτων που αναφέραμε δεν είναι ολοκληρωμένος εάν στις συμβατικές πολεμικές συγκρούσεις θελήσουμε να συμπεριλάβουμε και τις ασύμβατες, άτακτες, πολεμικές επιχειρήσεις μικρής γεωστρατηγικής εμβέλειας. Παρ’ όλα αυτά τα μελλοντικά οπλικά συστήματα που κατηγοριοποιήσαμε θα είναι αυτά που θα επηρεάσουν τις πολεμικές συρράξεις των επομένων δεκαετιών.
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ta-oplika-susthmata-tou-mellontos#ixzz2tlt2kYgE