Ο μελετητής της Ιστορίας και της Ανθρώπινης Παράδοσης παρατηρεί ότι ο Πόλεμος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τους. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτήν την πλούσια πολεμική παράδοση του Ανθρώπου, ο Πολεμιστής χρησιμοποίησε διάφορα μέσα για να πετύχει τον σκοπό του, την εξουδετέρωση και την εξόντωση του εκάστοτε εχθρού. Ένα από αυτά τα μέσα αποτελούν τα όπλα, τα οποία εξελίσσονται και τελειοποιούνται μαζί με τις εξελίξεις του ίδιου του Πολιτισμού. Τα όπλα, επομένως, είναι εργαλεία του Πολέμου. Εργαλεία, όμως, με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, καθώς δεν έχουν την άμεση ιδιότητα της δημιουργίας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμαστε στα κοινά εργαλεία που γνωρίζουμε, αλλά την ιδιότητα της καταστροφής. Ευρισκόμενα στα σωστά χέρια και με την ορθή χρήση τους συμβάλλουν στην καταστροφή του εισβολέα, του εχθρού και γενικότερα στην αντιμετώπιση του αντιπάλου, όποια μορφή και αν αυτός έχει.
Αναμφίβολα, ένα από τα πιο αποτελεσματικά και πολυχρησιμοποιημένα όπλα στην Ανθρώπινη Ιστορία είναι το Σπαθί, του οποίου η προέλευσή μάς διαφεύγει στην αχανή έκταση του παρελθόντος. Δεν αρκεί, ωστόσο, μόνο η πρακτική σημασία που αναμφισβήτητα έχει το Σπαθί. Για να αντιληφθούμε την πραγματική του αξία, ως ένα όπλο αρχέτυπο και να διεισδύσουμε στην ουσία του, θα πρέπει να εμβαθύνουμε στους διάφορους συμβολισμούς, που αυτό εξέλαβε μέσα από τους Μύθους, τους Θρύλους και τα Έπη πολλών παραδοσιακών πολιτισμών. Επίσης, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν και την Αξία που δόθηκε στο Σπαθί από Εκείνους που είχαν την Τιμή και το Καθήκον να το χρησιμοποιήσουν για την Υπεράσπιση των Αιώνιων Αξιών, της Πατρίδας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης. Καταρχάς, αυτό που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι το Σύμβολο, με την παραδοσιακή του έννοια, αποτελεί την κρυσταλλοποιημένη μορφή μιας Ανώτερης Ιδέας. Το Σύμβολο είναι η γέφυρα μεταξύ της αντίληψής μας και της Ιδέας που αυτό φέρει μέσα του και πολλές φορές μας βοηθάει να αντιληφθούμε πολύ περισσότερα πράγματα γι’ αυτήν την Ιδέα από οποιαδήποτε άλλη περιγραφή.
Το Σπαθί, λόγω των μοναδικών ιδιοτήτων που έχει, χρησιμοποιήθηκε ως Σύμβολο σε πολλούς Παραδοσιακούς Μύθους και Ιστορίες Εθνών. Στην Αρχαία Ελλάδα, καταρχάς, έχουμε τον Αιγέα, πατέρα του Θησέα, ο οποίος έκρυψε το Σπαθί και τα σανδάλια του κάτω από έναν βράχο, με την προϋπόθεση να τα πάρει ο γιος του, όταν θα μεγάλωνε και θα ήταν ικανός και δυνατός να σηκώσει τον βαρύ βράχο. Ας μην ξεχνάμε, επιπλέον, τον καταλυτικό ρόλο που έχει το Ξίφος στο πρόβλημα του Γόρδιου Δεσμού. Όπως απέδειξε ο Μέγας Αλέξανδρος, οι Γόρδιοι Δεσμοί δεν λύνονται αλλά κόβονται! Στην Βρετανία, στον Μύθο του Βασιλιά Αρθούρου, παρουσιάζεται το Θρυλικό Εξκάλιμπερ, το οποίο δημιουργήθηκε από το υλικό ενός μετεωρίτη, που έπεσε στην Γη. Μόνο αυτός που κατέχει την Αγνή Αρετή μπορεί να το βγάλει από τον βράχο, όπου ήταν καρφωμένο. Τότε εμφανίζεται ο Αρθούρος, Σύμβολο του Ενάρετου Ανθρώπου, που