Συνεργασία: Προβληματισμοί και σκέψεις – Εξέλιξη ή δημιουργία;

υπό Νικολάου Μπαραμπούτη, Ιατρού Παθολόγου

Διερωτῶνται οἱ συμμετέχοντες εἰς τά ἐπιστημονικά συνέδρια,  ἐάν τό σύμπαν θά εἶχεν κάποια ἀξίαν, ἄνευ τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς Γῆς. Ἐπίσης καί ὁ Ἀριστοτέλης εἰς τά “Εὐδήμια” του γράφει, ὅταν εἶχαν ἐρωτήσει τόν Ἀναξαγόρα: <τόν μέν οὖν ‘Ἀναξαγόραν φασίν ἀποκρίνασθαι, πρός τίνα διαποροῦντα τοιαῦτ΄ἄττα καί διερωτῶντα τίνος ἕνεκεν ἄν τίς ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον ἤ μή γενέσθαι τοῦ φάναι θεωρῆσαι τόν οὐρανόν καί περί τόν ὅλον κόσμον τάξιν. Ἐρώτησαν λοιπόν τόν Ἀναξαγόραν, ἐάν θά πρέπει κάποιος νά γεννᾶται ἤ νά μήν γεννᾶται, καί αὐτός ἀπαντᾶ, βεβαίως νά γεννᾶται διά νά θαυμάζη τό σύμπαν, τόν οὐρανόν, τήν  τάξιν καί ἀρμονίαν πού ὑπάρχει σέ αὐτό. Τό σύμπαν δέν θά εἶχεν καμίαν ἀξίαν ἄνευ τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου. Κάθ΄ ὅτι μόνον ὁ ἄνθρωπος δύναται μέ τάς νοητικάς του λειτουργίας νά ἀντιληφθῆ νά θαυμάση καί νά ἀπορρήση διά τήν ὕπαρξιν τοῦ σύμπαντος. Οὔτε τό γαϊδουράκι οὔτε ἡ πεταλούδα ποῦ κοσμοῦν τό σύμπαν εἶναι εἰς θέσιν νά ἀντιληφθοῦν τήν παρουσίαν του. Ἀναφέραμεν τήν λέξιν νόησις, ἄραγε τί εἶναι νόησις; εἶναι μία σύνθετος ἐγκεφαλική δραστηριότης, ἀποκλειστική τοῦ ἀνθρώπου, ἐπιτελεῖται δέ διά μέσου τῶν ἀνωτέρω πνευματικῶν ἐπεξεργασιῶν ὥς καί μέ τήν ἐπικουρίαν καί ἄλλων ψυχικῶν λειτουργιῶν ὥς τῆς μνήμης τῆς εὐφυῒας, τῆς προσοχῆς, τῆς συνειδήσεως, τῆς συναισθηματικότητος, διά τήν δημιουργίαν μιᾶς ὁρθολογιστικῆς ἐννοίας.

Manuale di psichiatria UNIVERSITA DI BOLOGNA

Ὁ ἄνθρωπος διά νά δώση ἀπάντησιν εἰς τό ἀέναον ἐρώτημα, τῆς ὑπάρξεως τοῦ σύμπαντος, τοῦ ὁρατοῦ καί ἀόρατου κόσμου ὥς ἐπίσης καί τῆς ἰδίας του παρουσίας κατασκεύασεν δύο θεωρίας. Τῆς ὑλιστικῆς καί τῆς ἰδεαλιστικῆς, τῆς ἐξελικτικῆς καί τῆς δημιουργίας. Καί αἱ δύο θεωρίαι ἀρχίζουν ἀξιωματικά χωρίς νά προσδιορίζουν  ποῖος ἔκαμεν τήν ὕλην καί ποῖος τό Θεόν.  Ἡ θρησκεία μας, λέγει ὅτι ὁ Θεός ὑπάρχει πρό πάντων τῶν αἰώνων. Ἡ ἐπιστήμη τείνη νά προσδιορίση τήν παρουσίαν τοῦ σύμπαντος εἰς τά 14.000.000.000 χρόνια  μέ τό BIG BANG, καί τῆς Γῆς εἰς τά 4.500.000.000 ὥς διάπυρον οὐράνιον σῶμα. Μετά παρεύλευσιν 1.000.000.000 ἡ ἐπιστήμη λέγει  ὅτι ἡ Γῆ ἔλαβεν χονδροειδῶς τήν σημερινήν της μορφήν δηλ, ἐγένοντο ὁ ὑδάτινος καί στέρεος χῶρος.

