ΑΙΣΩΠΟΣ Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ
Άγριους και μαχητές μας θέλει η Σοφία, γιατί ‘ναι θηλυκιά και μόνο πολεμιστή θε’ ν’ αγαπήσει!
Φ. Νίτσε
Οι Εθνικιστές ως Εραστές της Αλήθειας, αναζητούμετη Σοφία. Όμως, πέρα από τα γραπτά σπουδαίων Ανδρών του Πνεύματος, υπάρχει και η Σοφία του Λαού. Η Σοφία του Λαού των Ελλήνων που ρέει από γενιά σε γενιά απλά, όπως το Αίμα. Δίχως περίτεχνα λόγια, δίχως τα σκοτεινά πέπλα που υπάρχουν στα παραμύθια της Ανατολής, οι παροιμίες, οι ιστορίες και οι μύθοι της λαϊκής σοφίας των Ελλήνων περικλείουν τόσο τη Δύναμη της Σοφίας όσο και την Αρετή.
Ένας αρχαίος μας Πρόγονος, ο Αίσωπος, συνέγραψε ή συγκέντρωσε αρκετές ιστορίες των αρχαίων Ελλήνων που σήμερα στη λογοτεχνία ονομάζονται παραβολές ή αλληγορίες και θεωρείται ο ιδρυτής αυτού του είδους συγγραφής. Αν σε ύφος ή σε σπουδαιότητα λέξεων είναι φτωχοί οι Μύθοι του Αισώπου, είναι όμως πλούσιοι σε Σύμβολα, Συμβολισμούς και Διδάγματα.
Είναι λένε οι σπουδαίοι τε και τρανοί της εποχής μας που θέλουν να μας φοβερίζουν και να φαντάζουν παντοδύναμοι ιστορίες για παιδιά. Ξεχνούν όμως, αυτοί οι… μεγάλοι νάνοι της Ιστορίας, πως οι Αλήθειες λέγονται ή από τρελούς ή από παιδιά.
ΟΙ ΜΥΘΟΙ
Απορίας άξιο, πως εμείς οι Έλληνες, ένα Έθνος με Ιστορία και Πολιτισμό χιλιάδων χρόνων και έξυπνων όπως θέλουμε να καυχόμαστε ανθρώπων, συμπεριφερθήκαμε και συμπεριφερόμαστε ως κοπάδι. Ως το κοπάδι εκείνο των προβάτωνστο Μύθο του Αισώπου που πείστηκαν από τους Λύκους πως υπαίτιοι για τη μεταξύ τους έχθρα δεν ήταν παρά τα σκυλιά που τα φύλαγαν και τα προστάτευαν με αποτέλεσμα να τα διώξουν μακριά από τη στάνη και έτσι οι λύκοι να τους ορμήσουν και να τα κατατρώγουν χωρίς κανένα κίνδυνο.