προσπαθεί εκεί που οι άλλοι απέτυχαν και επιτυγχάνει να τραβήξει το Σπαθί και να το απελευθερώσει. Μέσα από το επίτευγμα αυτό πήρε δικαιωματικά τον θρόνο της Αγγλίας, η οποία μέχρι τότε ήταν διασπασμένη, και την ένωσε κάτω από την Σιδερένια του Θέληση. Ο ίδιος, σχεδόν, συμβολισμός υπάρχει και στην Σκανδιναβική παράδοση, όπου ο Σίγκμουντ είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει το Νότουγκ, το Σπαθί των Βολσούνγκ, μέσα από την Βελανιδιά, που ο ίδιος ο Όντιν είχε τοποθετήσει. Κατά την Ιαπωνική παράδοση, το Σπαθί ήταν ένας από τους «τρεις θησαυρούς» που έδωσαν οι θεοί στους αυτοκράτορες, ενώ για τους Πολεμιστές-Ιππότες Σαμουράι αποτελούσε τον λόγο ύπαρξής τους. Ονομαζόταν Κατάνα και ως «ψυχή του πολεμιστή» είχε την ιδιότητα να τον συνδέει με το Ιερό πνεύμα του Πολέμου. Ο Καλλιτέχνης του Σπαθιού δεν ήταν απλώς ένας τεχνίτης, αλλά ένας καλλιτέχνης με βαθιά μυστικιστική τάση και η κατασκευή ενός Σπαθιού αποτελούσε μια ολόκληρη τελετουργία, η οποία γινόταν στον ιερό χώρο του εργαστηρίου του. Κάποιοι απ’ αυτούς είχαν αφιερώσει ολόκληρη την Ζωή τους στην σφυρηλάτηση της λάμας, κατευθύνοντας τον νου τους σε ανώτερες σκέψεις, έτσι ώστε αυτή να μην φορτιστεί αρνητικά. Επίσης, έδιναν σε κάθε ένα μέρος της Κατάνα και έναν ειδικό Συμβολισμό. Η λάμα συμβόλιζε τον ουρανό, ενώ η κόψη την Θεότητα που είναι ικανή να καταστρέφει ή να δημιουργεί. Η λαβή εντός της θήκης ήταν ένας σύμβολο της αθάνατης ψυχής μέσα στο φθαρτό σώμα. Χαρακτηριστική φράση των Σαμουράι, που καταδεικνύει την σημασία του Σπαθιού και της ορθής χρήσης του, ήταν η εξής: «Μην ξεθηκαρώσεις χωρίς Λόγο. Μην θηκαρώσεις χωρίς Τιμή».
Το Σπαθί, ως Σύμβολο, δεν λείπει και από την Ορθόδοξη Παράδοση. Ο Παράδεισος φυλάσσεται από Αγγέλους με πύρινα ξίφη, οι οποίοι κρατούν μακριά το κακό. Βλέπουμε, επίσης, να το φέρουν πολλοί από τους Αγίους της Εκκλησίας στις διάφορες παραστάσεις (π.χ. Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος), αποτελώντας ένα εργαλείο αφιερωμένο στο θέλημα του Θεού. Ανάλογη Αξία είχε το Σπαθί και για τους Ιππότες των ευρωπαϊκών ταγμάτων του μεσαίωνα, οι οποίοι εξάσκησαν μέσω αυτού τις Αρετές της Ανδρείας, της Τιμής και του Καθήκοντος. Με το Σπαθί χριζόταν κάποιος Ιππότης, εφόσον πρώτα είχε αποδείξει την Αξία του και έπειτα έπαιρνε το δικό του ξίφος, ευλογημένο από τον Ιερέα. Σύμφωνα με την Ιπποτική θεώρηση, το Σπαθί είναι όμοιας σπουδαιότητας με τον Σταυρό, δημιουργημένο για την διαφύλαξη της Δικαιοσύνης και του Ιπποτικού Πνεύματος. Ένας ακόμη σημαντικός συμβολισμός, που συναντάμε στα πλαίσια της Δυτικής Ιπποτικής Σκέψης και παράδοσης, είναι το Σπαθί καρφωμένο σ’ έναν μαύρο κύβο (κάτι αντίστοιχο με τον βράχο στον Μύθο του Αρθούρου). Ο μαύρος κύβος είναι σύμβολο του υλικού επιπέδου, του εκδηλωμένου ορατού κόσμου, ενώ το Σπαθί αποτελεί την Θεία Πνευματική Βούληση, που διεισδύει στο αδρανές υλικό επίπεδο για να το αναταράξει και να το διαμορφώσει. Είναι ουσιαστικά το πάντρεμα μεταξύ Ουρανού και Γης, η ένωση των δύο κύριων αρχών του Σύμπαντος, απ’ όπου προκύπτει η δημιουργία.