Ἡ θρησκεία μας λέγει ὅτι ἔν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος. Εἰς τήν συνέχεια ὁ δημιουργός καί εἰς ἕξ διαδοχικά χρονικά διαστήματα ἐδημιούργησεν τόν ὁρατό καί ἀόρατον κόσμον, μέ ἀποκορύφωμα τήν τελευταίαν ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν τόν ἄνθρωπον. Δηλ, ὁ ἄνθρωπος ἔτσι ἦταν ἀπό τήν ἐποχήν τῆ δημιουργίας καί ἔτσι ἔχει παραμείνει.  Ἡ γένεσις γραφείσα πρό ἀρκετῶν χιλιάδων ἐτῶν λέγει:  Ἐν ἀρχῆ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν. Ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος, καί σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καί πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. Καί εἶπεν ὁ Θεός Γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς…. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα πρώτη.

Καί εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσω τοῦ ὕδατος…. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα δευτέρα….Καί εἶπεν ὁ Θεός Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα, καί ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τό σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῶ κατά γένος ἐπί τῆς γῆς. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα τρίτη. Καί εἶπεν ὁ θεός Γενηθήτωσαν φωστήρες ἐν τῶ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν τῆς γῆς….καί ἐποίησεν ὁ Θεός τούς δύο φωστήρας τούς μεγάλους, τόν φωστῆρα τόν μέγα εἰς ἀρχάς τῆς ἡμέρας καί τόν φωστῆρα τόν ἐλάσσω εἰς ἀρχάς τῆς νυκτός, καί τούς ἀστέρας… Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα τετάρτη. Καί εἶπεν ὁ Θεός Ἐξαγαγέτω τά ὕδατα ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν καί πετεινά πετόμενα ἐπί τῆς γῆς κατά τό στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ καί ἐγένετο οὖτως. Καί ηὐλόγησεν αὐτά ὁ Θεός λέγων. Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τά ὕδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καί τά πετεινά πληθυνέσθωσαν ἐπί τῆς γῆς. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα πέμπτη. ….Καί εἶπεν ὁ θεός Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν, καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τής γῆς. Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.

Ἡ Βιοχημεία λέγει ὅτι τό  D.N.A εἶναι σταθερόν διά κάθε εἶδος

Ἡ ὑλιστική  ἤ ἐξελικτική θεωρία λέγει ὅτι πρό πρό δύο δυσεκτομυρίων ἐτῶν περίπου αἱ φυσικοχημικαί καταστάσεις τῆς τότε γῆς, πλουσία εἰς ἄνθρακα, ὀξυγόνον, ὑδρογόνον κ.λ.π, ἦσαν ἰδανικαί διά τόν σχηματισμόν τῶν πρώτων ἀμυνοοξέων, τοῦ πρώτου κυττάρου, μετά ὁ μονοκύτταρος ἐγένετο πολυκύτταρος καί μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἐξελικτικῶς ἔγιναν, τά ζῶα τά φυτά καί  ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κατά τούς πιστευόντας καί διδάσκοντας τήν ἐξέλιξιν, εἶναι ἐξέλιξις τοῦ πιθήκου. Μάλιστα ὡς ἀρχή ἐνάρξεως τῆς ζωῆς ἀναφέρεται τό ὑγρόν στοιχεῖον καί δεῖ οἱ ὡκεανοί.

Ἐάν κατά τούς πιστεύοντας εἰς τήν ἐξέλιξιν καί μεταξύ αὐτῶν εἶναι καί ἀρκετοί ἐπιστήμονες, τότε τίθενται διάφορα ἐρωτιματικά τά ὁποία χρήζουν ἐπιστημονικῆς ἀπαντήσεως. Πρῶτα ἄπ΄ὅλα διά νά ὁμιλοῦμεν ἐπί ἐνός ἐπιπέδου, χρήζει ἐπιστημονικῆς ἀπαντήσεως διά ὁρισμοῦ, ἡ λέξις ἐξέλιξις, τί σημαίνει. Διότι μέ τήν ἀσάφειαν ποῦ ἐπικρατεῖ προσδιορίζεται ὡς προσθαφαίρεσις, καί ἀπό μία κατάστασιν ὄχι καλή διά <ἐξελικτικῶν> διαδικασιῶν περνᾶμε εἰς μίαν κατάστασιν βελτιωμένη. Τότε ἐάν αὐτό συμβαίνει, ὁ πίθηκος ἤ ἄνθρωπος ἐνδεχομένως νά εἶχαν κάποτε 40 πόδια ὥς ἡ σαρανταποδαρούσα ἤ πολυκέφαλος ὥς ἡ Λερναία Ὕδρα καί διά μέσου τῆς ἐξελίξεως ἀπέκτησεν δύο πόδια καί ἕνα κεφάλι. Ἕνα δεύτερο ἐρώτημα ποῦ προκύπτει εἶναι τό ἐξῆς: τί στό καλό σταμάτησαν ἀπό μακροῦ αἱ διαδικασίαι τῆς ἐξελίξεως καί δέν ἀναδύεται κάποιος ἐκ τῆς θαλάσσης ὁμιλόντας τήν Ἀγγλικήν διά νά μᾶς πῆ περιτράνως:  ἰδού, ἐγώ εἶμαι τό παιδί τῆς ἐξελίξεως. Οἱ ἐξελικτικοί  παρουσιάζοντας τά στάδια τῆς ἐξελίξεως ἀναφέρουν τόν πήθικον ὥς μακρινόν πρόγονον τοῦ ἀνθρώπου καί μάλιστα διά τεκμηρίωσιν τῶν λεγομένων τους καί διά νά πείσουν τούς ἑαυτούς τους καί τούς ἀδαεῖς ἔχουν ζωγραφίσει τήν πιθηκοανθρωπολογικήν ἐξέλιξιν τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἐξῆς γραφικήν παράστασιν:

Εἰς τήν Α εἰκόνα οἱ ἐξελικτικοί,  παρουσιάζουν τήν σταδιακήν ἐξέλιξιν τοῦ  πιθήκου ποῦ περπατᾶ ἀρχικῶς μέ τά τέσσερα, ἐν συνεχεία τόν ἀνθρωπον ποῦ λαμβάνει τήν σημερινήν του μορφήν καί βαδίζει  ὄρθιος, εἰς τά δύο του  πόδια. Τονίζουν ὅτι, μία ἀπό τίς ἀγγέλας τῶν πιθήκων ποῦ ζοῦσαν εἰς τό δάσος μερικοί ἦσαν ἐνδεδυμένοι μέ ἰδιαιτέραν εὐφυΐαν, καί μίαν ὡραίαν πρωΐαν εἶπον: ἀπό σήμερα θά περπατᾶμε εἰς τά δύο καί ὄχι εἰς τά τέσσερα καί οὕτως ἔπραξον, ἀνηγέρθησαν εἰς τά δύο πόδια. Εἰς τήν εἰκόνα Β ἐτοποθέτησαν οἱ ἐξελικτικοί τόν ἑαυτόν τους νά κάθεται ἔμπροσθεν ἑνός ἡλεκρονικοῦ ὑπολογιστή.

Ἐδῶ εὐρίσκεται καί τό μέγα λάθος τῶν ἐξελικτικῶν ποῦ χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν παρουσιάζονται μέ λογικόν χάσμα παρ΄ὅτι δηλώνουν ἐπιστήμονες (ἐπίσταμαι=γνωρίζω καλῶς) καί  νοητικήν ἀτοπίαν. Παρουσιάζονται μέ ἕνα χρονικόν κενόν, ἴσως καί μερικῶν δισεκατομμυρίων ἐτῶν. Κάθ΄ ὅτι, ἀπό τήν ὕπαρξιν τῶν ἀτόμων C,H,Ο2 τῶν μορίων H2O,  ἔφθασαν αἰφνηδίως καί ἀπροσμένως εἰς τόν πίθηκον. Τί συναίβει σταμάτησεν ἡ ἐξέλιξις;  ἔγινεν θαῦμα! Ὅταν τά συμπεράσματα μας εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ πάθους, καί ὄχι τοῦ ὀρθολογισμοῦ τότε εἶναι ἐσφαλμένα, διότι  τό πάθος εἶναι ὑπερκείμενον τῆς λογικῆς. Δέν μᾶς ἐνημερώνετε καί δέν μᾶς διευκρινίζετε, πρό τοῦ πιθήκου τί προϋπῆρχεν καί πῶς ἦτο σέ σχῆμα, μορφή, μέγεθος, σύσταση, καί πῶς  < ἦταν αὐτό τό πράμα, αὐτό τό μόρφωμα > καί πῶς ἐπολλαπλασιάζετο.  Εἰς τάς εἰκόνας ποῦ παρουσιάζετε ὑπάρχει μία σημαντική ἀπουσία. Ὁ πίθηκος ποῦ παρουσιάζετε εἶναι ὁ ἀρσενικός, ἀπουσιάζει ἡ θηλυκιά πιθηκίνα. Διότι εἰς τήν ἀνωτέρα ὁντολογικήν κλίμακα διά νά πολλαπλασιασθοῦν καί διαιωνισθοῦν τά εἴδη ἀπαιτοῦνται τά δύο φύλα,  τό ἄρρεν καί τό θῆλυ. Καί λέγομεν τοῦτο,  διότι διά νά διαιωνισθοῦν καί τά πρό τοῦ πιθήκου <μορφώματα> ἀπαιντοῦνται παρομοίως καί εἰς αὐτά τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς. Καί εἰς τόν τότε πίθηκον ὥς καί τόν σημερινόν, ἀπαιτοῦνται τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς τά ὁποία εἶχεν καί διά αὐτό καί πολλαπλασιάζεται ἕως καί σήμερον. Διά μέν τό θῆλυ τά ὄργανα αὐτά εἶναι μήτρα, σάλπιγγες, ὠοθήκαι κ.λ.π ὡς ἐπίσης προϋπόθεσις ἡ σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτά, ὕπαρξις τῆς ὑποφήσεως, σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτήν, τήν ὕπαρξιν ὑποδοχέων εἰς τά κύτταρα στόχους, ὁρμονολογικήν ἀλληλοεξάρτησιν τῆς ὑποφήσεως καί τῶν γεννητικῶν ὁργάνων  μέ μηχανισμόν Feed Bach ( δέν εἶναι τοῦ παρόντως νά ἀναφερθῶμεν μέ λεπτομέρειαν). Ἀπό τό θῆλυ τήν παραγωγή ὠαρίων, ἀπό τό ἄρρεν σπερματωαρίων. Διά τῆς συνευρέσεως, ἐπέρχεται συνένωσις ὠαρίου- σπερματωαρίου εἰς τήν μήτρα. Ἀγκυροβόλησις τοῦ νέου ὀργανισμοῦ εἰς αὐτήν, ἀνάπτυξις αὐτοῦ εἰς τό ἀμνιακόν ὑγρόν. Τροφοδοτεῖται ὁ νέος ὀργανισμός μέ ὁξυγόνον ἀπό τό αἷμα τῆς μητρός καθ΄ὅτι οἱ πνεύμονες του εἶναι ἀνενεργεῖς ἐντός τῆς μήτρας. Μετά παρέλευσιν ἐννεαμήνου γεννᾶται τό νεογνόν, τό ὁποῖον εἶναι τό ὕψιστον κόσμημα τοῦ σύμπαντος καί ἔρχεται σέ γνωριμία μέ τόν νέον καί ἄγνωστον εἰς αὐτόν κόσμον. Τίθενται σέ λειτουργία οἱ ἀεροφόροι ὁδοί καί τάχιστα ἀρχίζουν νά λειτουργοῦν οἱ πνεύμονες, ἀπό μόνος του δέ ἀρχίζει νά ἀναπνέη. Καί εἰς μέν τό ἀρσενικόν τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς  εἶναι: ὄρχεις, προστάτης, πέος, σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτά, ροή αὐτῶν εἰς τό αἶμα, μηχανισμοί feedback μέ τήν ὑπόφυσιν  κ.λ.π. Δέον ἐνταῦθα νά γίνη ἀντιλυπτόν ὅτι καί τό ἄρρεν καί τό θῆλυ ὀφείλουν νά ἐμφανισθοῦν συγχρόνως, διότι ἐάν ὑπῆρχεν τό ἕνα καί δέν ὑπῆρχεν ταυτοχρόνως καί τό ἄλλο, δέν θά ὑπῆρχεν ἡ διαιώνισις τοῦ εἶδους.

