Η στρατηγική αξία της Ελλάδας, ίσως και να είναι πιο σημαντική σήμερα, από ότι ήταν την περίοδο του Ψυχρού πολέμου.
Είναι κομβικής σημασίας για τη νέα διεθνή πολιτική πραγματικότητα, οι κυοφορούμενες εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, που περιλαμβάνει και τις δύο ακτές της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (Ευρωπαϊκές και Αφρικανικές) , την ευρύτερη Μέση Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Μια ενιαία γεωγραφική περιοχή υψίστης στρατηγικής αξίας, αλλά και επιδεινούμενης αστάθειας. Χαρακτηριστικό της ρευστότητας στην περιοχή είναι ότι παλιές ισχυρές συμμαχίες έχουν ανατραπεί και δημιουργούνται νέες στη βάση κοινών συμφερόντων. Για παράδειγμα, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ ενώθηκαν κατά του Ιράν και κατά της δρομολογούμενης προσέγγισης ΗΠΑ – Ιράν! Επίσης , εντυπωσιακά είναι τα διπλωματικά «ανοίγματα» του Ισραήλ προς τη Ρωσία!
Ας θυμηθούμε το ενδιαφέρον της Ρωσίας, όταν το 2013 ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας Σ. Σοιγκού στις συνομιλίες που είχε με τον εθνοπροδότη και μνημονιακό κόλακα πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, κατέστησε σαφές, το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την περιοχή μας. Ένα ενδιαφέρον, που εκδηλώνεται με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Μόσχα, αλλά και με την παρουσία πολεμικών πλοίων του Ρωσικού Στόλου στην Μεσόγειο.
Η Ρωσία θεωρεί την Ελλάδα στρατηγικό εταίρο για τα σχέδιά της και επενδύει στην αναθέρμανση των ελληνορωσικών σχέσεων . Ο ρώσος Υπουργός Άμυνας ζήτησε να υπάρξουν διευκολύνσεις από ελληνικές ναυτικές βάσεις, στα ρωσικά πολεμικά πλοία. Ένα ρωσικό αίτημα, που έθετε τη μνημονιακή συγκυβέρνηση ενώπιων σοβαρών διλημμάτων. Διλημμάτων που έμειναν μόνον σε αυτή τη βάση μιας και δεν προέβη κανείς σε σαφή και ξεκάθαρη απάντηση της Χώρας μας απέναντι στην υπέρτερη δύναμη.
Η Ελλάδα αρνείται να πάρει πολιτική θέση απέναντι στις ΗΠΑ και αποτέλεσμα πλέον της δυνητικής της οικονομικής κατάστασης που της επέβαλαν οι εθνοπροδότες εγχώριοι και ευρωπαίοι γίνεται απαθής όπως φαίνεται θεατής μιας καινούριας συμμαχίας, μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Η σύμβαση ουσιαστικά εδραιώνει την παρουσία της Μόσχας στην τεράστια και ενεργοβόρα κινεζική αγορά, τη στιγμή που η κρίση στην Ουκρανία έχει γεννήσει ανησυχίες για τη μακροπρόθεσμη στρατηγική της Ευρώπης απέναντι στις ρωσικές ενεργειακές εξαγωγές.
Παράλληλα, χαρίζει στο Κρεμλίνο μία σημαντική οικονομική διπλωματική επιτυχία, εν μέσω της απειλής που πηγάζει από τις δυνητικές Δυτικές κυρώσεις σε βάρος της οικονομίας της. Ποιος είναι βέβαια ο βασικός στόχος μιας τέτοιας συνεργασίας;
Η οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με την Κίνα με στόχο την σύμπηξη ενός αξιόπιστου πολιτικού, στρατιωτικού και ενεργειακού άξονα, ικανού να αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή. Σημαντικό ρόλο σ΄αυτή την προσπάθεια θα διαδραματίσει η κινεζικής εμπνεύσεως ένωση «Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO)», στον οποίον συμμετέχουν Κίνα, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Κιργισία και Ταζεκιστάν. Ιδρύθηκε το 2002, με πρωτοβουλία της Κίνας και με στόχο την ανάσχεση της διεισδύσεως των ΗΠΑ στην Ασία.
Είναι βέβαιο ότι τελικά ο Πούτιν θα κυριαρχήσει σ΄αυτές τις χώρες, γιατί η ενδυνάμωση της Ρωσίας οικονομικά θα προσελκύσει τις κοινωνίες των γειτονικών χωρών όχι μόνο λόγω των προαιωνίων δεσμών αλλά, κυρίως, γιατί οι οικονομίες τους θα καταρεύσουν αν τους χρεώσει το φυσικό αέριο στις διεθνείς τιμές.
Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει, από την ανάλυση της μέχρι τώρα καταστάσεως, είναι ότι η Ρωσία αργά αλλά σταθερά θα επανέλθει δυναμικά στο διεθνές προσκήνιο και θα διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο, χάρις στην ενεργειακή της δύναμη, αλλά και τον Πούτιν ο οποίος δικαιούται μιας ακόμη θητείας για να ολοκληρώσει τα οράματά του. Είναι δε βέβαιο ότι η Ευρώπη που εξαρτάται στον ενεργειακό τομέα από τη Ρωσία, όχι μόνο θα τηρεί καλές σχέσεις μαζί της, παρά τις αμερικανικές αντιδράσεις, αλλά θα αναγκαστεί να συνεργαστεί μαζί της και σε όλα τα θέματα, ακόμη και τα πολιτικά.
Η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή συγκυρία και να αναδείξει τη γεωστρατηγική της αξία, όσον αφορά στη διακίνηση της Ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη. Πρέπει να πείσει τη Ρωσία ότι μόνον με την κατασκευή του αγωγού Μπουρκάς-Αλεξανδρούπολης θα αποτραπεί η ενεργειακή ισχυροποίηση της Τουρκίας, όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ, και θα αποφευχθεί ο κίνδυνος της δημιουργίας μιας δεύτερης Ουκρανίας σε βάρος των συμφερόντων της.
Βέβαια η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει και την απαίτηση της Ρωσίας να πάρει ένα μέρος από την πίττα του νέου εξοπλιστικού προγράμματος, γεγονός που αν συμβεί θα προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ κυρίως, αλλά και των λοιπών Ευρωπαίων. Το δίλημμα είναι σοβαρό και γι’ αυτό απαιτείται η μελέτη, σχεδιασμός, βούληση και συνέπεια προκειμένου να βρεθεί η χρυσή τομή. Μια χρυσή τομή που η Χρυσή Αυγή με αρχηγό της τον Ν. Μιχαλολιάκο, μπορεί να την επωμιστεί και να τη διαχειριστεί Σε κάθε όμως περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία ενισχύσεως της γεωστρατηγικής μας αξίας, ως ενεργειακού κόμβου διακινήσεως της Ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη. Και εμείς οι Χρυσαυγίτες κάτω από τη σωστή καθοδήγηση και τήρηση των θέσεων μας περί εξωτερικής πολιτικής, είμαστε έτοιμοι να το αποδείξουμε σύντομα!!!
Αλεξοπούλου Ρουχωτά Σταματίνα
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-ellada-sth-diethnh-politikh-pragmatikothta#ixzz33bZuNQFw