Zούμε σε ένα κράτος όπου η Δικαιοσύνη ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Ερμηνεύεται σύμφωνα με τα πολιτικά συμφέροντα, τα οποία βέβαια μετά τις αποκαλύψεις, θίγονται ανεπανόρθωτα. Ό,τι και να επικαλεσθούν τώρα εκ των υστέρων, είναι βέβαια υπεκφυγές, οι οποίες δεν πείθουν. Το πολιτικό σύστημα παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Σκοπός του είναι να τρομοκρατήσει το λαό, παραβιάζοντας κατάφωρα το το Σύνταγμα. Συγκεκριμένα για τα ατομικά δικαιώματα δε γίνεται ούτε καν λόγος. Έχουν καταστρατηγηθεί με τον αισχρότερο τρόπο, διότι δεν τα καταπατά μόνο η ξοφλημένη πολιτική ηγεσία, αλλά και συγκεκριμένα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της Δικαιοσύνης εντελώς απροκάλυπτα.
Είναι οφθαλμοφανές ότι ο πολιτικός κύκλος του Σαμαρά διαμορφώνει, εφαρμόζει και ερμηνεύει το Δίκαιο κατά τα πολιτικά του συμφέροντά τα οποία βέβαια υπαγορεύονται από τα αμερικανικά κέντρα. Ας πάμε όμως στην επίμαχη συνομιλία την οποία κάποιοι θεωρούν ως αθέμιτο μέσο και χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη πράξη ως παράνομο αποδεικτικό μέσο που μάλιστα ποινικώς επισύρει ποινή κακουργήματος.
Κατά το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 9 παρ. 1 εδ.2, «η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστος». Τα «εν οίκω», όπως κραυγάζει εννοιολογικώς η λέξη, αντιπαραβάλλεται από τα «εν δήμω». Ο δημόσιος βίος δεν συμπεριλαμβάνεται στο σχετικό άρθρο του Συντάγματος φυσικά. Το έννομο αγαθό που προστατεύει το Σύνταγμα είναι η ιδιωτική ζωή, ο ιδιωτικός βίος. Η πολιτική όμως ξεφεύγει από τον κύκλο της σφαίρας εκείνης και κατατάσσεται στην δημόσια ζωή. Οι πρωτοφανείς πολιτικές διώξεις που υφιστάμεθα, που είναι σίγουρο ότι θα κατατάξουν την (παρα)πολιτική εξουσία του Σαμαρά και τον ίδιο στο βιβλίο Γκίνες, αφορούν ΔΗΜΟΣΙΟ ΒΙΟ. Ως εκ τούτου όχι μόνο δεν αποτελεί παράνομο αποδεικτικό μέσο η ομολογία συνταγματικής εκτροπής από τον Μπαλτάκο στην συνομιλία, αλλά αποτελεί αποδεικτικό μέσο στην επ’ ακροατηρίου διαδικασία. Φυσικά υπάρχουν εισαγγελικές διατάξεις που δέχονται την προσκόμιση και κατ’ επέκταση αξιολόγηση τέτοιων αποδεικτικών μέσων, για το λόγο που προείπαμε, ότι δηλαδή δεν παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή. Αντιθέτως αναφέρονται στο δημόσιο βίο και συγκεκριμένα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Το θέμα όμως που προκύπτει είναι αν προλάβουμε να «χρησιμοποιήσουμε» το αποδεικτικό μέσο της συνομιλίας στην οποία ο Μπαλτάκος ομολογεί την σκευωρία, ή αν μέχρι τότε η (παρά)πολιτική εξουσία, προχωρήσει στην κατάσχεση εκατοντάδων χιλιάδων υπολογιστών και ηλεκτρονικών μέσων, κινητών, I- phone, στην καταργήση της τεχνολογίας και φυλακίσει όσους τολμούν και εκφέρουν αντιρρήσεις.
Aυτά ισχύουν και καθιστούν τη μαγνητοσκοπημένη συνομιλία αποδεικτικό μέσο στο δικαστήριο διότι εκδηλώνεται, όπως ελέχθη, δημόσιο ενδιαφέρον και τα στοιχεία που αναφέρονται και προκύπτουν, αφορούν στοιχεία δημόσιου βίου.
Ας δούμε όμως το ζήτημα αντίστροφα. Η γνωστή και μη εξαιρετέα εισαγγελέας ζητάει να κινηθεί το αυτόφωρο αν αποκαλυφθεί και άλλο βίντεο, και να συλληφθεί όποιος το δημοσιεύει (!). Τέτοια πρεμούρα για να σωθεί και να διασφαλισθεί η δράση της μεγαλύτερης πολιτικής συμμορίας, αυτής της ΝΔ, και όλων των αποκομμάτων που την απαρτίζουν, δεν έχει προηγούμενο. Η άποψη που έχει σχηματίσει ο λαός, ότι δηλαδή, οι συγκεκριμένες διώξεις εκπορεύονται από την πολιτική εξουσία, ενισχύεται από την σκανδαλώδη ανοχή της συγκεκριμένης εισαγγελέως στην δημοσιοποίηση προσωπικών στοχείων που άπτονται της ιδιωτικής ζωής και μόνο.
Στα δελτία του αίσχους των 20.00 δημοσιοποιήθηκαν και δημοσιοποιούνται ακόμη και τώρα προσωπικές στιγμές και οικογενειακές καταστάσεις Συναγωνιστών και Συναγωνστριών με την ανοχή της Δικαιοσύνης. Στοιχεία των δικογραφιών κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι δικηγόροι διωκόμενων βουλευτών του Κινήματός μας εκτύπωναν το πόρισμα κατευθείαν από ηλεκτρονικές εφημερίδες του διαδικτύου!
Η συγκεκριμένη δικαστικός που κόπτεται για την κάλυψη κι άλλων στοιχείων που γκρεμίζουν τις πολιτικές διώξεις, και εμποδίζει το ξεμπρόστιασμα της χούντας Σαμαρά, σφυρίζει αδιάφορα στην πρωτοφανή παραβίαση της ιδιωτικής σφαίρας, της οικογενειακής και ειδικότερα της ιδιωτικής ζωής των Χρυσαυγιτών.
Το ατομικό δηλαδή δικαίωμα του άρθρου 9 παρ. 1 του Συντάγματος δεν υφίσταται όταν αφορά μέλη, στελέχη και υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής.
Αυτή είναι η δημοκρατία τους και αυτά τα αίσχη ισχύουν μόνο στο κράτος του Σαμαριστάν. Τα ατομικά δικαιώματα στο ολοκληρωτικό παρακράτος του Σαμαρά, απλώς, ΔΕΝ υφίστανται.
Γεώργιος Σύρος, νομικός, Τ.Ο Μαγνησίας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-paranomo-ths-omologias-kai-to-nomimo-ths-parabiashs-ths-idiwtikhs-sfaira#ixzz2yU8dVNmP