Ἀγαπητοί ἐξελικτικοί ἐντός τοῦ πολυσυνθέτου χημικοῦ  μικρόκοσμου, τοῦ πυρῆνος τοῦ κυττάρου,  εὐρίσκονται αἱ νουκλοπρωτεΐναι αἱ ὁποῖαι ὑπεισέρχονται εἰς τήν κατασκευήν τῶν  46  χρωμοσωμάτων τά ὁποία ἀποτελοῦν  τόν θεμέλιον λῖθον ἀναπαραγωγῆς καί διαιωνίσεως τοῦ ἀνθρώπου. Αἱ νουκλεοπρωτεϊναι, ἀποτελοῦνται ἀπό μίαν πρωτεΐνην, σηνήθως εἶναι ἡ (πρωταμίνη ἤ ἡ ἰστόνη) καί  τό πυρηνικόν ὀξύ. Ὑπάρχουν δύο εἴδη πυρηνικῶν ὀξέων τό, D.N.A (δεσόξυριβονουκλεϊνικόν ὁξύ) καί τό  R.N.A (ριβουνουκλϊκόν ὁξύ) ὀνομαζόμενα οὕτως ἀπό τό πεντόζιον ποῦ ὑπεισέρχεται εἰς τήν δομήν των (τό δεσόξυριβόζιο ἤ τό ριβόζιο). Τά πυρηνικά ὀξέα διασπόνται διά ἐνζυμικῶν ἐπιδράσεων εἰς τάς δομικάς μονάδας ποῦ ὀνομάζονται νουκλεοτίδια. Τά νουκλεοτίδια διασπόνται ἐκ νέου σέ φωσφορικόν ὀξύ καί ἕνα νουκλεοσίδιον. Τό νουκλεοσίδιον ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα πεντόζιον καί μίαν ἀζωτοῦχον βάσιν, πουρινικήν ἤ πυριμιδινικήν. Αἱ  ἀζωτοῦχαι πουρινικαί βάσεις εἶναι ἡ ἀδενίνη καί ἡ γουανίνη καί αἱ ἀζωτοῦχαι πυριμιδινικαί εἶναι ἡ οὐρακίλη ἡ θυμίνη καί ἡ κυτοσίνη.

