Άρθρο του Κώστα Αλεξανδράκη για την εφημερίδα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Θα αναφερθούμε σε δύο περιστατικά της πρόσφατης επικαιρότητας, τα οποία εν πρώτοις όψεως μοιάζουν ασύνδετα, όμως στην ουσία τους συνδέονται με την έννοια της «πολιτικής ορθότητας» και το πώς η συγκεκριμένη έννοια είναι συγκάλυψη εξυπηρέτησης πολιτικών συμφερόντων και «ημετέρων».
Το ένα περιστατικό αφορά μία φωτογραφία που διέρρευσε στον Τύπο από το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, που προκάλεσε σάλο, επικρίσεις, αλλά και την πειθαρχική δίωξη του κρατουμένου που την τράβηξε. Το άλλο περιστατικό αφορά τον σάλο γύρω από το βιβλίο του Κουφοντίνα και τις αντιδράσεις που αυτό προκάλεσε σε πολιτικούς, αλλά και απλούς ανθρώπους, των οποίων οι συγγενείς υπήρξαν θύματα αυτού του ερυθρού σφαγέα.
Η ιστοσελίδα της φυλλάδας του Μπόμπολα, στην προσπάθεια να διαφημιστεί λίγο καλύτερα, παίρνοντας μερικά «κλικ» παραπάνω δημοσίευσε βίντεο από το κελί του Σάββα Ξηρού, στο οποίο ο τρομοκράτης φαίνεται να προβαίνει σε διορθώσεις επί του δικού του βιβλίου, που από ότι φαίνεται θα κυκλοφορήσει συντόμως. Και εδώ είναι που υπεισέρχεται η έννοια της «πολιτικής ορθότητας», αλλά και της βαθιάς υποκρισίας που μαστίζει το εν Ελλάδι κατεστημένο.
Μπήκε κανείς στον κόπο να προσπαθήσει να επιβάλλει κυρώσεις στην φυλλάδα του Μπόμπολα, βρίσκοντας και τον συνεργάτη της, που τράβηξε το εν λόγω βίντεο; Προφανώς και όχι. Ούτε καν στην περίπτωση δημοσιοποίησης απόρρητων στοιχείων δικογραφίας δεν έγινε ανάλογη κίνηση, οπότε στην προκειμένη περίπτωση μάλλον ζητάμε υπερβολικά πολλά.
Το γεγονός ότι η εν λόγω φυλλάδα προβαίνει σε ευθεία διαφήμιση του εν λόγω βιβλίου, αναφέροντας μέχρι και τον εκδοτικό οίκο που θα το εκδώσει, δεν συγκίνησε κανέναν εκ των πολιτικών να κάνει πύρινες δηλώσεις εναντίον του εκδοτικού οίκου και του διαφημιστή Μπόμπολα, όπως στην περίπτωση του Κουφοντίνα. Ούτε το γεγονός έγινε πρώτη είδηση επί μέρες, ώστε να πυροδοτήσει και τις αυθόρμητες αντιδράσεις των υπόλοιπων συγγενών. Ίσως γίνει με την έκδοση του βιβλίου.
Ο Σάββας Ξηρός, παρότι δεν είναι ευρέως γνωστό, έχει εκδώσει άλλα δύο βιβλία, με την βοήθεια της συντρόφου του, Alicia Romero. Και τα δύο βρίσκονται ελεύθερα στο διαδίκτυο, αφότου κυκλοφόρησαν ελεύθερα στα βιβλιοπωλεία. Το ένα είχε κυκλοφορήσει το 2006 και το άλλο το 2009. Καμία αντίδραση δεν είχε πυροδοτηθεί ούτε από τα κανάλια, ούτε από τους πολιτικούς, ούτε από την κοινωνία. Η τελευταία, είναι βεβαίως δικαιολογημένη, αφού ουδέποτε το έμαθε, αφού τα κανάλια σιώπησαν.
Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις περιπτώσεις αυτές; Πρώτον ότι τις προηγούμενες φορές τα βιβλία του Ξηρού δεν είχαν κυκλοφορήσει από κάποιο μεγάλο εκδοτικό οίκο, που θα απαιτούσε την διαφήμιση του εν λόγω βιβλίου, ώστε να μην καταγράψει ζημίες, σε μια εποχή δύσκολη για το βιβλίο. Δεύτερον ότι καλώς ή κακώς την εποχή που εξέδωσε τα βιβλία του ο Ξηρός δεν υπήρχε η καθεστωτική ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση για την λογοκρισία του δημόσιου λόγου. Οι πολίτες ψήφιζαν σε συντριπτικό ποσοστό αυτό που ήθελαν οι εργολάβοι και τίποτε δεν μπορούσε να κλονίσει αυτό το οικοδόμημα.
Τώρα με το καθεστώς να κλυδωνίζεται επικίνδυνα, το καθεστώς αισθάνεται την ανάγκη να ξεκινήσει την συζήτηση για την έναρξη της λογοκρισίας, χάριν «πολιτικής ορθότητας». Όχι, φυσικά, για να φιμώσει τον Κουφοντίνα ή τον Ξηρό. Οι απόψεις τους – έτσι και αλλιώς – βρίσκονται εντός του κοινοβουλίου, θεωρούμενες μάλιστα και κομμάτι του «συνταγματικού τόξου» και συγκεκριμένα της αριστεράς, ασχέτως αποχρώσεως. Το ζητούμενο για το καθεστώς είναι, με πρόφαση τον Κουφοντίνα και τον Ξηρό, να πνίξουν κάθε ελεύθερη φωνή στην Ελλάδα, επιβάλλοντας και στο πνεύμα την δικτατορία της παγκοσμιοποίησης. Γι’ αυτό παρουσιάζονται τα πάσης φύσεως δακρύβρεχτα ρεπορτάζ από τα κανάλια της αμαρτίας, γι’ αυτό και στο παρελθόν ουδέποτε είχε γίνει κάτι τέτοιο.
Αν είναι να ανοίξει συζήτηση για απαγόρευση βιβλίων από τους κατά συρροή δολοφόνους, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει και βιβλία ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για χιλιάδες αυτοκτονιών; Για ανθρώπους που οι πολιτικές τους οδήγησαν εκατομμύρια Έλληνες στην απελπισία και χιλιάδες στον θάνατο;