Την ίδια χρονική περίοδο κατά την οποία οι ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς συνεργάζονται παρασκηνιακά με τη Χούντα Βενιζέλου-Σαμαρά προκειμένου να προχωρήσουν από κοινού στην μέγιστη αντισυνταγματική πράξη θέτοντας το Λαϊκό Σύνδεσμο-Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, πληθαίνουν οι φωνές στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, οι οποίες αποκρύπτουν βεβαίως τις υπόγειες διαβουλεύσεις που λαμβάνουν χώρα, εντούτοις τις παραδέχονται εμμέσως και τάσσονται αναφανδόν εναντίον αυτών.
Μία τέτοια περίπτωση, είναι εκείνη του δημοσιογράφου της «Ελευθεροτυπίας» Γιάννη Τριάντη, ο οποίος από τη στήλη «αντιπαραθέσεις» της αριστερής εφημερίδας, επισημαίνει τα αυτονόητα, τα οποία περιφρονούν τυφλωμένοι από το κυνήγι της εξουσίας οι σύντροφοί του και δη οι ηγετικές κλίκες των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς.
«Ο διχασμός στο θέμα της Χρυσής Αυγής, προσέλαβε νέες διαστάσεις, μετά το πόρισμα των ανακριτριών, που ζητάει την άρση ασυλίας όλων των βουλευτών της», σημειώνει ο δημοσιογράφος, δίνοντας έμφαση στο καίριο ερώτημα το οποίο έθεσε ο εισαγγελέας Β. Φλωρίδης, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής στις αρχές της εβδομάδος: «ο ρόλος της Δικαιοσύνης είναι να λύσει ένα πολιτικό πρόβλημα ή να απονείμει δικαιοσύνη»;
Ομολογεί ο Γιάννης Τριάντης: «η εύλογη ανησυχία για την εκρηκτική άνοδο της Χ.Α. οδήγησε αρχικώς σε επίφοβες ατραπούς, οι οποίες έκλεισαν από το ανάχωμα του Συντάγματος: η απαγόρευση δεν είναι δυνατή»! Η κατά τον συντάκτη του άρθρου απόρριψη της πρότασης να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, μετεξελίχθηκε σε απέλπιδα επιχείρηση να χαρακτηριστεί ένα νόμιμο Πολιτικό Κίνημα ως «εγκληματική οργάνωση», μετά τα γεγονότα στη Νίκαια. Όμως ο αριστερός δημοσιογράφος επιμένει: « ένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν ποινικοποιεί απόψεις και ιδέες».
Ο Γ. Τριάντης επαναφέρει ξανά τις δηλώσεις του εισαγγελέα Φλωρίδη: «το ποινικό δίκαιο, είναι αυστηρό δίκαιο. Κατά τούτο, ορισμένες πράξεις ενδέχεται να κριθούν αξιόποινες, αλλά το μείζον για την απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί το κατά πόσον οι πράξεις αυτές ήταν σχεδιασμένες κεντρικά και εν γνώσει της ηγεσίας της Χ.Α.». Παραδέχεται κατόπιν ο αρθρογράφος, εκείνο το οποίο αναγνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των στρατευμένων μέσων εξαπάτησης να πείσουν περί του αντιθέτου: «Εδώ, δυσκολεύουν τα πράγματα, καθώς η εμπειρία από αιματηρές συμπλοκές του παρελθόντος, με νεκρούς ορισμένες εξ αυτών, δεν επιτρέπει την αναγωγή τους σε κρούσματα που αφορούν τη δράση εγκληματικών οργανώσεων». Και γίνεται ακόμη περισσότερο σαφής, παραθέτοντας συγκεκριμένα και αδιαμφισβήτητα παραδείγματα και ντοκουμέντα: «Ας θυμηθούμε τη δράση των «Κενταύρων» και των «Ρέηντζερς», τους αιματηρούς ξυλοδαρμούς μεταξύ αφισοκολλητών, τα προεκλογικά μαχαιρώματα σε όλη την Ελλάδα, και, βέβαια, την υπόθεση Τεμπονέρα».