Ἔξ αὐτῶν  τό D.N.A περιέχει τάς  ἐξεῖς τέσσερις βάσεις: ἀδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, θυμίνη, καί τά νουκλετίδια ὀνομάζονται dA.M.P(Desossiadenosina monofosfato), dG.M.P, dC.M.P, dT.M.P. Τό R.N.A περιέχει τήν ἀδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, καί τήν οὐρακίλη. Μάλιστα εἰς τόν σχηματισμόν τῆς διπλῆς ἕλικος τοῦ D.N.A ἡ ἀδενίνη ζευγαρώνει μέ τήν θυμίνη καί ἡ γουανίνη μέ τήν κυτοσίνη,  Α-Τ,  G-C

Καί ὅπως λέγει καί ὁ Ἀριστοτέλης <ὅλαι αἱ οὐσίαι ἀνάλογα μέ τήν φύσιν των εἶναι κάποιες ἀρχές, δι’ αὐτό καί κάθε μία ἠμπορεῖ νά γεννᾶ πολλάς ὁμοίας οὐσίας, ἐπί παραδείγματι ὁ ἄνθρωπος ἀνθρώπους, τό ζῶον γενικῶς ζῶα, καί τό φυτό φυτά>. Καί διατί ὁ κύων νά μήν διασταυρωθῆ μέ τά δένδρο, μέ τό ὁποῖον ἔρχεται πλειστάκις ἡμερησίως εἰς ἐπαφήν διά τήν ἀνάγκην του, σταμάτησεν καί ἐδῶ ἡ ἐξέλιξις, ἡ ὁποία ὡς φαίνεται ἔχει τάσεις  ρατσιστικάς. Ἐντός τοῦ ἀοράτου, διά γυμνοῦ ὁφθαλμοῦ πυρῆνα τοῦ κυττάρου, τά χρωμοσώματα περιέχουν 3.000.000.000 ζεύγη νουκλεοτιδίων, τά ὁποία ἀποτελοῦν τόν κορμόν τῆς διπλῆς ἕλικος τοῦ D.N.A. (εἰκόνα Α). Ἡ ὁποία παρίσταται σάν μία σπειροειδής ἀνεμόσκαλα, ἡ ὁποία εἶναι αὐτοπερυέλικτος,  ὅπως ὅταν ἔγνεθεν τό μαλί ἡ γιαγιά σας στήν ρόκα νά τό κάμη νῆμα καί αὐτό νά τό κάνη κουβάρι. Τά μπράτσα τῆς σκάλας ἀπαρτίζονται ἀπό τό πεντόζιον καί τό φωσφοτικόν ὁξύ, καί τό σκαλοπάτι ἀπό τή βαση Α–Τ ἤ G–C, εἰς ποικάλας ἀρμονικάς διατάξεις.  Ἐάν τό D.N.A τό ξετυλίξομεν θά ἔχει μῆκος μεγαλύτερον τοῦ 1 ἑνός μέτρου.  Δηλ. τό D.N.A ἑνός κυττάρου, εἶναι σάν μία σκάλα τυλιγμένη σάν κουβάρι μήκους  περίπου 1Μ καί ἡ ὁποία ἔχει τρία δισεκατομμύρια σκαλοπάτια ἡ ἐάν προτιμᾶτε τρία δισεκατομμύρια χορδές αἱ ὁποῖαι ὅταν παίζουν βγάζουν μία τέτοια μελωδία ποῦ γεννᾶ τό ἀρμονικότερον ὄν τοῦ σύμπαντος, τόν ἄνθρωπον.

Ὥς ἐλέχθει ὅλα τά κύτταρα τοῦ ὁργανισμοῦ ἔχουν 46 χρωμοσώματα, ἐκτός τῶν κυττάρων ἀναπαραγωγῆς: τοῦ σπαρματοζωαρίου καί ὠαρίου τά ὁποία περιέχουν ἀπό 23. Κατά τήν συνεύρεσιν ἐπέρχεται ἡ διείσδυσις τοῦ σπερματοζωαρίου εἰς τό ὠάριον καί ἡ <σύντηξις> τῶν πυρήνων, μέ τήν δημιουργία ἑνός κυττάρου τό ὁποῖον ἀγκυροβολεῖ εἰς τήν μήτραν, καί εἰς τό ὁποῖον ἀρχίζουν νά πυροδοτοῦνται οἱ διαδικασίες τοῦ πολλαπλασιασμοῦ. Τό ἕνα γίνονται  δύο, τά δύο γίνονται τέσσερα, τά τέσσερα ὁκτώ κύτταρα κ.τ.κ ἕως τήν δημιουργίαν ἐντός ἐννεαμήνου τοῦ νεογέννητου ὀργανισμοῦ διά μέσου Θεόπνευστων προδιαγεγραμμένων ἐξελικτικῶν διαδικασιῶν. Καί ἀπό τό ἕνα κύτταρο θά δημιουργηθοῦν 100.000.000.000.000 ἑκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα δηλ ἐμεῖς. Ἐάν δέ ἀπό αὐτά τά κύτταρα ξετυλίξομαι τό D.N.A θά καλύψωμεν τήν ἀπόστασιν Γῆς- Ἡλίου ἀρκετές φορές.

