Έναυσμα της μικρής αυτής, χιουμοριστικής κατά το μάλλον ή ήττον, παρέμβασης, αποτέλεσε ένα πρόσφατο στιγμιαίο γλωσσικό λάθος του Αλέξη Τσίπρα στην προσπάθειά του να χαρακτηρίσει την παρούσα κυβέρνηση ως «μαριονέτα της Μέρκελ». Την είπε «μαργιονέζα»! Όντως, αυτή ίσως να ήταν μια καταλληλότερη λέξη, πιο ακριβής, le mot juste δια τους θιασώτες της γαλλικής κουλτούρας, ένας συνδυασμός «μαριονέτας» και «μαγιονέζας», προσδιοριστικός της υδαρούς και ετεροκίνητης πολιτικής σκηνής, αν και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα μπορεί εύκολα να υπερπηδήσει, έστω και «σύριζα», τον προσδιορισμό που ο ίδιος προσέδωσε στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Από καθαρά γλωσσολογικής άποψης, είναι γνωστή η απορία των επιστημόνων που ασχολούνται με τα της γλώσσης (όχι πάντα αυστηρά στο πεδίο της ειδικότητάς τους, καθότι ένιοι εξ αυτών, είναι και καθ’ έξιν «γλύφτες» του κατεστημένου) σχετικά με την απουσία λέξεων σε κάθε γλώσσα, που θα μπορούσαν να υπάρχουν με βάση την ηχητική τους αρμονία και σύνθεση, αλλά παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχουν.
Η άγνωστη αυτή γλωσσολογική περιοχή, η terra incognita της εν δυνάμει δημιουργίας, παραγωγής και νοηματοδότησης νέων ή υβριδικών λέξεων, που θα μπορούσαν να σημάνουν νεοπαγή ή ατελώς προσδιοριζόμενα από το τρέχον λεξιλόγιο σημαινόμενα (καινούργια φαινόμενα, νεοεμφανιζόμενες κοινωνικές καταστάσεις, επιστημονικές εφευρέσεις, ανθρώπινες ανακαλύψεις ή ακόμη νεφελώδεις συλλήψεις του μυαλού, και τα συναφή) αποτελεί τον προνομιακό χώρο των πάσης φύσεως ποιητών και ευφυολόγων, οι οποίοι συνηθίζουν να επιδίδονται, με κυμαινόμενο βαθμό επιτυχίας, στο άθλημα της λογοπλαστικής συνουσίας ή λεκτικής παρθενογένεσης. Αποτελεί επίσης και χώρο των πολιτικών εκείνων, που μπερδεύουν συνεχώς την σφάλλουσα γλώσσα τους (lapsus linguae, είδος γλωσσικού «σαρδάμ» «σημιτικής» γενεαλογίας), ή ακόμη και τον γραπτό τους λόγο (lapsus calami, ένα είδος από γραπτό σαλάμι), λόγω ακριβώς της συγκεχυμένης και ισχνής νοηματικής συλλογιστικής που υφέρπει εις το βάθος, ή ελλείψει αυτού, εις την επιφάνεια των εγκεφάλων τους.
Οι λεκτικές μεταλλάξεις τους, όπως και η πλειονότητα των βιολογικών μεταλλάξεων, δεν έχουν υψηλή πιθανότητα αγοραίας επιβίωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι «ευεργετικές» εξαιρέσεις που εκπηγάζουν από την αγχίνοια κάποιων ταλαντούχων αγορητών (λεκτικών μαυραγοριτών). Η «μαργιονέζα» του Τσίπρα, θεωρώ ότι είναι μία από αυτές!!!
Μια άλλη εκπεμφθείσα προ διετίας «τσίπρια» (όχι κύπρια) έκφραση, σε πτώση γενική, ήταν αυτή που πήρε την θέση της «υποσαχάριας Αφρικής» σε τηλεοπτικό του μήνυμα ή συνέντευξη, δεν μπορώ να θυμηθώ τι από τα δύο ήταν ακριβώς. Ίσως διότι υποσυνείδητα θεώρησε πολύ μπανάλ και λαϊκή αυτήν την έκφραση που χαρακτηρίζει την εκείθεν της Σαχάρας Αφρική, και γι’ αυτό την υποκατέστησε με την καθαρευουσιάνικη απομίμησή της, που όμως αντί Σαχάρας αναφέρονταν σε τεύτλα, σακχαροκάλαμα και συναφείς σακχαρούχους σχηματισμούς (καλαμιώνες πάσης φύσεως όπου έκαστος ιππεύει το δικό του καλάμι, σακχαρώδη διαβήτη και λοιπά παρόμοια).
Είπε λοιπόν o Αλέξης Τσίπρας, αφού πρώτα αμφιταλαντεύτηκε για κλάσματα του δευτερολέπτου ως προς την ορθότητα του λεκτικού του εγχειρήματος: «της υποσακχάρεως Αφρικής»!!!
Για άλλους πάλι λόγους, σχέσιν έχοντας με τις δυνατότητες και τα όρια εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας, δομικά διαφορετικής της μητρικής του, κλασσικές έχουν πλέον καταστεί οι αποφθεγματικές (κατ’ άλλους αποχρεμπτικές) εκφράσεις του Γεωργίου Γοδεφρείδου (Jeffrey) Παπανδρέου, του νεωτέρου (junior): «όλοι στις κάλτσες», «μηδέν εις το πηλίκιον» και «λεφτά υπάρχουν» (είδος ονειρώξεως γύρω από μια προσπάθεια σύναψης ερωτικής σχέσεως επί χρήμασι).
Υψηλότερων γλωσσολογικών και εννοιολογικών προδιαγραφών υπήρξε αναμφισβήτητα η δημηγορία του προέδρου της ευώδους ΑΝΕΛ (κατά το «σανέλ») επί των «διακεκαυμένων» θεμάτων του Αιγαίου» το οποίο κατά τον κ. Καμμένο είναι γεμάτο όχι από πετρέλαιο αλλά από «υδατάνθρακες»!!! Κι εμείς οι αφελείς νομίζαμε ότι ήταν γεμάτο με «υδρογονάνθρακες». Τελικά, «υδατ-άνθρακες ο θησαυρός»!!!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/politika-idiolekta#ixzz31noUTH5U