Σ’ όλες τις περιπτώσεις, λοιπόν, το Σπαθί αποτελεί ένα πολύ χαρακτηριστικό και ξεκάθαρο σύμβολο του Πνεύματος, το οποίο είναι δεσμευμένο στην αδρανή ύλη (βράχο ή ξύλο). Μόνο αυτός που κατέχει την Αρετή της Βούλησης, της Σοφίας και της Αγνότητας είναι ικανός να απελευθερώσει το Πνεύμα από τα δεσμά και μέσω αυτού να επιτελέσει κατορθώματα στην υπηρεσία της Δικαιοσύνης, της Αλήθειας, όλων των Αιώνιων Αξιών, κατατροπώνοντας τις δυνάμεις του κακού και επαναφέροντας την Τάξη, την Ισορροπία και την Ευημερία στους Ανθρώπους. Συν τοις άλλοις, το Σπαθί συμβολίζει την Δύναμη, την Επαγρύπνηση, την Αυταπάρνηση και την Τιμή του Πολεμιστή, την Ανδρεία και την Υπηρεσία του απέναντι στην Πατρίδα, την Δικαιοσύνη και τον Θεό. Οι παραδοσιακές κοινωνίες δεν έχουν ποτέ προσδιορίσει το Σύμβολο ως μια υποτιθέμενη διακόσμηση άνευ ουσιαστικού περιεχομένου. Το Σύμβολο είναι ο δυναμικός μεσολαβητής ανάμεσα σε Εμάς και το περιβάλλον μας, συγκεντρώνοντας Αισθητική και Ηθική. Είναι φορέας των Αξιακών Αρχών, αλλά ταυτόχρονα είναι και αποτελεσματικό ως προς την δραστικότητά του.
Σ’ ένα πιο μεταφυσικό επίπεδο το Σπαθί, μέσα στους παραδοσιακούς Μύθους των Πολιτισμών και λόγω της αμεσότητας, της καθετότητας και της καθαρότητας του Ατσαλιού, στέκει σαν το πιο αντιπροσωπευτικό Σύμβολο του Πνεύματος, το οποίο διεισδύει στην ύλη για να την εξευγενίσει, να την καλλιεργήσει και να μεταλλάξει τα αρνητικά της στοιχεία. Ο Άνθρωπος και το Σπαθί -και κατά συνέπεια ο Πόλεμος- αποτελούν τους κρίκους ενός Παντοτινού Δεσμού. Ανδρισμός είναι η Ικανότητα να σηκώσεις το Σπαθί, να είσαι ο Άνδρας του Πολέμου! Το κεντρικό στοιχείο του Ανδρισμού είναι ο Ηρωισμός, μια ιδιότητα που δυστυχώς εκλείπει όλο και περισσότερο στις βαθειά παρακμάζουσες σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες του πολυπολιτισμού και της ομοφυλοφιλίας. Ο Νέος του μίζερου σήμερα χάνει σταδιακά όλα εκείνα τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που τον διέκριναν στο παρελθόν από το άλλο φύλο και του καλλιεργούσαν Πολεμικές Αρετές, αφού του φανέρωναν την πραγματική του θέση μέσα στην Φύση και την Κοινωνία, την θέση του Αγωνιστή και του Δημιουργού. Η Ανδροπρέπεια είναι μια σύνθετη λέξη, από τα συνθετικά Άνδρας και Πρέπει. Ποια είναι, όμως, η μοίρα της ξεχωριστής αυτής ιδιότητας σε μια αδιάφορη απόλεμη κοινωνία γραφειοκρατών και τεχνοκρατών;