Εἰς τά σκίτσα τά ὁποία ἔχετε σκεφθεῖ παρουσιάζετε τόν ἄνθρωπον εὐπρεπέστατον, καί μάλιστα μόλις ἐξελθόντα τοῦ κομμωτηρίου. Ἴσως θά ὁφείλατε νά εἴχατε παρατηρήσει μέ μίαν ἀπλήν ματιάν, ὅτι εἰς ὅλον τό ζωικόν βασίλειον τό τρίχωμα τους μεγαλώνει μέχρις ἑνός συγκεκριμένου μήκους. Μόνον εἰς τόν ἄνθρωπον τά μαλλιά, τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός μεγαλώνουν συνεχῶς, καί εἰς  μόνον τόν ἄνδρα τά  γένια, καί ὄχι εἰς τήν γυναίκα. Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ἐάν τό τρίχωμα μεγάλωνε συνεχῶς εἰς τά τετράποδα, τοῦτα θά ἦσαν ὅλα κρεμασμένα ἀπό τά κλαδιά τῶν δένρων. Ὁ ἄνθρωπος μέ τήν νόησιν καί μέ τά δάκτυλα του δύναται νά ἐπιμεληθῆ τῆς κώμης του. Θά σᾶς εἶναι γνωστόν ὅτι τά δάκτυλα τῶν ἄνω ἄκρων κάμουν πολυσύνθετους κινήσεις, ὅπου εἰσέτι καί σήμερον ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι εἰς θέσιν νά κατασκευάση μηχανήν, ὥστε νά ἐπιτελῆ τάς ἰδίας κινήσεις τῶν δακτύλων. Διά νά πραγματοποιηθῆ μία κίνησις ἀπαραίτητος προϋπόθεσις εἶναι ἡ ὕπαρξις τοῦ ἐγκεφάλου, τοῦ μυοσκελετικοῦ συστήματος, τοῦ καρδιαγγειακοῦ, τοῦ νευρικοῦ, τοῦ πεπτικοῦ, τοῦ μεταβολισμοῦ τοῦ σακχάρου διά τήν ἀπελευθέρωσιν ἐνέργειας, τήν ἔκρισιν ἰνσουλίνης ἀπό τό πάγκρεας…..κ.λ.π. Συμπερασματικά: ἤ ταῦτα ἐδημιουργήθησαν ἐν μία στιγμή, ἤ συναρμολόγησις αὐτῶν σέ διάφορα χρονικά διαστήματα εἶναι ἀδύνατον  νά συμβῆ.

Μέ μίαν ἀπλήν παρατήρησιν διαπιστώνει κανείς ὅτι ὁ κόσμος τοῦ  ζωικοῦ βασιλείου,  ἔχει δύο  μάτια διά νά βλέπη, ἀλλά κατ΄οὐσίαν ὅμως  δέν βλέπουν τά μάτια ἀλλά ὁ ἐγκέφαλος. Τά μάτια παίζουν τόν ρόλον τοῦ φακοῦ, τά ὁποία διά μέσου τοῦ ὀπτικοῦ νεύρου μεταφέρουν ἀντεστραμένον τό εἴδωλον τῶν ἀντικειμένων εἰς τόν ἐγκέφαλον. Ὁ δέ ἐγκέφαλος εἰς ὅλον τό ζωικόν βασίλειον ἀντιστρέφει μέ θαυμαστόν τρόπον τό εἴδωλον, καί βλέπει τά ἀντικείμενα εἰς ὀρθίαν θέσιν. Ἐπίσης οἱ κόρες τῶν ὀφθαλμῶν συστέλονται καί διαστέλονται, ἀναλόγως τῆς ἐντάσεως τοῦ φωτός καί τῆς ἐντάσεως τῆς ψυχῆς μας. Ἡ συστολή καί διαστολή ἐπιτελοῦνται διά μέσου τῶν δύο ἀνταγωνιστικῶν συστημάτων συμπαθητικοῦ-παρασυμπαθητικοῦ. Ἐάν ἐρωτήσωμεν εἰς ποία χρονικά διαστήματα κατασκευάσθησαν αὐτά, μᾶλλον δέν δύναται νά ἀπαντήση οὐδείς. Ἕνα εἶναι ὅμως δεδομένον, αὐτά συναίβησαν ὁμοῦ καί ἅπαξ καί ὄχι σέ διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ἀξίζει δέ νά τονίσωμεν ὅτι τό  σύμπαν μπροστά εἰς τόν ἀνθρώπινον ἐγκέφαλον εἶναι μία μικρά καί ἀσήμαντος κουκίδα.

