Η παρακάτω είδηση δημοσιεύθηκε σε μεγάλη καθεστωτική ιστοσελίδα, αλλά μετά έπεσε μούγκα στη στρούγκα, για ευνόητους λόγους:
«Αγνοούνται» εκατοντάδες συνταξιούχοι Εθνικής Αντίστασης
Η απογραφή των συνταξιούχων έχει αποδώσει στο Δημόσιο μέχρι τις αρχές Ιουλίου 42 εκατ. ευρώ σε επιστροφές, καθώς και τον εντοπισμό 3.356 συνταξιούχων… νεκρών και την «αδικαιολόγητη απουσία» 525 ακόμη, εκ των οποίων 213 είναι συνταξιούχοι Ο.Γ.Α. / Εθνικής Αντίστασης».
Τι απόγιναν οι… αγνοούμενοι «αντιστασιακοί»; Άγνωστον!
Με την ευκαιρία, ας δούμε τι συμβαίνει με τους δικαιούχους συντάξεων «εθνικής αντίστασης».
Ο σχετικός νόμος άρχισε να ισχύει το 1982, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπατζή (Παπανδρέου). Οι εισηγήσεις για το ποιοι δικαιούνταν σύνταξης, γίνονταν από διάφορες οργανώσεις «αντιστασιακών» (υπήρχαν τρεις εκείνη την εποχή, η μία ήταν του κλεφτο-ΠΑΣΟΚ, η άλλη του ΚΚΕ και η τρίτη του ΚΚΕ εσωτερικού) και ικανοποιούντο… όλες, με συνοπτικές διαδικασίες.
Συνολικά, αναγνωρίστηκαν ως «αντιστασιακοί» 260.000 Έλληνες, ενώ τα στρατεύματα κατοχής δεν αριθμούσαν ούτε τους μισούς…
Κατά την πρώτη περίοδο των αναγνωρίσεων, δηλαδή μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 1989, είχαν αναγνωριστεί 171.371 «αντιστασιακοί».
Έπειτα ήρθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία ψήφισε την αναστολή του νόμου (όσοι προλάβανε πήρανε…), αλλά ο σχετικός νόμος επανήλθε επί ΠΑΣΟΚ, το 1995, για να βολέψει και όσους δεν πρόκαναν να δηλωθούν. Κι εδώ έγινε το μεγάλο γλέντι…
Την περίοδο 1996-2002, λοιπόν, αναγνωρίστηκαν ως «αντιστασιακοί» 79.910 άτομα, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν γεννημένοι μετά το… 1930. Άρα, την περίοδο της κατοχής, ήταν μικρά παιδιά! Επρόκειτο δηλαδή, για «αντιστασιακούς» από… κούνια!
Μάλιστα, παρατηρήθηκε το φαινόμενο, όσο περνούσαν τα χρόνια, οι «αντιστασιακοί» να… αυγαταίνουν αντί να μειώνονται. Για παράδειγμα, στον Νομό Άρτας, την περίοδο 1984-1989 αναγνωρίστηκαν 2.695 άτομα, ενώ την περίοδο 1997-2001 αναγνωρίστηκαν… 9.988.
Κι ύστερα αναρωτιούνται κάποιοι πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…