Ενώ τα γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα, οργιάζουν με τα ρεπορτάζ και την ειδησεογραφία τους αναφορικά με τις κινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων που καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις στην χερσόνησο της Κριμαίας, αποσιωπούν ταυτόχρονα ότι αυτές οι ρωσικές δυνάμεις ήταν ήδη στην περιοχή βάσει συμφώνου στρατιωτικής συνεργασίας Ρωσίας-Ουκρανίας. Επίσης αποσιωπούν τα τουρκοκάναλα και οι εφημερίδες που χρηματοδοτούνται από τράπεζες σιωνιστικών συμφερόντων, ότι η Κριμαία είναι μια αυτόνομη επαρχία της Ουκρανίας που έχει δικό της Κοινοβούλιο και είχε έως το 1995 και δικό της Πρόεδρο. Η πλειοψηφία των κατοίκων της χερσονήσου είναι ρωσόφωνοι, οι οποίοι επανειλημμένα έχουν ψηφίσει στο παρελθόν υπέρ στενών σχέσεων με την Ρωσία.
Η Κριμαία στην μετασοβιετική εποχή ήταν ουσιαστικά παγιδευμένη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Το 1991 σε δημοψήφισμα ο λαός της χερσονήσου αποφάσισε για στενές σχέσεις με την Ρωσία και το Κοινοβούλιο που εκλέχτηκε το ίδιο έτος ψήφισε υπέρ της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το Κίεβο. Το 2008 το ανεξάρτητο Κοινοβούλιο της Κριμαίας εξέδωσε ψήφισμα υπέρ της αυτονομίας της Αμπχαζίας και Οσσετίας από την Γεωργία και υπέρ της ενσωμάτωσής τους στην Ρωσία. Το ίδιο έτος 1 εκατομμύριο Κριμαίοι αποφάσισαν μέσω δημοψηφίσματος υπέρ της παραμονής των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στην Σεβαστούπολη. Σε όλες τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου του ο κριμαϊκός λαός έδειχνε πάντα ιδιαίτερη συμπάθεια προς την Ρωσία και ήταν πάντα προφανής η επιθυμία του για αυτοδιάθεση.
Μετά το πρόσφατο πραξικόπημα των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, οι Κριμαίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση και την εξουσία των ανδρεικέλων του Κιέβου και το Κοινοβούλιό τους απευθυνόμενο προς την Ρωσία ζήτησε προστασία και εγγύηση για την ασφάλεια του κριμαϊκού λαού, ο οποίος είχε ήδη δεχτεί απειλές από τους πραξικοπηματίες του Κιέβου. Οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις ανταποκρίθηκαν άμεσα σε αυτό το αίτημα και κατέβαλαν επίκαιρα σημεία της χερσονήσου, αφοπλίζοντας ταυτόχρονα και αυτούς που απειλούσαν την ζωή του ρωσόφωνου άμαχου πληθυσμού.
Η ρίζα της κρίσης στην Ουκρανία βρίσκεται στην προσπάθεια των ΗΠΑ και της ΕΕ να εντάξουν την χώρα αυτή στην σφαίρα επιρροής τους και ταυτόχρονα να αποσταθεροποιήσουν την Ρωσία. Αρχικά αυτή η προσπάθεια είχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα, συνεπικουρούμενη και από την βλακώδη αντίδραση του Γιανουκόβιτς, ο οποίος αντί να αντισταθεί με όλα τα μέσα στους πραξικοπηματίες του ΝΑΤΟ προτίμησε την φυγή. Το πραξικόπημα όμως οδήγησε ήδη την χώρα στο χείλος της καταστροφής και είναι η πρώτη φορά μετά την κρίση της Γιουγκοσλαβίας που ανατέλλει και πάλι κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η πρόσφατη απόφαση της Δουμά, του ρωσικού κοινοβουλίου, να παραχωρήσει στον Πούτιν πλήρη εξουσιοδότηση για στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλη την Ουκρανία είναι μια δυσοίωνη εξέλιξη για τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Αυτό που θα συμβεί πιθανότατα είναι ένας εμφύλιος πόλεμος υποκινούμενος από το ΝΑΤΟ και η εισβολή ρωσικών στρατευμάτων για την προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού, κυρίως στην Νοτιοανατολική Ουκρανία, ενώ ο ουκρανικός στρατός και ο στρατιωτικός μηχανισμός της χώρας είναι ήδη υπό διάλυση, η αυτομόληση του αρχηγού του ουκρανικού πολεμικού ναυτικού αποτελεί ένα παράδειγμα, όχι όμως την εξαίρεση. Μια τέτοια στρατιωτική εξέλιξη θα ήταν καταστροφική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, διότι μια ανοιχτή σύγκρουση, με συμβατικά όπλα, στην περιοχή αυτή που τόσο καλά γνωρίζει η Ρωσία δεν θα είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα για τους Αμερικανοσιωνιστές, εκτός και αν επιζητούν και θέλουν να ρισκάρουν έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο. Το πιθανότερο πάντως αποτέλεσμα μιας συμβατικής στρατιωτικής σύγκρουσης θα ήταν η διχοτόμηση της Ουκρανίας και η ενσωμάτωση του μεγαλυτέρου τμήματός της στην Ρωσία, ενώ η Κριμαία πρέπει ήδη να θεωρείται de facto περιοχή της Ρωσικής Συνομοσπονδίας.
Ο ουκρανικός λαός πρέπει να έχει το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης και εθνικής του αυτοδιάθεσης. Η αναγνώριση αυτού του δικαιώματος από τους Αμερικανοσιωνιστές είναι το κλειδί για μια ειρηνική λύση, αλλά δυστυχώς η Νέα Παγκόσμια Τάξη δεν θέλει να αντιληφθεί ότι τα σύνορα της Ουκρανίας δεν είναι δικά της σύνορα, αλλά σύνορα του κυρίαρχου αυτού λαού. Δυστυχώς οι Αμερικανοί, ως εντολοδόχοι των Αμερικανοσιωνιστών, δεν διδάσκονται από την ιστορία διότι δεν γνωρίζουν από ιστορία, είτε την πολύ σύντομη δική τους, είτε των άλλων λαών, αλλιώς θα είχαν αντιληφθεί ότι το μέλλον της Ουκρανίας δεν το καθορίζει ο Ομπάμα αλλά ο Πούτιν και ότι δυστυχώς για αυτούς ο δρόμος προς την Μόσχα μέσω Κιέβου είναι δρόμος προς τον γκρεμό.
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/gia-tous-amerikanosiwnistes-o-dromos-pros-th-moscha-mesw-kiebou-odhgei-ston#ixzz2v07XPfJ5