Ἐμεῖς βλέπομεν τόν μακρόκοσμον, τόν φαινότυπον, ἀλλά διά νά δημιουργηθῆ ὁ φαινότυπος, ἀναγκαία προϋπόθεσις ἡ ὕπαρξις τοῦ μικροκόσμου, τοῦ γονοτύπου τοῦ D.N.A. Εἰς τό D.N.A εἶναι καταγεγραμμένος ὁ μελλοντικός ἄνθρωπος, καί μάλλιστα μέ  ἀρμονικήν  ἀκολουθίαν. Κάθε μικροδιαταραχή, ἤ ἡ κάθε δ΄ ὑμᾶς<ἐξέλιξις> ποῦ θά ἀφορᾶ τόν ἀριθμόν τῶν χρωμοσωμάτων, ἤ τήν  ἀρμονικήν ἀλληλουχίαν των νουκλετιδίων, θά εἶναι ἡ γεννουσιοργός αἰτία ὥστε ὁ νέος ὀργανισμός νά γεννηθῆ ἐλαττωματικός, δέν εἶναι εὐχάριστον νά ἀναφερθῶμεν εἰς αὐτάς τάς γεννητικάς ἀνωμαλίας. Ἀπο΄ παλαιόθεν μά καί σήμερα προκειμένου οἱ ἐξελικτικοί νά ἐξουδετερώσουν τούς ἰδεαλιστές ἔκαμαν τήν ἐξῆς ἐρώτησιν, ἡ κόττα ἔκαμεν τό αὐγό, ἤ τό αὐγὀ  τήν κόττα. Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἀπλή συνυπάρχουν. Διά νά γεννηθῆ ὁ μελλοντικός ὁργανισμός ἀνακαία προϋπόθεσις εἶναι ἡ ὑπαρξις τῶν χρωμοσωμάτων, καί διά νά ὑπάρξουν αὐτά ἀναγκαία προϋπόθεσις ὁ ὀργανισμός. Εἰς τόν  ἀόρατον γονότυπον εὐρίσκεται ὁ μελοντικός φαινότυπος, καί ὁ φαινότυπος ἔχει ἐγκολποματώσει τόν γονότυπον.

Ὁ πολλαπλασιασμός τοῦ κυττάρου γίνεται ὥς είς τήν φωτογραφία. Ἡ ἄλυσος τοῦ D.N.A διαιρεῖται εἰς τά δύο κατά τόν ἐπιμήκη ἄξονα της, καί τό R.N.A messaggero R.N.A trasfer R.N.A ribosomiale τά ὁποία εὐρίσκονται καί αὐτά ἐντός τοῦ κυττάρου <τρέχουν> νά κατασκευάσουν, νά συνθέσουν τήν συμληρωματικήν ἄλυσον. Οὕτως γεννώνται δύο  νέα ταυτόσημα κύτταρα. Καί εἶπεν ὁ Θεός Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα, καί ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τό σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῶ κατά γένος ἐπί τῆς γῆς.. Μήπως ὀφείλομεν νά ἀνακράξωμεν τά πάντα ἐν σοφία ἐποίησας. Οἱ δέ πιστεύοντες εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν δύνανται νά ἐπικαλεσθοῦν τήν πραγματοποίησιν τῶν θαυμάτων. Ὅστις ἀμφιβάλει διά τήν ὕπαρξιν των, εἶναι σάν νά ἀμφιβάλη διά τήν παρουσίαν του. Τά χημικά στοιχεία μιᾶς πέτρας εἶναι ὅμοια μέ τά χημικά στοιχεία τοῦ ἀνθρώπου. Πλήν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δύναται ἐκ τοῦ μηδενός νά ποιῆ ἰδέας, νά ἔχη συναισθήματα, νά ἀγαπᾶ καί νά μισῆ, νά χαίρεται καί νά λυπᾶται, νά θαυμάζη καί νά φθονῆ, νά ἐρωτεύεται καί νά ἀπαγοητεύεται, νά ἐλπίζη καί νά ἀπελπίζεται κ.τ.λ.

Μία προσωπική ἐκτίμησις: μήπως ὁ ἄνθρωπος εἰς τό <καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τής γῆς>, ἔκαμεν ὑπέρβασιν, καί ποιεῖ αὐτά. Μήπως ἀπό τήν ἀναρρίθμητον ποικηλίαν τῶν δένδρων ὁ μοναδικός  ἀπαγορευμένος καρπός διά τούς πρωτόπλαστους ἦτο ὁ καρπός τῆς γνώσεως χειραγωγήσεως τοῦ D.N.A . Μήπως ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐπέμβει πολύ εἰς τό D.N.A  προκαλόντας  τήν ἐκτροπή αὐτοῦ, ἀπό τήν θεόπνευστον λειτουργίαν του. Μήπως διά πρώτην φοράν γίνετα μῦξις τῶν D.N.A  ἀπό διαφορετικούς ὀργανιμούς, μήπως ὁ <ἄνθρωπος> ἔχει ἀρχίσει νά κατασκευάζη ἐκτρώματα. Τά παραγόμενα ἐκ τοῦ ἀνθρώπου νέα φυτικά ἤ ζωικά προϊόντα εἶναι καί ἄσχημα καί ἄγευστα. Καί ποῦ ἔφτιαξεν ὁ ἄνθρωπος τήν DOLY τί ἔγινεν, μήπως μερικοί μωροφιλόδοξοι <ἐπιστήμονες> προκειμένου νά ἰκανοποιήσουν τά ὑπαρξιακά τους προβλήματα, καί χωρίς νά ρωτήσουν ἐμᾶς δροῦν ὡς οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ προκαλόντας τήν καταστροφήν τοῦ ὡραιοτέρου ἄστρου τοῦ σύμπαντος καί τῶν ἔπ αὐτῆς εὐρισκομένων ὅντων.