Ο αριστερός δημοσιογράφος επισημαίνει με έμφαση: «όμως κανείς δεν είχε διανοηθεί να μιλήσει για κεντρική ευθύνη των κομμάτων, πόσο μάλλον των αρχηγών τους, τους οποίους ασφαλώς και ενημέρωναν οι επιτελείς για τα εν λόγω κρούσματα». Οπότε εύστοχα διερωτάται ο συντάκτης: «ποια θα είναι στο δικαστήριο η τύχη του στοιχείου ότι ενημερώθηκε μετά το φονικό στη Νίκαια ο Μιχαλολιάκος»; Και συνεχίζει: «ο ίδιος προβληματισμός αφορά και στα όπλα που βρέθηκαν μέχρι στιγμής σε σπίτια βουλευτών και στελεχών της Χ.Α., όταν μάλιστα -τουλάχιστον μέχρι στιγμής, επαναλαμβάνουμε- δεν είχε εντοπιστεί αποθήκη όπλων».
Βεβαίως ο δημοσιογράφος αποφεύγει να αποδώσει την αλήθεια εν συνόλω, καθώς ο ίδιος ο γραφικός πια υπουργός Προστασίας του Πολίτη, παραδέχτηκε δημοσίως ότι για τα όπλα που βρέθηκαν υπήρχαν νόμιμες άδειες, ομολογώντας ταυτόχρονα εμμέσως πως ο βομβαρδισμός των μέσων ενημέρωσης την περίοδο εκείνη για τα όπλα στα σπίτια των Χρυσαυγιτών δεν ήταν παρά ένα μεθοδευμένο, βρώμικο επικοινωνιακό τρικ το οποίο φυσικά έπεσε στο κενό.
Και αντιλαμβανόμενος ο δημοσιογράφος το αναπόφευκτο, ήτοι την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής η οποία έχει εκ προοιμίου κριθεί αθώα στα μάτια του Ελληνικού Λαού, καταλήγει: «Η δράση αξιολογείται και ελέγχεται. Και όντως η δράση στελεχών και μελών της Χ.Α. σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξε απροκάλυπτα έκνομη. Αλλά από το σημείο αυτό -της ad hoc ποινικής αντιμετώπισης- μέχρι την ανακήρυξη της Χ.Α. σε εγκληματική οργάνωση, υπάρχει τεράστια απόσταση. Και οποιοδήποτε δικαστήριο αυτό πρωτίστως θα λάβει υπ’ όψιν». Το γιατί, το εξηγεί κατά τρόπο σαφή και ξεκάθαρο παρακάτω: «Όχι μόνο επειδή και οι κρίνοντες κρίνονται, αλλά επειδή η απόφαση θα τους συνοδεύει εσαεί. Είτε ως εύσημο για την ακριβοδίκαιη κρίση τους είτε ως κρούσμα που σημαίνεται από την αντιδημοκρατική λογική, σύμφωνα με την οποία “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”»!
Είμεθα βέβαιοι, πως οι ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς βουτηγμένες μέσα στη διαφθορά και τη σαπίλα θα περιφρονήσουν τις φωνές λογικής ανθρώπων όπως ο συγκεκριμένος αρθρογράφος. Να μην λησμονούν ποτέ όμως, ότι η Χρυσή Αυγή δεν ζητά χάρη, αλλά ισονομία και απόδοση δικαιοσύνης επί των πραγματικών στοιχείων και όχι επί αναπόδεικτων μυθευμάτων, φημών και κουτσομπολιών. Άλλωστε, θα πρέπει όλοι όσοι συμμετέχουν σε παράνομες μεθοδεύσεις, εκείνο το οποίο επισήμανε ο κύριος Τριάντης: και οι κρίνοντες κρίνονται!
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/aristeros-dhmosiografos-antidhmokratikh-methodeush-o-charakthrismos-ths-chr#ixzz2ucYiiQW8
