Δε με τρομάζει η φυλακή. Δε με τρομάζουν τα κελιά και οι χειροπέδες. Με τρομάζει που οι νέοι μεγαλώνουν δίχως ιδανικά. Χωρίς πίστη στην Πατρίδα. Όχι, δε με τρομάζουν τα λιγοστά επισκεπτήρια και ο ελάχιστος χρόνιος. Με τρομάζουν τα ψέματα που λένε κάθε μέρα τα μέσα μαζικής εξαπάτησης. Δε με τρομάζουν τα κλειδωμένα βράδια και μεσημέρια. Με τρομάζει το μίσος των πολιτικών για την Πατρίδα. Με τρομάζει που κάθε λογική σκέψη τη βγάζουν παράλογη και ακραία. Δε με τρομάζει η αναμονή στο καρτοτηλέφωνο και ο λίγος χρόνος. Με τρομάζει η ευκολία με την οποία ξεπουλάνε τη γη μας. Χωρίς δεύτερη σκέψη και δισταγμό. Όχι δε με τρομάζει που μπορεί να βρεθώ χωρίς γονείς. Μόνο με τρομάζει η απάθεια και η αδιαφορία. Δε με τρομάζει τίποτα από αυτά που περιμένουν ορισμένοι να με τρομάξουν. Δε με τρομάζει η αναμονή, ούτε το άδικο, ούτε ακόμα και οι άνανδρες επιθέσεις λεκτικές και μη. Και η απάντηση είναι μία: Πιστή μέχρι το τέλος στην Ιδέα.
Ζήτω η Νίκη!
Ουρανία Μιχαλολιάκου