του Αρτέμη Ματθαιόπουλου, υποψηφίου Δημάρχου Θεσσαλονίκης με την “Ελληνική Αυγή για τη Θεσσαλονίκη”
Οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι ραγδαίες και αναμφίβολα πρέπει να ενδιαφέρουν και την Ελλάδα, όχι μόνο από γεωπολιτικής απόψεως, αλλά και από ιστορικής, καθώς δεν είναι λίγα αυτά που συνδέουν τη χώρα μας με την Ουκρανία, τη χώρα που υποδέχτηκε στην Οδησσό τους τρεις Φιλικούς, που πριν από 200 ακριβώς χρόνια έκαναν τις προετοιμασίες για την μεγάλη εθνεγερσία του γένους κατά του τουρκικού ζυγού.
Δύο αιώνες μετά αυτός ο φύσει φιλέλλην λαός, που βίωσε όπως και η Ελλάδα τη θηριωδία του κομμουνισμού, δοκιμάζεται και πολιορκείται σήμερα από δύο ετερόκλητες δυνάμεις που η κάθε μία αντιπροσωπεύει δύο διαφορετικούς κόσμους και προοπτικές για το μέλλον της χώρας: από τη Δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη μία και από την Ανατολή (Ρωσία) από την άλλη. Η Δύση κατά το μιντιακό κατεστημένο αντιπροσωπεύει τις δημοκρατίες και τη νομιμότητα, ενώ η Ανατολή και συγκεκριμένα η Ρωσία αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του κακού, που δεν σέβονται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών.
Εις ότι αφορά το τελευταίο εμείς ασφαλώς και σεβόμαστε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών και το δικαίωμα των Ουκρανών να καθορίζουν τη τύχη των ιδίων και της χώρας τους, αλλά ως Έλληνες και ως εθνικιστές που πιστεύουμε σε μια Ευρώπη των Εθνών, πρέπει να πάρουμε θέση ανάμεσα σε αυτό το δίπολο έχοντας υπόψη τη μελλοντική μας θέση αλλά και τα πιθανά οφέλη που θα προκύψουν από την επικράτηση της μιας ή της άλλης δύναμης.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν, την περίπτωση κατά την οποία οι Δυτικοί κερδίζουν με το μέρος τους την Ουκρανία. Τι επιπτώσεις θα είχε κάτι τέτοιο για την Ελλάδα; Ακριβώς τις ίδιες που είχε και όταν η Αμερική διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία με έναν ανελέητο «δημοκρατικό» βομβαρδισμό και επέβαλλε σε όλη τα κράτη της Βαλκανικής χερσονήσου να υπηρετούν τα συμφέροντα της. Ήταν στην ουσία το τέλος της οποιασδήποτε γεωπολιτικής μας επέκτασης προς βορρά ή ανατολή και ταυτόχρονα η αφορμή για την αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ευαίσθητα γεωγραφικές περιοχές από κράτη-δορυφόρους των ΗΠΑ. Έκτοτε η Ελλάδα συρρικνώθηκε και χάθηκε οριστικά από το γεωπολιτική παιχνίδι, όντας έρμαιο μιας ξένης δύναμης κατοχής η οποία είναι εχθρική προς κάθε έννοια εθνικού μας συμφέροντος (αυτό αποδείχθηκε από τα ίδια τα πράγματα κατά τα επόμενα χρόνια όταν οι «σύμμαχοι» μας, μας ανάγκαζαν λόγου χάρη να αποδεχόμαστε τις τουρκικές αιτιάσεις στο Αιγαίο προς χάρη της τήρησης των… ισορροπιών και του κλίματος «φιλίας» που οι ίδιοι δημιούργησαν, μιας φιλίας όμως που συνέφερε μόνο τους αντιπάλους μας κι όχι τη χώρα μας).