Πᾶ­σά τε ἐ­πι­στή­μη χω­ρι­ζο­μέ­νη δι­και­ο­σύ­νης καὶ τῆς ἄλ­λης ἀ­ρε­τῆς πα­νουρ­γί­α, οὐ σο­φί­α φα­ί­νε­ται. ΠΛΑΤΩΝ

Ἐπίσης ἕνα ὑπουργεῖον ὀνομάζεται ὑπουργεῖον παιδείας καί θρησκευμάτων, ὁποία ἀνακρίβεια καί μέγιστον νοητικόν λάθος. Δέν ὑπάρχουν πολλά θρησκεύματα καί πολλές θρησκείες παρά μόνον μία ἡ τῆς Ἀποκαλύψεως, διά μέσου τοῦ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Νά σημειώσωμεν δέ ὅτι οἱ μεγαλύτεροι φιλόσοφοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, Σωκράτης, Πλάτων, Ἀριστοτέλης ἐπίστευαν εἰς ἕναν Θεόν. Ὁ Πλάτων εἰς τόν Τίμαιον γράφει: χρόνος δ’ οὖν μετ’ οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως,… ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου γένεσιν, δηλ ἀπό τότε μιλᾶ γιά χωρόχρονον. Στήν συνέχεια ἀπό τήν Πνύκα, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, Ἀπόστολος Παῦλος ἐκήρυξεν τόν ἕνα καί μοναδικόν Θεόν. Σήμερον μερικοί ἰθύνοντες χαμηλοῦ I.Q καί χαμηλοῦ εἰδικοῦ βάρους μέ τήν μεγίστην τῶν εὐκολιῶν,  χορηγοῦν ἄδειες λατρείας σέ κάθε περιπλανόμενον πού ἔχει εἰσέλθει εἰς τήν ἀγαπημένην μας Ἑλλάδα. Ὁ Ἕλλην ἀπό μακροῦ ἔχει ἀποκηρύξει τόν πολυθεϊσμόν καί δέν εἶναι ἀναγκαῖον ὁρισμένοι, ὥς νέοι Ἰουλιανοί παραβάται νά ἐγκαταστήσουν εἰς τήν Ἑλλάδα τόν πολυθεϊσμόν καί τήν εἰδωλολατρείαν. Ὁ Χριστός ἐσταυρώθει μίαν φοράν δ’ ἡμᾶς, ἐσεῖς διατί τόν ξανασταυρώνεται. Μερικοί δέ φερόμενοι ὥς νέοι Διοκλειτιανοί ὥς ὁ πρωθυπουργός κος σημίτης ἔγιναν οἱ διώκται τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἐστέρησαν ἀπό τούς Ἕλληνας Χριστιανούς τήν ἐλευθερίαν νά ἀναγράφουν ἐπί τῶν ταυτοτήτων τους τό Χ.Ο.

Μία δέ κοινοβουλευτική ὁμάδα, προοδευτική καί ἀριστερή συμπαραστάθηκεν σύριζα σέ μία χυδαίαν καί πρόστιχην (θεατρικήν) παράστασιν. Νά διευκρινίσωμεν δέ πῶς αὐτήν  τήν χυδαιότητα καί προστυχιά δέν τήν ἐκφράζουν οἱ ἄθεοι, οἱ ὁποίοι εἶναι πάρα πολύ καλοί Ἕλληνες, σέβονται  τήν ἱστορίαν μας, τόν πολιτισμόν μας,  τά πιστεύω τῶν Χριστιανῶν καί οἱ ὁποίοι θά εἰσέλθουν εἰς μίαν ἐκκλησίαν διά νά ἀνάψουν ἕνα κερί, σεβόμενοι τούς ἥρωες τοῦ 1821, οἱ ὁποίοι μᾶς ἀπελευθέρωσαν λέγοντας: «Πρέπει νά φυλάξετε τήν πίστη σας καί νά τήν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τά ἄρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος». Κολοκοτρώνης.  Ἡ χυδαιότητα καί προστυχιά ἐκπορεύεται ἀπό πολέμιους τοῦ Χριστοῦ, τούς ἀντί-Χριστους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/problhmatismoi-kai-skepseis-ejelijh-h-dhmiourgia#ixzz35ipF0lhO