Και οι αυτο-αποκαλούμενοι: αντι-ρατσιστές, που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τους εισβολείς αλλόφυλους και αλλόθρησκους από την Ασία και την Αφρική να περάσουν το Αιγαίο και να εγκατασταθούν στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να παραλληλιστούν με το βάτραχο στο γοητευτικό Μύθο του Αισώπου που φέρει τον τίτλο: Ο Σκορπιός και ο Βάτραχος. Σύμφωνα με αυτό τον “παιδικό” Μύθο λοιπόν, ένας Σκορπιός, ήθελε να περάσει τη λίμνη και να βρεθεί στην απέναντι όχθη. Δεν ήξερε να κολυμπά και έτσι ζήτησε βοήθεια από ένα βάτραχο που δέχτηκε. Όμως, ο Σκορπιός, χτύπησε με το κεντρί της ουράς του το βάτραχο ενώ ακόμα ο βάτραχος τον κουβαλούσε στη ράχη του…
Αν λέγουν πως οι έχθρες μεταξύ των Εθνών πρέπει να σταματήσουν, ξεχνούν οι σπουδαίοι του πνεύματος, έναν ακόμη “παιδικό” Μύθο. Είναι ο Μύθος που λέγει πως ένα παιδί πέθαινε όταν το τσίμπησε μια οχιά. Ο πατέρας, μετά την κηδεία του παιδιού του, άρπαξε ένα πέλεκυ για να σκοτώσει την έχιδνα τη φαρμακερή. Σα βρήκε τη φωλιά του φιδιού, ανάμεσα σε κάτι πέτρες, χτύπησε με απίστευτη μανία και δύναμη. Όμως, αστόχησε και το μόνο που κατάφερε ήταν να σπάσει τις πέτρες που σχημάτιζαν τη φωλιά του δηλητηριώδους ερπετού. Ζήτησε τότε λοιπόν, μετανιωμένος, συγγνώμη από την έχιδνα και την παρακάλεσε να σταματήσει η μεταξύ τους έχθρα. Τότε όμως, η Έχιδνα η φαρμακερή, είπε στον πατέρα πως γίνεται να σταματήσει το μίσος ανάμεσα στα γένη τους όταν εκείνος αντικρύζει τον τάφο του παιδιού του και κείνη το σπασμένο της σπίτι;
Και πρέπει να γίνει αντιληπτό πως ένα ισχυρό όπλο των Παγκόσμιων Κυβερνητών είναι η “μόδα” που ομογενεοποιεί κατά τα συμφέροντα τους και διαλύει τα ήθη, τα έθιμα, τις Παραδόσεις και τη Γλώσσα του κάθε Έθνους. Τον κίνδυνο λοιπόν της “μόδας” τον προλέγει και ο Αίσωπος με ένα μύθο όπου μία αλεπού, έχασε την ουρά της, σήμα κατατεθέν η φουντωτή ουρά για το πανέξυπνο αυτό ζώο και
Και είναι όλος ο εσμός των γραικύλων που προσωποποιεί το ανθελληνικό Σύστημα και κράτος που δυναστεύει και τυραννάει την Ελλάδα σα το γαϊδούρι που το είχαν βάλει να κουβαλάει ένα άγαλμα και επειδή ο κόσμος που αντίκρυζε το άγαλμα, προσκύναγε, εκείνο νόμιζε πως έγινε θεός. Και όσο αφορά τους εναπομείναντες τσανακογλύφτες των προδοτικών κομμάτων του αντι- συνταγματικού και σιωνιστικού τόξου δεν είναι παρά σαν τις πήλινες χύτρες που αναφέρει στο Μύθο, ο Αίσωπος, που τις είχε παρασύρει ένας ορμητικός χείμαρρος και παρακάλαγαν τις χάλκινες γάστρες να πλέουν πιο μακριά τους για να μην συγκρουστούν και τις σπάσουν. Και είναι ο χείμαρρος ο ορμητικός του Μύθου, το ισχυρό Εθνικιστικό Κίνημα που “απειλεί” το Καθεστώς των διαφθαρμένων, των λαμογιών με κάθαρση!
“ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ ΕΣΤΙ ΒΙΟΣ ΠΕΝΗΤΙ ΔΥΝΑΣΤΟΥ ΑΡΠΑΓΟΣ ΠΛΗΣΙΟΝ ΠΑΡΟΙΚΟΥΝΤΙ”.
Καθόλου ασφαλής δεν είναι ο βίος του φτωχού, όταν κατοικεί κοντά σε δυνάστη άρπαγα.
