του Χρίστου Γούδη
«Πίσω στους τάφους σας»
Άμλετ, Σαίξπηρ
Εδώ και καιρό, λόγω της κρίσης που προήλθε από την ακρισία, αναλγησία, ακαταλληλότητα, αλαζονεία και απληστία των ταγών μας, οι φτωχοδιάβολοι Έλληνες, οι «ταπεινοί και καταφρονεμένοι», άρχισαν να βρίσκουν σταδιακά καταφύγιο, άλλοι στην κατάψυξη της ημετέρας «παλαιολιθικής» κουκουεδίας, κάποιοι στην «μεταλλαγμένη», «δημοκρατική» και «προοδευτική» ή εναλλακτικά, «τρανσέξουαλ», «ντοπαρισμένη» και «παρακμιακή» αριστερά, και άλλοι, οι νεότεροι και δυναμικότεροι των Ελλήνων, σύμφωνα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων έγκριτων πανεπιστημιακών ερευνητών, στις φτερούγες του «εθνικιστικού αετού» της Χρυσής Αυγής.
Όμως, αμέσως μετά την ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού που δημιούργησαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών της 18ης Μαΐου 2014, μέσα από την προσέλκυση ψηφοφόρων από υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους, στους οποίους μετακυλήθηκε έντεχνα το πελατειακό κράτος, μέσω των πραγματικών ή φανταστικών δυνατοτήτων τους να προσφέρουν την ελπίδα προσωρινής εργασίας «για ένα κομμάτι ψωμί» στους ψηφοφόρους και τα παιδιά τους («πωλείται ελπίς» τουτέστιν «πωλείται αέρας έναντι ψήφων»), το σύστημα, φοβούμενο την συμπαγή ανάδυση της Χρυσής Αυγής ως κόμματος με μελλοντικές προοπτικές εξουσίας, επιστράτευσε τον εξορκισμό ως διαδικασία απόταξης του «ναζιστικού σατανά» από τα σωθικά της κοινωνίας μας.
Η απειλή ενός επερχόμενου εντός της εβδομάδος τιμωρητικού εθνικισμού για όλους εκείνους που έριξαν «τα άγια τοις κυσί», σήμανε συναγερμό για την περιστολή των εν δυνάμει υποστηρικτών της κάθαρσης και των «φασιστικών» αλλά καθαρών λαϊκών χεριών της. Στα πλαίσια του ζωώδους ενστίκτου αυτοσυντήρησης των παχυλά μισθοδοτούμενων «βολευτών» και «ευρωκηφήνων», επιστρατεύτηκε πάραυτα, από την κατοχική (από τους «βασικούς της μέτοχους») τηλεόραση, ένα ολόκληρο «ποτάμι» από νεκροζώντανες φιγούρες του μουχλιασμένου από τη σήψη παρελθόντος (και μέλλοντος;) πολιτικού κόσμου, με την παρανοϊκή και απονενοημένη ελπίδα ότι, οι ρακένδυτοι πλέον Έλληνες ραγιάδες, θα εκτιμήσουν την τιμή που τους κάνουν να αποτανθούν σε αυτούς, έστω εκ του μακρόθεν, ώστε να σπεύσουν προσκυνούντες και πειθαναγκαζόμενοι να εγείρουν οι ίδιοι ανάχωμα κατά της δικής τους σωτηρίας, αποκηρύσσοντας εαυτούς και αλλήλους.
Ανεσύρθησαν λοιπόν, μεσούσης της νυκτός, από τους τάφους τους και εσύρθησαν στα τηλεοπτικά παράθυρα, τραπέζια, καναπέδες, τζάκια και αποχωρητήρια, τα τζίτζιρα, τα μίτζιρα τα τζιτζιμιτζιχότζιρα που μαζί με τον Ρουμπή, τον Κουμπή, τον Ρουμποκομπολογή, άρχισαν να εξορκίζουν, να ξεματιάζουν, να καταριούνται, να αφορίζουν και να αποτάσσονται τη Χρυσή Αυγή. Όμως, ο χορός των φαντασμάτων έχει από τη φύση του ημερομηνία λήξεως, καθότι «πρωΐ-πρωΐ με την αυγούλα» οι εγερθέντες εκ νεκρών θα επανέλθουν, οριστικά πλέον, στα μακάβρια μνήματά τους, καθώς το ανατέλλον φως του ηλίου θα σημάνει παράλληλα και το τέλος της νύχτας των βρυκολάκων…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/to-telos-ths-nuchtas-twn-brikolakwn#ixzz32h3sAkex