Στην άθλια ποιοτικά εποχή μας, τομείς όπως η Λογοτεχνία, με το παρακλάδι της Ηρωικής Φαντασίας, και η Μουσική, με κάποια σύγχρονη ηχητική μορφή (π.χ. Heavy Metal), μπορούν να δημιουργήσουν μια θετική εναλλακτική ατμόσφαιρα Αίματος, Βίας, Πολέμου, Μάχης, Αγώνα και δίνουν τα πρώτα, τουλάχιστον, ερείσματα για να ανακαλύψει κάποιος το πραγματικό νόημα του Ανδρισμού. Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από την επιφάνεια κρύβεται ό,τι αποκαλούμε Ηρωικό Τρόπο Ζωής, όπως ακριβώς πίσω από την Ιδέα του Πολέμου αναπτύσσεται το δίπτυχο εξωτερικής-εσωτερικής σύγκρουσης. Σε αυτά τα πλαίσια, το Σπαθί αποτελεί ένα διαχρονικό Σύμβολο Ανδρισμού και Πολεμικής Αρετής, πρεσβεύει -με την Συμβολική του όψη- Αρχές και Αξίες ξεχασμένες, περιφρονημένες, συκοφαντημένες στην σημερινή εποχή, που στέκονται μακριά από την σύγχρονη επιβεβλημένη αντίληψη και τον ανάλογο τρόπο ζωής. Αγωνιζόμαστε έτσι ώστε αυτές οι Αρχές και οι Αξίες να ξυπνήσουν και πάλι στις καρδιές των Ελλήνων και να ανυψωθούν ξανά εκεί, όπου τους αρμόζει.
Κηρύσσουμε την επιστροφή σ’ έναν Ηρωικό Τρόπο Ζωής. Το Σπαθί πρέπει, για άλλη μια φορά, να τραβηχτεί από τον βράχο, όχι πια από κάποιον υπαρκτό ή μυθικό Ήρωα του παρελθόντος, αλλά από Εμάς τους ίδιους, επειδή πρέπει να μεταλλάξουμε του εαυτούς μας σε κάτι πολύ Καλύτερο, πολύ Ανώτερο. Να ανυψώσουμε το Πολεμικό μας Πνεύμα σπάζοντας την αλυσίδα της σκλαβιάς και της παρακμής, στα οποία είναι δεσμευμένα έτσι ώστε να αλλάξουμε τον Κόσμο. Αυτά τα Ιδανικά, όμως, δεν είναι δυνατόν να αναγνωρισθούν από τιποτένιους και πλαδαρούς αστούς, που ζουν στον κόσμο του τίποτα και, ως φυσικό επακόλουθο του χαμηλού τους επιπέδου, διακρίνουν μόνο το χέρι που κραδαίνει το Σπαθί και όχι το Ωραίο, Βλοσυρό αλλά Καθάριο βλέμμα του Πολεμιστή που ατενίζει με Σοβαρότητα, Υπερηφάνεια και Αισιοδοξία το Μέλλον, ακριβώς επειδή Αυτός θα είναι ο Δημιουργός του. Όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού: «Η Τάξη της Τιμής καλείται να σταθεί εκεί που οι άλλοι πέφτουν». Η δική μας Τάξη, η Τάξη της Τιμής και του Αίματος, της Υπεράσπισης των Αιώνιων Ελληνικών Αξιών ενάντια σ’ όλες τις αντιξοότητες και την ύπουλη πολεμική των ποικίλων εχθρών μας, κρατεί το Σπαθί τεντωμένο, γνωρίζοντας ότι εκεί που τελειώνει η άκρη του αρχίζει ο Αγώνας για την Κυριαρχία του Κόσμου!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-spathi-kai-o-andras-tou-polemou#ixzz2ylFrOuNU