Και οι Παγκόσμιοι Τραπεζίτες με τα “δάνεια” και τις αιματηρές φορολογίες που επιβάλλουν στους λαούς είναι ξεκάθαρα άρπαγες δυνάστες. Οι Διεθνείς λοιπόν Τραπεζίτες που βιάστηκαν να αλλάξουν απότομα και να επιβάλλουν την “εποχή των ισχνών αγελάδων”, δεν ήξεραν το “παιδικό” Μύθο που έλεγε πως όταν σε ένα ποτάμι ήρθαν κυνηγοί, οι γερανοί, οι γερανοί που φανερώνουν και αποκαλύπτουν τους άδικους και τους άνομους, είναι εύκολα να ξεφύγουν. Όμως, οι χήνες δεν μπορούν να πετάξουν γιατί από την πολυφαγία τα φτερά τους ήταν αδύναμα και έγιναν δείπνο για τους κυνηγούς. Δηλαδή, όσοι έχουν μεγάλη περιουσία, σε περίπτωση άλωσης γίνονται πρώτοι βορρά στους εισβολείς καθώς δεν μπορούν εύκολα να αποδεσμευτούν από όσα έχουν. Αντίθετα, όσοι δεν έχουν τίποτα, οι πένητες αμέσως εγκαταλείπουν. Το ίδιο άλλωστε δε συμβαίνει και με αυτό το αμαρτωλό καθεστώς της κλεπτοκρατίας, της μίζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου; Οι πρώτοι που το εγκατέλειψαν και υποστηρίζουν τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι οι βολεμένοι.
Βιάστηκαν οι Σιωνιστές να δυναμώσουν τις αλυσίδες με τις οποίες κρατούν σε σκλαβιά τους λαούς γιατί δεν είχαν χρόνο. Οι ραβίνοι, οι αρχιερείς τους, που μελετούν τις κινήσεις των αστέρων θεωρούν πως πλησιάζει ο ερχομός του Βασιλιά του Ισραήλ. Περιμένουν το Μεσσία για να κυβερνήσει το Παγκόσμιο Βασίλειο τους. Όμως, στην Ορθόδοξη Παράδοση, ο Μεσσίας που περιμένουν να έλθει οι Ιουδαίοι, δεν είναι παρά ο Αντίχριστος. Εμείς, λοιπόν οι Έλληνες δεν πρέπει να περιμένουμε κανένα είδους “Μεσία” να μας σώσει από την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Ούτε Μεγάλες Δυνάμεις, όπως διέδιδαν οι Φιλικοί για να ενισχύσουν το φρόνημα των Ελλήνων, ούτε φυσικά, διάφορα “ούφο”.
Πάλι οι “παιδικοί” Μύθοι του Αισώπου μας διδάσκουν και σε αυτό το θέμα. Ήταν λέει ο Μύθος, ένας Αθηναίος, ναυτικός. Καθώς ταξίδευε, το πλοίο έπεσε σε κακοκαιρία και βούλιαζε. Εκείνος, προσευχόταν και έταζε στην Παλλάδα πολλά τάματα εάν σωθεί. Ένας άλλος ένας ναύτης, ακούγοντας τις παρακλήσεις του, του φώναξε: “Συν Αθηνά και χείρα… κίνει” δηλαδή ζητάς το χέρι βοηθείας του Θεού, αλλά κούνα και το δικό σου, χέρι για να σωθείς. Ένας άλλος Μύθος με το ίδιο δίδαγμα είναι και η ιστορία ενός χωρικού του οποίου η άμαξα, έπεσε σε ένα χαντάκι και δεν μπορούσε να το σηκώσει. Ύψωνε τα χέρια στον Ουρανό και παρακάλαγε τον Ηρακλή να κατέβει στη Γη και να τον βοηθήσει. Ο Ηρακλής, πράγματι, άκουσε τις προσευχές του γέρου- χωρικού. Όμως, αντί να τον βοηθήσει του είπε να πάει να βρει ένα νέο γεροδεμένο για να τον βοηθήσει γιατί δε γίνεται ο Θεός να προστρέχει στους ανθρώπους σαν να ήταν δούλος τους και να τους λύνει όλα τα προβλήματα χωρίς εκείνοι να κοπιάζουν καθόλου.