Εάν όμως τελικά επικρατήσει η Ρωσία και κερδίσει την Ουκρανία με το μέρος της, κάτι που είναι σχεδόν τετελεσμένο με την προσάρτηση της Κριμαίας, πόσο επηρεάζει κάτι τέτοιο τη θέση της Ελλάδος στην παγκόσμια σκακιέρα; Με αυτόν τον τρόπο οι Ρώσοι ανακτούν το πολυπόθητο πέρασμα προς τις θερμές θάλασσες και την έξοδο προς τη Μεσόγειο, γεγονός που με τη σειρά του θα ανοίξει τις πύλες για την ενεργειακή εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων που αποδεδειγμένα βρίσκονται εκεί, αλλά και το άνοιγμα νέων εμπορικών οδών και συνεργασίας με φιλικά προς αυτήν κράτη. Παράλληλα όμως με την Ρωσία ελεύθερη προς τη Μεσόγειο τίθεται υπό αμφισβήτηση η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, η οποία μέχρι πρότινος ουδέν πρόβλημα αντιμετώπιζε σε αυτήν την ευρύτερη περιοχή, με εξαίρεση την Ελλάδα, η οποία, δυστυχώς, είναι σήμερα κυριολεκτικά απογυμνωμένη σε επίπεδο άμυνας και εξοπλισμού.
Με άλλα λόγια, με μια ισχυρή Ρωσία στη Μεσόγειο η τουρκική απειλή διαγράφεται δια παντός και αυτή η απειλή που επισκιάζει την Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα μπορεί να λάβει οριστικά τέλος. Έτσι η χώρα μας βρίσκεται προ του εξαιρετικά συμφέροντος γεγονότος να διασφαλίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στα 12 ν.μ. (όπως άλλωστε προβλέπει το διεθνές δίκαιο) και μέσα από διπλωματικές ενέργειες να ενσωματώσει και την Κύπρο, πραγματοποιώντας το ενιαίο στρατηγικό δόγμα της κοινής ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάς και Κύπρο.
Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους προσκυνημένους εντολοδόχους των ξένων τοκογλύφων. Μπροστά σε αυτή την ιστορική πρόκληση η Ελλάς δηλώνει για ακόμα μία φορά απούσα από το μεγάλο προσκλητήριο για ανασύσταση του ελληνισμού. Οι πράκτορες της CIA και οι ενταύθα εντολοδόχοι τους φρόντισαν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε η Ελλάδα όχι μόνο να μείνει αμέτοχη στην γεωπολιτική σκακιέρα, αλλά να αυτοαπομονωθεί ιστορικά, γεωγραφικά και γεωπολιτικά, κάτι που ενδεχομένως να οδηγήσει σε δυσμενείς εξελίξεις στο εγγύς μέλλον. Με έναν γεωγραφικό χάρτη ο οποίος συνεχώς συρρικνώνεται ελέω των αλλεπάλληλων αμφισβητήσεων της κυριαρχίας μας από γειτονικά κράτη, με έναν πληθυσμό ο οποίος δημογραφικά πεθαίνει και γηράσκει και με κυριαρχία (αν υπάρχει) επί των εδαφών μας η οποία δίνεται μόνο κατ᾽ έγκριση και αυστηρή επιτήρηση της… Αμερικής, η Ελλάδα ασφυκτιά μέσα στα σύνορα της και αργοπεθαίνει.
Ας μη κατακρίνουν λοιπόν οι διάφοροι δήθεν έγκριτοι αναλυτές τις εξελίξεις στην Ουκρανία με επικλήσεις στο θυμικό μιλώντας περί δικαίου, όταν αφήνουν σκοπίμως ασχολίαστη τη θέση της Ελλάδος σε μια νέα πραγματικότητα που δημιουργείται. Η ιστορία είναι αμείλικτη και οι Ρώσοι δείχνουν διατεθειμένοι να πολεμήσουν για την επιβίωση τους, δίνοντας ένα ισχυρό πλήγμα στο γόητρο των υπερδυνάμεων που μέχρι πρότινος μας παρουσιάζονταν ως ανίκητες. Εάν, όμως, η Ελλάδα δεν αντιληφθεί την σπουδαιότητα των καιρών είτε θα παραμείνει δεμένη στο αμερικανικό άρμα, είτε θα γίνει έρμαιο των εξελίξεων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δε θα είναι καθόλου Ελλάδα και το όραμα για μια εθνικά ανεξάρτητη χώρα θα μοιάζει ολοένα και πιο μακρινό.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/oi-ejelijeis-sthn-oukrania-h-gewpolitikh-nikh-ths-rwsias-kai-to-protektorat#ixzz2wX7tZt6c