Η Ρωσία και η Κίνα είναι στρατηγικοί εταίροι. Συνεργάζονται στους G-20, ως μέλη των αναδυομένων δυνάμεων στους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) και στην Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης SCO (Shanghais Cooperation Organization). Ο κύριος στόχος των δυο χωρών σε αυτές και άλλες οργανώσεις είναι η δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου (multipolar world) χωρίς πιέσεις και εκφοβισμούς από τους ιμπεριαλιστές Αμερικανοσιωνιστές. Ένας κόσμος με ένα ισόρροπο οικονομικό σύστημα χωρίς την τεχνητή υπεροχή του πετροδολαρίου και με μια παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Ένας πολυπολικός κόσμος συνεπάγεται εξ ορισμού την απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από την Ευρασία και βεβαίως τον πλήρη αναπροσανατολισμό των γεωπολιτικών σχεδίων των Αμερικανοσιωνιστών, ήτοι περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας.
Στον αντίποδα της πολυπολικότητας οι ΗΠΑ, μετά την αποτυχία των σχεδίων τους στην Συρία και την αυτοδιάθεση της Κριμαίας, εφαρμόζουν μια διεθνή πολιτική διαδικασία η οποία επανειλημμένα στο παρελθόν έχει αποτύχει. Πρώτον εξακολουθούν και κάνουν τολμηρές και ηθικολογικές διακηρύξεις που ουδείς τις πιστεύει, θέτοντας έτσι το κύρος και την αξιοπιστία τους εν αμφιβόλω. Δεύτερον συνεχίζουν να μην παράγουν αξιόπιστη διεθνή πολιτική. Ως απτό παράδειγμα αυτού θυμίζουμε την πολιτική στην Συρία, η οποία ήταν η πλέον ορατή και επιζήμια εφαρμογή της γεωστρατηγικής προσέγγισης μιας διεθνούς πολιτικής για την Μέση Ανατολή που κατέληξε σε αποτυχία.
Η αποτυχία της διεθνούς αυτής πολιτικής συνεχίστηκε και στην κρίση της Ουκρανίας με πομπώδεις διακηρύξεις για δήθεν οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, που ουδόλως βοηθούν στην μη διχοτόμηση της χώρας και ούτε βέβαια εντυπωσιάζουν τους ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά και μπορούν να διακρίνουν τους κομπασμούς της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η παραγωγή διεθνούς πολιτικής απαιτεί αξιοπιστία και πραγματισμό και όχι ηθικολογίες, μεγαλοπρεπή λόγια και πομφόλυγες περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «διεθνούς δικαίου», που πάντα εφαρμόζονται α λα καρτ από τους Αμερικανούς και τους πρόθυμους συμμάχους τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η προσπάθεια διεθνούς απομόνωσης της Ρωσίας, μετά την αυτοδιάθεση και προσάρτηση της Κριμαίας, και η απειλή επιβολής οικονομικών κυρώσεων, για τις οποίες εξακολουθούν να επιμένουν οι Αμερικανοί, θα μπορούσε να έχει βαθιές και καταστροφικές συνέπειες για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Σε περίπτωση επιβολής κυρώσεων η ΕΕ ρισκάρει περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια και οι ΗΠΑ περίπου 20 δισ. δολάρια που αφορούν εμπόριο και επενδύσεις μεταξύ ΕΕ-Ρωσίας και ΗΠΑ-Ρωσίας ετησίως. Εκτός της ΕΕ καμία χώρα δεν προτίθεται να ακολουθήσει τις ΗΠΑ σε αυτό το θέμα. Θα μπορούσε ή θα ήθελε π.χ. η Ινδία ή η Βραζιλία να εφαρμόσει κυρώσεις, ή μήπως η Ιαπωνία και η Νότιος Κορέα; Ουδείς στην κυβέρνηση Ομπάμα το πιστεύει αυτό. Ο Ομπάμα σε αυτό το θέμα είναι διεθνώς απομονωμένος και οι μόνοι που θα τον ακολουθήσουν θα είναι οι «λιλιπούτιοι» ηγέτες της ΕΕ μαζί με τους προδότες πολιτικάντηδες της χώρας μας, με τραγικά αποτελέσματα για την τουριστική μας βιομηχανία.
Η Μόσχα ανά πάσα στιγμή μπορεί να αντιδράσει στην εφαρμογή τέτοιων οικονομικών κυρώσεων. Θα μπορούσε π.χ. να αναθεωρήσει μέρος της πολιτικής της για το Ιράν, την Συρία και την Βενεζουέλα, όπου θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει πολύ πιο μεγάλα γεωστρατηγικά προβλήματα για τις ΗΠΑ από αυτά που ήδη έχουν ως τώρα.
Η προμήθεια πυραύλων S-300 ή S-400 στους Ιρανούς και τους Σύριους θα ήταν μόνο η αρχή. Μην ξεχνάμε βέβαια και τα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν για τους Αμερικανούς από μια εμπλοκή των Ρώσων και των Ιρανών στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, όπου παρουσιάζονται τον τελευταίο καιρό διάφορες ευκαιρίες για διατάραξη και αμφισβήτηση του status quo του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Επίσης, είναι πιθανή μια έτι περαιτέρω ισχυροποίηση των σχέσεων Ρωσίας-Κίνας που θα συμπεριλαμβάνει πωλήσεις high-tech ρωσικών οπλικών συστημάτων στο Πεκίνο και την διπλωματική υποστήριξη των κινεζικών διεκδικήσεων στον δυτικό Ειρηνικό και της εδαφικής διεκδίκησης της Ταϊβάν.
Η κυβέρνηση Ομπάμα είναι πλέον υποχρεωμένη, μετά τα αλλεπάλληλα λάθη της στην Συρία και την Ουκρανία, να αναθεωρήσει την διεθνή της πολιτική, να παύσει να ενεργεί ως τυφλός μινώταυρος και να απομακρυνθεί από την στρατηγική της αντιπαράθεσης με την Ρωσία και της γεωπολιτικής περικύκλωσης αυτής και της Κίνας.
Εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική των Αμερικανοσιωνιστών θα βρεθεί αντιμέτωπη ταυτόχρονα με την Μόσχα και το Πεκίνο, κάτι το οποίο θα είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί. Εξ άλλου δεν έχει παρά να διδαχτεί από δυο αποφθέγματα του σιωνιστή Henry Kissinger: «Μια πολιτική που έχει ξεκινήσει με κακά αποτελέσματα θα μπορούσε κάλλιστα να τελειώσει με ακόμη χειρότερα» και «Το διακύβευμα μιας επιτυχούς πολιτικής δεν είναι το αρχικό της αποτέλεσμα, αλλά το τελικό».
Γ.Λ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/oi-diethneis-energeies-ths-kubernhshs-twn-hpa-ws…-tuflos-minwtauros#ixzz2x9k6or9l