Και πρέπει, ως Εθνικιστές, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ήρωα που διάλεξε το δύσβατο μονοπάτι της Αρετής σύμφωνα με ακόμα ένα Μύθο του Αισώπου. Όταν ο Ηρακλής, πέθανε με τόσο μαρτυρικό τρόπο, ο Δίας, αποφάσισε να τον κάνει Ολύμπιο. Καθώς λοιπόν, τον καλωσόριζαν οι θεοί και οι θεές τον φρεσκοφερμένο σαν πλησίασε ο θεός- Πλούτος, ο Ηρακλής, έστρεψε αλλού το βλέμμα και ούτε το χαιρέτισε, ούτε τον κοίταξε. Το ρώτησε η Παλλάδα γιατί συμπεριφέρθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο Ηρακλής της απάντησε πως σα ζούσε και ήταν θνητός, ο Πλούτος δε συναστρεφόταν με “καλούς καγαθούς” αλλά: “ΤΟΙΣ ΠΟΝΗΡΟΙΣ ΣΥΝΟΝΤΑ”.
Ας καταντήσουν λοιπόν οι φιλάργυροι τοκογλύφοι σαν το γέρο του Μύθου του Αισώπου που όλη του τη ζωή συγκέντρωνε χρυσά νομίσματα και τα έκρυβε. Σα γέρασε, πήγαινε κάθε απόγευμα και καθόταν σε μία πέτρα, άνοιγε την κρυψώνα και καθόταν και τα χάζευε και τα μέτραγε. Όμως, σαν πέρασε ο καιρός, κάποιοι φτωχοί εργάτες, ανακάλυψαν την κρυψώνα του και του πήραν τα χρήματα. Σαν πήγε το δειλινό να θαυμάσει ξανά το χρυσό του, δε βρήκε παρά μόνο την πέτρα στην οποία καθόταν! Ένας άλλος ηλικιωμένος που τύχαινε να περνά από κει, ακούγοντας τις φωνές του, κατάλαβε τι συνέβαινε και του φώναξε τότε: “Χάζευε την πέτρα τώρα. Ποια η διαφορά;”. Δηλαδή, η απόκτηση χρημάτων δεν έχει καμία αξία, εάν δεν τα χρησιμοποιούμε. ( ΟΥΔΕΝ ΕΣΤΙ ΚΤΗΣΙΣ, ΕΑΝ ΜΗ ΧΡΗΣΙΣ ΠΑΡΑ).
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Εν κατακλείδι,
όπως με τις παροιμίες, έτσι και με τη μελέτη των απλών μύθων του ελληνικού λαού, τόσο των αρχαίων χρόνων, όσο και των νεότερων, ο Εθνικιστής, δυναμώνει! Γιατί η Γνώση είναι Δύναμη!
Όσο αφορά το μη πραγματικό στοιχείο των Μύθων του Αισώπου όπου οι λύκοι, οι γλαύκες, οι αλεπούδες, οι αετοί, οι κόρακες, τα ζώα δάσους μιλούν με ανθρώπινη μιλιά δεν είναι παρά μία γνήσια λαϊκή πεποίθηση των Ελλήνων, η οποία απαντάται και στα ηρωικά, βυζαντινά, ακριτικά τραγούδια αλλά και στα δημοτικά των χρόνων της μαύρης σκλαβιάς των Τούρκων. Είναι λοιπόν, στοιχείο όχι απλά λογοτεχνικό αλλά αποτύπωμα στο Χρόνο και πέρα από αυτόν που συμπληρώνει τη μαρτυρία συνέχειας του Αίματος των Ελλήνων. Είναι λαογραφικό στοιχείο και σε αντίθεση με τις κίβδηλες, κατασκευασμένες εργασίες των διάφορων “σπουδαγμένων της Δύσης” όπως ήταν ο Φελμαράιγιερ ή ο Μπερνάλ της Μαύρης Αθηνάς, που αποδεικνύει τη Φυλετική Συνέχεια του Έθνους των Ελλήνων αφού οι Λαϊκές Πεποιθήσεις, τα Ένστικτα, οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες που υπάρχουν αθέλητα, κρυμμένα στις ψυχές δεν ξεριζώνονται αλλά όπως το Αίμα των Αρχαίων Πατέρων που ρέει στις Φλέβες μας, έτσι ρέουν τα Αρχέτυπα στις Ψυχές μας.
