Δυστυχώς οι καταλύσαντες το πολίτευμα δικαστές κρύβονται και τους προφυλάγει το διαπλεκόμενο σύστημα εξουσίας. Η όλη πολιτική κατάσταση μου έφερε στο νου μία παρόμοια συνταγματική εκτροπή της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
Στις 23 Ιουνίου 1874 προκηρύχθηκαν εκλογές τις οποίες κέρδισε, με αμφιλεγόμενο τρόπο, ο Δημήτριος Βούλγαρης. Ωστόσο δεν είχε εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία των 95 εδρών επί συνόλου 190. Διέθετε μόνον 82 έδρες. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να ψηφίζει νόμους με την μειοψηφία. Η μέθοδος που μετήλθε ήταν η μη έγκαιρη ή η καθόλου ειδοποίηση των βουλευτών της αντιπολίτευσης.
Έτσι προσήρχοντο στο κοινοβούλιο οι 82 βουλευτές του μαζί με λίγους της αντιπολίτευσης, συμπληρώνονταν ο απαραίτητος αριθμός των 95 βουλευτών και ψηφίζοντο τα νομοσχέδια. Ο πρόεδρος της βουλής Ιωάννης Ζάρκος ήταν της παράταξης του Βούλγαρη. Ορισμένοι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές όταν κατάλαβαν την σκευωρία απεχώρησαν από την βουλή. Όμως η ψηφοφορία συνεχίζοταν.
Η δικαιολογία του προέδρου για την συνέχιση της ψηφοφορίας ήταν ότι δεν απεχώρησαν επίσημα και άρα θεωρούνται παρόντες. Οι έντονες διαμαρτυρίες του προέδρου ενός αντιπολιτευτικού κόμματος του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου δεν άλλαξαν την κατάσταση. Με αυτόν τον τρόπο, τον αντισυνταγματικό ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του 1875 και άλλα σημαντικά νομοσχέδια. Μετά από τρίμηνη διακοπή η βουλή ξανασυνεδρίασε στις 2 Δεκεμβρίου του 1874. Οι διαμαρτυρίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την ακυρότητα της προηγούμενης συνεδρίασης και ψηφοφορίας έπεσαν στο κενό. Σύσσωμη η αντιπολίτευση απεχώρησε.
Η κυβέρνηση διέθετε 82 βουλευτές από τους 95 που απαιτούνταν (επί συνόλου 190). Στην αίθουσα παρίσταντο 84 βουλευτές. Ο πρόεδρος Ιωάννης Ζάρκος συνέχισε την συνεδρίαση παραβιάζοντας το σύνταγμα. Η παραβίαση του συντάγματος συνεχίστηκε και στην επόμενη συνεδρίαση της 19ης Μαρτίου 1875. Παρόντες ήταν 92 βουλευτές. Ο πρόεδρος της βουλής Ρεβελιώτης «είδε» απαρτία.
Τότε, εφημερίδες της εποχής δημοσίευσαν στα πρωτοσέλιδά τους, όλα τα ονόματα των βουλευτών που έλαβαν μέρος στην συνταγματική εκτροπή, στον ευτελισμό του κοινοβουλίου και των θεσμών. Αποκαλούσαν δεν αυτούς «στηλίτες». Το όνομα αυτό προέρχοταν από την συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να χαράσσουν τα ονόματα των προδοτών της πατρίδας σε μαρμάρινες αναθηματικές στήλες και αυτές να τοποθετούνται σε εμφανή σημεία στην πόλη, ώστε το όνειδος της προδοσίας τους να είναι αιώνιο. Τα πολιτικά γεγονότα που περιγράφηκαν έμειναν στην ιστορία ως «στηλιτικά», από αυτά δημοσιεύματα.
Οι βουλευτές που κατέλυσαν το σύνταγμα, γίνονταν αντικείμενο σφυριγμάτων, αποδοκιμασιών, χλευασμού και ύβρεων από τους απλούς πολίτες σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους. Άλλοι δε τους έφτυναν δημοσίως. Σε εστιατόρια αρνήθηκαν να προσφέρουν φαγητό στον πρόεδρο της βουλής Ρεβελιώτη ή έδιωξαν κυβερνητικούς βουλευτές της επαρχίας από ξενοδοχεία, με το πρόσχημα ότι θα ενοικιάζοταν σε άλλους πελάτες.
Υ.Γ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε ως φάρσα και άλλοτε ως κωμωδία…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-katalush-tou-politeumatos-to-1874-kai-to-2014#ixzz30MF8QJvL