Τέλος, τα επιμύθια των “παιδικών” μύθων του Αισώπου, είναι σαφή. Σοφόν το σαφές και ού το μη σαφές. Μπορεί να μας λένε πως είναι απλά ιστορίες για παιδιά και πράγματι να τις χρησιμοποιούμε για να διδάσκουμε τα νήπια. Όμως, οι άλογοι και αφύσικοι ρυθμοί στα τσιμεντένια κλουβιά που επινόησαν τα σιωνιστικά ιερατεία για να εκτρέφουν τους λαούς, οι έμποροι των εθνών, μας κάνουν να λησμονούμε τη σοφία που κρύβουν μες στα απλά λόγια οι Μύθοι του Αισώπου και τα παραμύθια των γιαγιάδων. Σήμερα, που το διεθνές κεφάλαιο έχει ως όπλα την τηλεόραση με το MTV προβάλλει ένα σωρό νέγρους να χορεύουν σαν πίθηκοι, ομοφιλόφυλους, ευνούχες και πόρνες, όπως στα αρχαία χρόνια συνέβαινε στα παλάτια των βασιλιάδων της Ανατολής, η Λαϊκή Σοφία βρίσκεται στο περιθώριο. Ο Έλληνας, μπορεί να γοητεύτηκε από τα δίχως νόημα λόγια των παραμυθάδων- εμπόρων της Ανατολής, όμως, μες στην Ψυχή του, μες στο Αίμα του, υπάρχει εκείνη η Αρχέγονη Δύναμη των Λαϊκών Μύθων που διαλύει τα ψεύδη και την ομίχλη. Εμείς, οι Έλληνες, όπως διασώζει ο Πλάτων στο έργο του: ΚΡΙΤΙΑΣ, στη σκηνή που συνομιλούν ο αρχαίος Αθηναίος Σοφός, Σόλωνας με ένα Αιγύπτιο, αρχιερέα, ο τελευταίος του ομολογεί πως: “οι Έλληνες είστε τα αιώνια παιδιά! Έλληνας γέρος δεν υπάρχει”!
Και ‘μαστε εμείς οι Εθνικιστές, το παραμύθι της γιαγιάς για το Μαρμαρωμένο Βασιλιά και τους Μύθους με τα στοιχειά του Δάσους της Ιερής Γης μας, οι παρίες μιας εποχής σκουπιδιών! Είμαστε εμείς οι Αγωνιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ο ψίθυρος μιας προσευχής. Μιας προσευχής απαλής σα ψίθυρος των Νεκρών Πατέρων. Σα το θρόισμα των φύλλων ενός πελώριου πλατανιού στη σκιερή όχθη ενός καθάριου ποταμού. Και αυτό το καθάριο, ορμητικό ποτάμι με τα κρυστάλλινα βουνά που κατεβαίνει με ορμή και βουή που ολοένα και δυναμώνει, είναι το Εθνικιστικό Ποτάμι που έρχεται για να διαλύσει την έρημο των νομάδων εμπόρων της παγκοσμιοποίησης που θέλουν να ζούνε χωρίς να υπάρχει καμιά πατρίδα. Μιας προσευχής, φωνής μειλίχιας που ψάλλει τον Παιάνα πριν τη Μάχη με το Πεπρωμένο! Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έρχεται πιο δυνατή από ποτέ για να διαλύσει τα σκότη δουλείας αιώνων!
